“ඉධෙකච්ඡෝ වේසියාගෝචරෝ වා හෝති. විධවා ගෝචරෝ වා හෝති, ථුල්ලකුමාරි ගෝචරෝ වා හෝති, පණ්ඩක ගෝචරෝ වා හෝති, භික්ඛුනී ගෝචරෝ වා හෝති, පානාගාරගෝචරෝ වා හෝති, සංසට්ඨෝ විහරති රාජූහි රාජමහාමත්තේහි තිත්ථියේහි තිත්ථියසාවකහි අනනුලෝමිකේන සංසග්ගේන, යානි වා පන තානි කුලානි අස්සද්ධානි අප්පසන්නානි අනෝපානභූතානි අක්කෝසක පරිහාසකානි අනත්ථකාමානි අහිතකාමානි අඵාසු කාමානි අයෝගක්ඛෙමකාමානි භික්ඛූනං භික්ඛුනීනං උපාසකානං උපාසිකානං තථාරූපානි කුලානි සේවති භජති පයිරුපාසති. අයං වුච්චති අගෝචරෝ.
(සාරිපුත්ත සුත්ත නිද්දෙස)
මේ පාඨයෙන් දැක්වෙන පරිදි පැවිද්දන් විසින් වෙසඟනන් ද ථුල්ලකුමාරිකාවන් ද (වැඩි වයසට පැමිණි විවාහ නොවූ ස්ත්‍රීන්) පණ්ඩකයන් ද භික්ෂුණීන් ද සුරා සැල් ද ඇසුරු නො කළ යුතු ය. රජුන් හා ඇමතියන් හා තීර්ථකයන් හා තීර්ථක ශ්‍රාවකයන් හා නුසුදුසු පරිදි ආශ්‍ර‍යට නො පැමිණිය යුතු ය. භික්ෂු භික්ෂුණී උපාසකෝපාසිකාවන්ට විරුද්ධ ව ඔවුනට ආක්‍රෝශ පරිභව කරන අය භජනය නො කළ යුතු ය.