මාපියන් හැර, සහෝදර සහෝදරියන් හැර, නෑයන් හැර, ධනය හැර, තවත් නොයෙක් කාමයන් හැර, සසරින් එතර වීමේ අටියෙන් සැදැහැයෙන් පැවිදි වූ කුල පුත්‍ර‍යන් විසින් තමන් පත් පැවිද්ද සඵල කර ගනු වස්
“කිකීව අණ්ඩං චමරීව වාලධිං - පියං ව පුත්තං නයනං ව ඒකකං.
තථෙව සීලං අනුරක්ඛමානා - සුපේසලා හෝථ සදා සගාරවා”
යන ගයෙන් දක්වා ඇති පරිදි සෑම කල්හි ශීලය රක්නට උත්සාහ කළ යුතු ය.
“ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් බිජුවට රක්නා කිරල් දෙන මෙන් ද, ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් වලගය රක්නා සෙමෙර මුවා මෙන් ද, ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් පුත්‍ර‍යා රක්නා එක් දරුවකු ඇති මව මෙන් ද, එකැසක් ඇති තැනැත්තකු ඇස රක්නාක් මෙන් ද, ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් සිල් රක්නා වූ බුද්ධාදීන් කෙරෙහි ගෞරව ඇත්තා වූ ප්‍රියශීලීහු වවු” ය යනු ගාථාවේ තේරුම ය.
“පාතිමොක්ඛං විසෝධෙන්තෝ අප්පේව ජීවිතං ජහේ
පඤ්ඤත්තං ලෝකනාථෙන න භින්දේ සීලසංවරං”
“ප්‍රාතිමෝක්ෂ සංවර ශීලය පිරිසිදු ලෙස රක්නා පැවිද්දා විසින් එය සඳහා ජීවිතය පරිත්‍යාග කිරීම යහපති ය. ලෝකනාථයන් වහන්සේ විසින් පනවා ඇති සිකපද නොබිඳිය යුතුය” යනු ගාථාවේ අදහස ය.
උපන්නහුට මරණය නියත ය. එයින් නො මිදිය හැකිය. කිනම් හේතුවකින් හෝ සිදුවන්නට ඇති මරණය සිල් රැකීම නිසා වුවහොත් කොතරම් වටනේ ද? සිල් රැකීම නිසා මැරෙන තැනැත්තා ඒකාන්තයෙන් සුගතියට යන්නේ ය. එබැවින් පෙර විසූ ගුණවත් බොහෝ භික්ෂූහු ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් සිල් රැක රහත් ව සම්පූර්ණයෙන් ම මරණයෙන් මිදුණාහු ය.