පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු සෙය්‍යථාපි පස්සෙය්‍ය සරීරං සීවථීකාය ඡඩ්ඩිතං. අට්ඨිකානි පුඤ්ජීකතානි තෙරොවස්සිකානි. සො ඉමමෙව කායං උපසංහරති, “අයම්පි ඛො කායො එවං ධම්මො එවං භාවී එතං අනතීතො” ති. ඉති අජ්ඣත්තං වා කායෙ කායානුපස්සී - පෙ - න ච කිඤ්චි ලොකෙ උපාදියති. එවම්පි භික්ඛවෙ භික්ඛු කායෙ කායානුපස්සී විහරති.

මහණෙනි! නැවත ද අනික් සීවථික භාවනා ක්‍රමයක් කියනු ලැබේ. ඒ මෙසේ යි: අමු සොහොනෙහි දමන ලදුව - අවුරුදු ගණනක් ඉක්ම ගොස් අවුවෙන් වැස්සෙන් හා සුළඟින් විසිරී ගොස් තැන් තැන්වල ගොඩගැසුනු ඇට ඇති මල සිරුරක් යෝගී තෙමේ යම් සේ දන්නේ වේ ද, හෙතෙම මාගේ මේ ශරීරය ද මෙබඳු භාවය ඇත්තේ ය, දිරා ගිය ඇට ගොඩවල් බවට පැමිණෙන්නේය. මෙසේ වීම නො ඉක්ම වන ලද්දේ වෙමැ යි තමාගේ කය එකී මළසිරුරේ ස්වභාවයෙහි ලා සසඳා බලන්නේය. සෙස්ස පෙර කී සේ යි.