ත්‍රිපිටකය
11. කෙවට්ටසුත්තං 11. කේවට්ට සූත්‍රය
කෙවට්ටගහපතිපුත්තවත්ථු කෙවට්ටගහපතිපුත්තවත්ථු
ඉද්ධිපාටිහාරියං ඉද්ධිපාටිහාරියං
ආදෙසනාපාටිහාරියං ආදෙසනාපාටිහාරියං
අනුසාසනීපාටිහාරියං අනුසාසනීපාටිහාරියං
භූතනිරොධෙසකභික්ඛුවත්ථු භූතනිරෝධෙසකභික්ඛුවත්ථු
487
‘‘භූතපුබ්බං, කෙවට්ට, ඉමස්මිඤ්ඤෙව භික්ඛුසඞ්ඝෙ අඤ්ඤතරස්ස භික්ඛුනො එවං චෙතසො පරිවිතක්කො උදපාදි - ‘කත්ථ නු ඛො ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති?
487
කෙවට්ටය, පෙරවූ දෙයක් කියමි. මේ භික්ෂුසංඝයා අතුරෙහිමවූ එක්තරා භික්ෂුවක්හට මෙවැනි අදහසක් පහළ වූයේය. පඨවිධාතු අපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක්හි කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තා හට ඉතිරි නොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි කියාය.
488
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු තථාරූපං සමාධිං සමාපජ්ජි, යථාසමාහිතෙ චිත්තෙ දෙවයානියො මග්ගො පාතුරහොසි. අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන චාතුමහාරාජිකා දෙවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා චාතුමහාරාජිකෙ දෙවෙ එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති?
‘‘එවං වුත්තෙ, කෙවට්ට, චාතුමහාරාජිකා දෙවා තං භික්ඛුං එතදවොචුං - ‘මයම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාම, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති (වායොධාතු. අත්ථි ඛො (පී. එවමුපරිපි)). අත්ථි ඛො (වායොධාතු. අත්ථි ඛො (පී. එවමුපරිපි)), භික්ඛු, චත්තාරො මහාරාජානො අම්හෙහි අභික්කන්තතරා ච පණීතතරා ච. තෙ ඛො එතං ජානෙය්‍යුං, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති.
488
“කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම යම් ආකාරයකින් සිත එකඟවූ කල දිව්‍ය ලෝකයට යන මාර්ගයයි කියන ලද ඍද්ධිවිධඥානය පහළවන්නේද එවැනි සමාධියකට සමවැදුනේය. කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම චාතුර්මහාරාජික දෙවියෝ යම් තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ චාතුර්මහාරාජික දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුයේය. “ඇවැත්නි, පඨවිධාතු අපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතු යන මේ සතර කවර තැනක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතින පරිද්දෙන් විනාශ වන්නාහුදැයි, කියාය.’ කෙවට්ටය, මෙසේ කී කල චාතුර්මහාරාජික දෙවියෝ ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය. ‘මහණ, පඨවිධාතු අපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම්තැනක ඉතිරිනොවී නැවත නොපවතින අන්දමින් විනාශ වන්නාහුද යන මේ කාරණය අපිද නොදනිමු. අපට වඩා රූප සම්පත්තියෙන් හා ප්‍රඥා ආදී ගුණවලින් යුක්තවූද ශරීර වර්ණය පිරිවර ආදියෙන් ඉතා උතුම්වූද සතරවරම් රජකෙනෙක් ඇත්තාහුය. පඨවිධාතු අපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ යම් තැනෙක ඉතිරිනොවී නැවත නොපවතින පරිද්දෙන් විනාශ වන්නාහුද යන මේ කාරණය ඒ සතරවරම් මහරජහු දන්නාහුය.
489
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන චත්තාරො මහාරාජානො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා චත්තාරො මහාරාජෙ එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති? එවං වුත්තෙ, කෙවට්ට, චත්තාරො මහාරාජානො තං භික්ඛුං එතදවොචුං - ‘මයම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාම, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු, ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති. අත්ථි ඛො, භික්ඛු, තාවතිංසා නාම දෙවා අම්හෙහි අභික්කන්තතරා ච පණීතතරා ච. තෙ ඛො එතං ජානෙය්‍යුං, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති.
