විශ්වාසයෙන් ගත යුත්තේ, ගන්නවාට විරුද්ධ වන්නේ නැත කැමති වන්නේය කියා තමා විශ්වාස කරන මිත්‍ර‍යන්ගේ වස්තුය. ජීවතුන් අතර නැති මළ අයගේ වස්තූන් විශ්වාසයෙන් නො ගත යුතුය. කුමක් හෙයින් ද? මළ අයගේ වස්තුව උරුමක්කාරයන්ට මිස ඔවුනට අයිති නැති බැවිනි. ගන්නවාට අයිතිකරු විරුද්ධ වන්නේ නැතය සිතා විශ්වාසයෙන් යමක් ගත ද අයිතිකරු ආපසු ඉල්ලත හොත් දිය යුතුය. “මාගේ දෙයින් වුවමනා දෙයක් වුවමනා විටෙකදී ගන්නය” යි කියා ඇති මිත්‍ර‍යකුගේ දෙයක් ගත් කල්හි ඔහු එයට කැමති නො වී ආපසු ඉල්ලුව ද නො දීමෙන් ඇවතක් නො වේ. විශ්වාසයාගේ දෙය වුව ද ඔහු නැති අවස්ථාවක් බලා ඔහුට නො දැනෙන ලෙස සොර සිතින් ගත පරිජි වේ. පෘථග්ජන සිත වෙනස්වන සුළුය. විශ්වාසයාගේ දෙය ගැනීමේදී සොරසිත ඇති විය හැකිය. සමහරු මා ගත් බව දැන ගත ද විරුද්ධ වන්නේ නැත යන හැඟීම හිමියාට නො දැනෙන ලෙස අනුන්ගේ බඩු ගනිති. එසේ ගැනීම විශ්වාසයෙන් ගැනීම ද සොර සිතින් ගැනීම ද කියා තේරුම් ගැනීම දුෂ්කර වේ. ඒ නිසා උපසම්පන්නයන්ට මාපිය්නගේ හා ආචාර්‍ය්‍යයන්ගේ වස්තුව වුව ද නො කියා විශ්වාසයෙන් ගැනීමෙන් වැළකී විසීම ම යහපති.
හිමියන් ළඟ නැති විට ඔවුනට නො දන්වා යම්කිසි භාණ්ඩයක් පසුව දෙන අදහසින් තාවකාලික වශයෙන් ගැනීමෙන් ඇවතක් නැත. එහෙත් එය ආපසු දිය යුතුය. හිමියන් විසින් නුදුන්නාට වරද නැත, ඒ දෙය ඔබ ගනුවයි කියුව හොත් නො දීමෙන් වරද නැත. සඟසතු දෙයක් තාවකාලික වශයෙන් ගතහොත් දිය යුතුමය.