489
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම සතර වරම් රජහු යම් තැනකද එතනට පැමිණියේය. පැමිණ සතර වරම් රජුන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය.
(“ඇවැත්නි, පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක්හි කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට සම්පූර්ණයෙන්(ඉතුරු නැතුව) නැවත නොපවතින පරිදි විනාශවන්නාහුදැයි කියාය.) කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල සතරවරම් රජහු ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය. (“මහණ, පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතින පරිදි විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය අපිද නොදනිමුයයි” කියාය.) මහණ, අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද ශරීර වර්ණය පිරිවර ආදියෙන් උත්තමවූ තාවතිංස නම් දෙවිකෙනෙක් ඇත්තාහුය.
(පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ යම් තැනෙක ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතින ආකාරයෙන් විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය) ඒ දෙවියෝ දන්නාහුය.
490
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන තාවතිංසා දෙවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තාවතිංසෙ දෙවෙ එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති? එවං වුත්තෙ, කෙවට්ට, තාවතිංසා දෙවා තං භික්ඛුං එතදවොචුං - ‘මයම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාම, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති. අත්ථි ඛො, භික්ඛු, සක්කො නාම දෙවානමින්දො අම්හෙහි අභික්කන්තතරො ච පණීතතරො ච. සො ඛො එතං ජානෙය්‍ය, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති.
490
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම තව්තිසා වැසි දෙවියෝ යම් තැනකද එතනට පැමිණියේය. පැමිණ තව්තිසා වැසි දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නි, (පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ කවර තැනෙක්හි කුමකට පැමිණ, කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතිනා ආකාරයෙන් විනාශ වන්නාහුදැයි’ කියාය.) කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල තව්තිසා වැසි දෙවියෝ ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය. ‘මහණ, (පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතිනා ආකාරයෙන් විනාශ වන්නාහුද යන මේ කාරණය අපිද නොදනිමු.) මහණ. අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත්ත්‍යාදියෙන් යුක්තවූද, වර්ණය පිරිවර ආදියෙන් උත්තමවූද දෙවියන්ට ප්‍රධානවූ ශක්‍ර නම් දෙවියෙක් ඇත්තේය. (පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ යම් තැනෙක ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතිනා අන්දමින් විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය) දෙවියන්ට ප්‍රධානවූ ඒ ශක්‍ර දෙවියා දන්නේය.
491
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන සක්කො දෙවානමින්දො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා සක්කං දෙවානමින්දං එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති? එවං වුත්තෙ, කෙවට්ට, සක්කො දෙවානමින්දො තං භික්ඛුං එතදවොච - ‘අහම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාමි, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති. අත්ථි ඛො, භික්ඛු, යාමා නාම දෙවා...පෙ.... සුයාමො නාම දෙවපුත්තො... තුසිතා නාම දෙවා... සන්තුස්සිතො නාම දෙවපුත්තො... නිම්මානරතී නාම දෙවා ... සුනිම්මිතො නාම දෙවපුත්තො... පරනිම්මිතවසවත්තී නාම දෙවා... වසවත්තී නාම දෙවපුත්තො අම්හෙහි අභික්කන්තතරො ච පණීතතරො ච. සො ඛො එතං ජානෙය්‍ය, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති.
491
“කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම ශක්‍ර දෙවි තෙම යම් තැනකද එතනට පැමිණියේය. පැමිණ ශක්‍ර දෙවියාගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නි, (පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතුව, වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක්හි කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතිනා අන්දමින් විනාශ වන්නාහු දැයි’ කියාය.) කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල ශක්‍රදෙවියා ඒ භික්ෂුවට මේ වචන මෙසේ කීයේය. ‘මහණ, (පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ යම් තැනක ඉතිරි නොවි නොපවතින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය මමද නොදනිමි.) මහණ, අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත්ත්‍යාදියෙන් යුක්තවූද, වර්ණය පිරිවර ආදියෙන් අතිශයින් උත්තමවූ යාම නම් දෙවි කෙනෙක් ඇත්තාහුය. (පඨවිධාතු, අපොධාතු, තෙජොධාතු, වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතිරි නොවී නැවත නොපවතිනා පරිද්දෙන් විනාශ වන්නාහුද යන මේ කාරණය) ඒ යාම දෙවියෝ දන්නාහුය. කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම යාමදෙවියෝ යම් තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ යාම දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය.
“ඇවැත්නි, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක කුමකට පැමිණ ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි කියාය.”-කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල යාම දෙවියෝ ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය මහණ, යම් තැනක (පස්ධාතු, දියධාතු, ගිනිධාතු, වාතධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ නිරවශෙෂව නොපවත්නා පරිදි නිරුද්ධ වන්නාහුද යන මේ කාරණය අපිද නොදනිමු.) මහණ, අපට වඩා රූපසම්පත් ආදියෙන් යුක්තවූද, වර්ණ සම්පත් ආදියෙන් උත්තමවූද සුයාම නම් දිව්‍යපුත්‍රයෙක් ඇත්තේය. ඒ දිව්‍යපුත්‍රයා සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරු නොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය දන්නේය.’ කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම සුයාම දිව්‍ය පුත්‍රතෙම යම්තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ සුයාම දිව්‍යපුත්‍රයාගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. “ඇවැත්නි, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක්හි කුමකට පැමිණ, කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැ’ යි කියාය. කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල සුයාම දිව්‍යපුත්‍රයා ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීයේය. මහණ, (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වාතධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැ’යි යන මේ කාරණය මම නොදනිමි.) මහණ, අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද, වර්ණ සම්පත් ආදියෙන් උත්තමවූද තුසිත නම් දෙවි කෙනෙක් ඇත්තාහ. (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම්තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය) ඒ තුසිත දෙවියෝ දන්නාහුය.’ කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම තුසිත දෙවියෝ යම් තැනෙක්හිද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, තුසිත දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ‘ඇවැත්නි, (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ කවර තැනෙක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි කියාය.) කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල තුසිත දෙවියෝ ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය.
“මහණ, මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැ’යි යන කාරණය අපිද නොදනිමු. මහණ, අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද, වර්ණ සම්පත්ති ආදියෙන් උත්තමවූද සන්තුසිත නම් දිව්‍ය පුත්‍රයෙක් ඇත්තේය. (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැ’යි යන මේ කාරණය) ඒ සන්තුසිත දිව්‍යපුත්‍රයා දන්නේය “කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම සන්තුසිත දිව්‍යපුත්‍රයා යම් තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, සන්තුසිත දිව්‍ය පුත්‍රයාගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නි, සතර මහා භූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණ, කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැ’යි කියාය. ‘කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල සන්තුසිත දිව්‍යපුත්‍රයා ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීයේය. ‘මහණ, පස්ධාතු, දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරු නොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය) මමද නොදනිමි. මහණ අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත් ආදියෙන් යුක්තවූද, වර්ණ සම්පත් ආදියෙන් උත්තමවූද නිම්මාන රතී නම් දෙවි කෙනෙක් ඇත්තාහුය. මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරු නොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය ඒ දෙවියෝ දන්නාහුය.
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම නිම්මානරතී දෙවියන් යම් තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, නිම්මානරතී දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නි, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි කියාය. කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල ඒ නිම්මානරතී දෙවියෝ ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය. ම්හණ, (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය) අපිද නොදනිමු. මහණ, අපට වඩා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද වර්ණ සම්පත් ආදියෙන් උත්තමවූද සුනිම්මිත නම් දිව්‍යපුත්‍රයෙක් ඇත්තේය. ඒ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුද යන මේ කාරණය ඒ දිව්‍යපුත්‍රයා දන්නේය.
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම සුනිම්මිත නම් දිව්‍ය පුත්‍රයා යම්තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, සුනිම්මිත දිව්‍ය පුත්‍රයාගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නී, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණ, කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි කියාය. කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල ඒ සුනිම්මිත දිව්‍යපුත්‍රයා ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීයේය. මහණ, (පඨවිධාතු අපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය මමද නොදනිමි.) මහණ, අපට වඩා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද වර්ණ සම්පත්තියෙන් උත්තමවූද පරනිම්මිත වසවත්ති නම් දෙවි කෙනෙක් ඇත්තාහුය. ඒ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය ඒ දෙවියෝ දන්නාහුය.
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම පරනිම්මිත වසවත්තී නම් දෙවියන් යම් තැනකද එතනට පැමිණියේය. පැමිණ පරනිම්මිත වසවත්තී නම් දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසූවේය. ඇවැත්නි, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි කියාය. කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල ඒ පරනිම්මිත වසවත්තී දෙවියෝ ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීවෝය. මහණ, (ඒ පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය අපිද නොදනිමු.) මහණ, අපට වඩා රූප යම්පත්ති ආදියෙන්ද වර්ණ සම්පත් ආදියෙන්ද උත්තමවූ වසවත්තී නම් දිව්‍ය පුත්‍රයෙක් ඇත්තේය. ඒ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය ඒ දිව්‍යපුත්‍රයා දන්නේය.
492
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන වසවත්තී දෙවපුත්තො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා වසවත්තිං දෙවපුත්තං එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති? එවං වුත්තෙ , කෙවට්ට, වසවත්තී දෙවපුත්තො තං භික්ඛුං එතදවොච - ‘අහම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාමි යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති. අත්ථි ඛො, භික්ඛු, බ්‍රහ්මකායිකා නාම දෙවා අම්හෙහි අභික්කන්තතරා ච පණීතතරා ච. තෙ ඛො එතං ජානෙය්‍යුං, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති.
492
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම වසවත්තී නම් දිව්‍ය පුත්‍රයා යම් තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, වසවත්තී දිව්‍ය පුත්‍රයාගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නි, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැයි කියාය. කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල ඒ වසවත්තී දිව්‍යපුත්‍රයා ඒ භික්ෂුවට මේ වචන කීයේය. මහණ, (පඨවිධාතු අපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම්තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය මමද නොදනිමි.) මහණ, අපට වඩා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද වර්ණ සම්පත්තියෙන් උත්තමවූද බ්‍රහ්මකායික නම් දෙවි කෙනෙක් ඇත්තාහුය. ඒ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය ඒ දෙවියෝ දන්නාහුය.
493
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු තථාරූපං සමාධිං සමාපජ්ජි, යථාසමාහිතෙ චිත්තෙ බ්‍රහ්මයානියො මග්ගො පාතුරහොසි. අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන බ්‍රහ්මකායිකා දෙවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා බ්‍රහ්මකායිකෙ දෙවෙ එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති? එවං වුත්තෙ, කෙවට්ට, බ්‍රහ්මකායිකා දෙවා තං භික්ඛුං එතදවොචුං - ‘මයම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාම, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති. අත්ථි ඛො, භික්ඛු, බ්‍රහ්මා මහාබ්‍රහ්මා අභිභූ අනභිභූතො අඤ්ඤදත්ථුදසො වසවත්තී ඉස්සරො කත්තා නිම්මාතා සෙට්ඨො සජිතා වසී පිතා භූතභබ්‍යානං අම්හෙහි අභික්කන්තතරො ච පණීතතරො ච. සො ඛො එතං ජානෙය්‍ය, යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’’ති.
‘‘‘කහං පනාවුසො, එතරහි සො මහාබ්‍රහ්මා’ති? ‘මයම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාම, යත්ථ වා බ්‍රහ්මා යෙන වා බ්‍රහ්මා යහිං වා බ්‍රහ්මා; අපි ච, භික්ඛු, යථා නිමිත්තා දිස්සන්ති, ආලොකො සඤ්ජායති, ඔභාසො පාතුභවති, බ්‍රහ්මා පාතුභවිස්සති, බ්‍රහ්මුනො හෙතං පුබ්බනිමිත්තං පාතුභාවාය, යදිදං ආලොකො සඤ්ජායති, ඔභාසො පාතුභවතී’ති. අථ ඛො සො, කෙවට්ට, මහාබ්‍රහ්මා නචිරස්සෙව පාතුරහොසි .
493
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම යම්සේ සිත එකඟවූ කල්හි බඹලොවට යන මාර්ගය පහළ වූයේද එබඳුවූ සමාධියට සමවැදුනේය. කෙවට්ටය, ඉක්බිති ඒ භික්ෂුතෙම බ්‍රහ්ම කායික නම් දෙවියන් යම් තැනකද එතනට පැමිණියේය. පැමිණ, ඒ බ්‍රහ්මකායික දෙවියන්ගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. ඇවැත්නි, සතර මහාභූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරු නොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැයි කියායි. මහණ, පස්, දිය, ගිනි, වායු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතිරිනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැයි යන මේ කාරණය අපිද නොදනිමු. මහණ, අපට වඩා ඉතා රූප සම්පත්ති ආදියෙන් යුක්තවූද යස ඉසුරු ආදියෙන් උත්තමවූද සියල්ලන් මැඩපවත්වා සිටියාවූද අන්‍යයන් විසින් මැඩපැවැත්විය නොහැක්කාවූද, ඒකාන්තයෙන් සියල්ල දක්නාවූ සියලු ජනයා තමා යටතෙහි පවත්වන්නාවූ ලෝකයට අධිපතිවූ ලෝකය සාදන්නාවූ ලෝකය මවන්නාවූ සත්වයන් කොටස් වලට බෙදන්නාවූ පුරුදුකරණ ලද ධ්‍යාන ඇත්තාවූ, උපන්නාවූද, උපදින්නාවූද සියලු සත්වයන්හට පියවූ මහාබ්‍රහ්මවූ බ්‍රහ්මයෙක් ඇත්තේය. (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ යම් තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුද යන මේ කාරණය) ඔහු දන්නේය.” ඇවැත්නි, ඒ මහාබ්‍රහ්මතෙම දැන් කොතනදැයි ඇසුවේය. “මහණ, බ්‍රහ්මතෙම යම් තැනකදැයි කියා හෝ බ්‍රහ්මතෙම යම් ස්ථානයකදැයි කියා හෝ අපි නොදනිමු. මහණ, එසේද වුවත් යම්සේ (නිමිති) ලකුණු දකින්ට ලැබෙත්ද, එලියක් හටගනීද, බැබලීමක් පහළවේද එකල බ්‍රහ්මතෙම පහළවන්නේය. එලියක් හටගනීද බැබලීමක් පහළවේද යන මේ එක පූර්වලකුණක් බ්‍රහ්මයාගේ පහළවීම ගැන ඇත්තේය.”
“කෙවට්ටය, එවිට ඒ බ්‍රහ්මතෙම ටික වේලාවකින්ම පහළවූයේය.
494
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු යෙන සො මහාබ්‍රහ්මා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තං මහාබ්‍රහ්මානං එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’’ති? එවං වුත්තෙ, කෙවට්ට, සො මහාබ්‍රහ්මා තං භික්ඛුං එතදවොච - ‘අහමස්මි, භික්ඛු, බ්‍රහ්මා මහාබ්‍රහ්මා අභිභූ අනභිභූතො අඤ්ඤදත්ථුදසො වසවත්තී ඉස්සරො කත්තා නිම්මාතා සෙට්ඨො සජිතා වසී පිතා භූතභබ්‍යාන’න්ති.
‘‘දුතියම්පි ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු තං මහාබ්‍රහ්මානං එතදවොච - ‘න ඛොහං තං, ආවුසො, එවං පුච්ඡාමි - ‘‘ත්වමසි බ්‍රහ්මා මහාබ්‍රහ්මා අභිභූ අනභිභූතො අඤ්ඤදත්ථුදසො වසවත්තී ඉස්සරො කත්තා නිම්මාතා සෙට්ඨො සජිතා වසී පිතා භූතභබ්‍යාන’’න්ති. එවඤ්ච ඛො අහං තං, ආවුසො, පුච්ඡාමි - ‘‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’’’ති?
‘‘දුතියම්පි ඛො සො, කෙවට්ට, මහාබ්‍රහ්මා තං භික්ඛුං එතදවොච - ‘අහමස්මි, භික්ඛු, බ්‍රහ්මා මහාබ්‍රහ්මා අභිභූ අනභිභූතො අඤ්ඤදත්ථුදසො වසවත්තී ඉස්සරො කත්තා නිම්මාතා සෙට්ඨො සජිතා වසී පිතා භූතභබ්‍යාන’න්ති. තතියම්පි ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු තං මහාබ්‍රහ්මානං එතදවොච - ‘න ඛොහං තං, ආවුසො, එවං පුච්ඡාමි - ‘‘ත්වමසි බ්‍රහ්මා මහාබ්‍රහ්මා අභිභූ අනභිභූතො අඤ්ඤදත්ථුදසො වසවත්තී ඉස්සරො කත්තා නිම්මාතා සෙට්ඨො සජිතා වසී පිතා භූතභබ්‍යාන’’න්ති. එවඤ්ච ඛො අහං තං, ආවුසො, පුච්ඡාමි - ‘‘කත්ථ නු ඛො, ආවුසො, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’’’ති?
494
කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම ඒ මහාබ්‍රහ්මයා යම් තැනකද එතනට පැමිණියේය. පැමිණ, බ්‍රහ්මයාගෙන් මේ කාරණය ඇසුවේය. “ඇවැත්නි, (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරු නොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි’) කියාය.
“කෙවට්ටය, මෙසේ ඇසූ කල ඒ මහාබ්‍රහ්මතෙම ඒ භික්ෂුවට මෙසේ කීයේය. මහණ, මම බ්‍රහ්මවෙමි, මහා බ්‍රහ්මවෙමි, සියල්ලන් මැඩපවත්වා සිටින්නාවූ ප්‍රධානයා වෙමි, අනුන් විසින් මැඩපැවැත්විය නොහැක්කෙක් වෙමි. ඒකාන්තයෙන් සියල්ල දක්නෙමි. සියලු ජනයා වසඟයෙහි පවත්වමි. ලොවට ප්‍රධාන දෙවියා වෙමි, ලෝකයට කර්තෘවෙමි, ලෝකය මවන්නෙක් වෙමි, ලෝකයට උත්තම වෙමි, සත්වයන් කොට්ඨාසවලට බෙදන්නෙක් වෙමි, පුරුදු කරනලද ධ්‍යාන ඇත්තෙමි, උපන්නාවූද උපදින්නාවූද සියලු සත්වයන්ට පියා වෙමි.”
“කෙවට්ටය, දෙවනුවද ඒ භික්ෂුතෙම ඒ මහාබ්‍රහ්මයාට මේ කාරණය කීයේය. ‘ඇවැත්නි, මම ඔබගෙන් මෙසේ නොඅසමි, ඔබ බ්‍රහ්මයෙක් වූයෙහිද, මහා බ්‍රහ්මයෙක් වූයෙහිද, සියල්ල මැඩපවත්වා සිටින ප්‍රධානියා වෙහිද, අනුන් විසින් මැඩපැවැත්විය නොහැක්කෙක්වූයෙහිද, ඒකාන්තයෙන් සියල්ල දක්නෙක් වූයෙහිද, සියලු ජනයා වසඟයෙහි පවත් වන්නෙක් වූයෙහිද, ලොවට ප්‍රධාන දෙවියාවූයෙහිද, ලෝකයට කර්තෘ වූයෙහිද, ලෝකය මවන්නෙක් වූයෙහිද, ලෝකයට උත්තම වූයෙහිද, සත්වයන් කොට්ඨාස වලට බෙදන්නෙක් වූයෙහිද, පුරුදු කරණ ලද ධ්‍යාන ඇත්තෙක් වූයෙහිද, උපන්නාවූද උපදින්නාවූද සියලු සත්වයන්ට පියා වූයෙහිදැයි’ කියායි.
‘ඇවැත්නි, මම ඔබගෙන් මෙසේ අසමි. ‘ඇවැත්නි, (පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ කවර තැනෙක කුමකට පැමිණ, කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි) කියාය.
කෙවට්ටය, දෙවනුවද ඒ මහාබ්‍රහ්මතෙම (ඒ භික්ෂුවට මෙසේ කියේය. මහණ, මම බ්‍රහ්මවෙමි, මහාබ්‍රහ්ම වෙමි, සියල්ලන් මැඩපවත්වා සිටින්නාවූ ප්‍රධානයා වෙමි, අනුන් විසින් මැඩපැවැත්විය නොහැක්කේ වෙමි, ඒකාන්තයෙන් සියල්ල දක්නෙමි, සියලු ජනයා වසඟයෙහි පවත්වමි, ලොවට ප්‍රධාන දෙවියා වෙමි, ලෝකයට කර්තෘ වෙමි, ලෝකය මවන්නෙක් වෙමි. ලෝකයට උත්තම වෙමි. සත්වයන් කොටස්වලට බෙදන්නෙක් වෙමි, පුරුදු කරණ ලද ධ්‍යාන ඇත්තෙමි. උපන්නාවූද උපදින්නාවූද සියලු සත්වයන්ට පියා වෙමි.)
කෙවට්ටය, තෙවනුවද ඒ භික්ෂුතෙම ඒ මහාබ්‍රහ්මයාට මේ කාරණය කීයේය. ඇවැත්නි, (මම ඔබගෙන් මෙසේ නොඅසමි. ඔබ බ්‍රහ්මයෙක් වූයෙහිද, මහා බ්‍රහ්මයෙක් වූයෙහිද, සියල්ල මැඩපවත්වා සිටින ප්‍රධානයා වූයෙහිද, අනුන් විසින් මැඩපැවැත්විය නොහැක්කෙක් වූයෙහිද, ඒකාන්තයෙන් සියල්ල දක්නෙක් වූයෙහිද, සියලු ජනයා වසඟයෙහි පවත්වන්නෙක් වූයෙහිද, ලොවට ප්‍රධාන දෙවියා වූයෙහිද, ලෝකයට කර්තෘ වූයෙහිද, ලෝකයට උත්තම වූයෙහිද, සත්වයන් කොටස්වලට බෙදන්නෙක් වූයෙහිද පුරුදු කරණ ලද ධ්‍යාන ඇත්තෙක් වූයෙහිද, උපන්නාවූද උපදින්නාවූද සියලු සත්වයන්ට පියා වූයෙහිදැයි කියායි.)
ඇවැත්නි, මම ඔබගෙන් මෙසේ අසමි. ඇවැත්නි, පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන මේ සතර මහා භූතයෝ කවර තැනක කුමකට පැමිණ කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශ වන්නාහුදැයි) කියාය.
495
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, මහාබ්‍රහ්මා තං භික්ඛුං බාහායං ගහෙත්වා එකමන්තං අපනෙත්වා තං භික්ඛුං එතදවොච - ‘ඉමෙ ඛො මං, භික්ඛු, බ්‍රහ්මකායිකා දෙවා එවං ජානන්ති, ‘‘නත්ථි කිඤ්චි බ්‍රහ්මුනො අඤ්ඤාතං, නත්ථි කිඤ්චි බ්‍රහ්මුනො අදිට්ඨං, නත්ථි කිඤ්චි බ්‍රහ්මුනො අවිදිතං, නත්ථි කිඤ්චි බ්‍රහ්මුනො අසච්ඡිකත’’න්ති. තස්මාහං තෙසං සම්මුඛා න බ්‍යාකාසිං. අහම්පි ඛො, භික්ඛු, න ජානාමි යත්ථිමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූති. තස්මාතිහ, භික්ඛු, තුය්හෙවෙතං දුක්කටං, තුය්හෙවෙතං අපරද්ධං, යං ත්වං තං භගවන්තං අතිධාවිත්වා බහිද්ධා පරියෙට්ඨිං ආපජ්ජසි ඉමස්ස පඤ්හස්ස වෙය්‍යාකරණාය. ගච්ඡ ත්වං, භික්ඛු, තමෙව භගවන්තං උපසඞ්කමිත්වා ඉමං පඤ්හං පුච්ඡ, යථා ච තෙ භගවා බ්‍යාකරොති, තථා නං ධාරෙය්‍යාසී’ති.
495
“කෙවට්ටය, එවිට ඒ මහාබ්‍රහ්මතෙම ඒ භික්ෂුව අතින් අල්වාගෙන එක්පැත්තකට පමුණුවා, ඒ භික්ෂුවට මේ කාරණය කීයේය. ‘මහණ, මේ බ්‍රහ්මකායික දෙවියෝ මා මෙසේ දනිත්: මහාබ්‍රහ්මයා විසින් නොදක්නාලද කිසිවක් නැත්තේය. මහාබ්‍රහ්මයා විසින් අවබෝධ නොකරන ලද කිසිවකුත් නැත්තේයයි කියායි. එහෙයින් මම ඔවුන් ඉදිරියෙහි මේ කාරණය නොදන්නා බව ප්‍රකාශ නොකෙළෙමි. මහණ, පස්ධාතු දියධාතු ගිනිධාතු වායුධාතු යන සතර මහාභූතයෝ යම්තැනක ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුද යන මේ කාරණය මමද නොදනිමි’ කියායි.
“මහණ, යම් හේතුවකින් නුඹවහන්සේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉක්මවා මේ ප්‍රශ්නය විසඳීම පිණිස බඹලොව දක්වා පිටත සෙවීමට පැමිණියෙහිද. මහණ, එබැවින් නුඹ වහන්සේ විසින් මේ කාරණය වරදවා කරණ ලද්දේය, අපරාධයක් කරණ ලද්දේය. මහණ, නුඹවහන්සේ වැඩිය මැනව. ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙතට පැමිණ මේ ප්‍රශ්නය ඇසුව මැනව. යම් ආකාරයකින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ නුඹවහන්සේට ප්‍රකාශකරණසේක්ද එපරිද්දෙන් එය පිළිගත මැනවයි’ මහාබ්‍රහ්මතෙම කීයේය.
496
‘‘අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු - සෙය්‍යථාපි නාම බලවා පුරිසො සමිඤ්ජිතං වා බාහං පසාරෙය්‍ය, පසාරිතං වා බාහං සමිඤ්ජෙය්‍ය එවමෙව බ්‍රහ්මලොකෙ අන්තරහිතො මම පුරතො පාතුරහොසි. අථ ඛො සො, කෙවට්ට, භික්ඛු මං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි, එකමන්තං නිසින්නො ඛො, කෙවට්ට, සො භික්ඛු මං එතදවොච - ‘කත්ථ නු ඛො, භන්තෙ, ඉමෙ චත්තාරො මහාභූතා අපරිසෙසා නිරුජ්ඣන්ති, සෙය්‍යථිදං - පථවීධාතු ආපොධාතු තෙජොධාතු වායොධාතූ’ති?
496
“කෙවට්ටය, එවිට ඒ භික්ෂුතෙම ශක්තිමත් පුරුෂයෙක් හකුළාගත් අතක් දිඟුකරන්නේ හෝ යම්සේද, දිඟුකළ අතක් හකුළන්නේ හෝ යම්සේද, ඒ ආකාරයෙන් බ්‍රහ්මලෝකයෙන් නොපෙනී ගොස් මාගේ ඉදිරියෙහි පහළවූයේය. කෙවට්ටය එවිට ඒ භික්ෂුතෙම වැඳ එකපැත්තක උන්නේය. කෙවට්ටය, එකපැත්තක උන්නාවූ ඒ භික්ෂුතෙම මා මෙසේ ප්‍රශ්නකළේය.”
“ස්වාමීනි (පස්ධාතු, දියධාතු, ගිනිධාතු, වායුධාතු යන මේ සතර මහාභූතයෝ කවර තැනෙක්හි කුමකට පැමිණ, කුමකට පැමිණි තැනැත්තාහට ඉතුරුනොවී නැවත නූපදින පරිදි විනාශවන්නාහුදැයි”) කියායි.
තීරදස්සිසකුණුපමා තීරදස්සිසකුණුපමා