“පුන චපරං භික්ඛවෙ භික්ඛු සෙය්‍යථාපි පස්සෙය්‍ය සරීරං සිවථිකාය ඡඩ්ඩිතං අට්ඨික සඞ්ඛලිකං සමංසලොහිතං නහාරු සම්බන්ධං සො ඉම මෙව කායං උපසංහරති, “අයම්පි ඛො කායො ඒවං ධම්මො එවං භාවී එවං අනතීතො”ති. ඉති අජ්ඣත්තං වා කායෙ කායානුපස්සී විහරති - පෙ - න ච කිඤ්චි ලොකෙ උපාදියති. එවම්පි ඛො භික්ඛවෙ භික්ඛු කායෙ කායානුපස්සී විහරති.”

මහණනි! නැවත ද අනික් සීවථික භාවනා ක්‍රමයක් කියනු ලැබේ. එනම්, යෝගී තෙමේ අමුසොහොනෙහි දමන ලද, ලේ මස් සහිත, නහරවැලින් බැඳුනු ඇට සැකිලි මල සිරුරක් දකින්නාක් මෙන් ඒ යෝගී තෙමේ තමන්ගේ රූප කය ද එය හා සසඳා බලන්නේ ය. කෙසේ ද යත්? මෙසේ ම මාගේ මේ කය ද නහරවලින් බැදි ලේ මස් සහිත ඇට සැකිලි බවට පත් වන සුලු ය. ඇට සැකිලි බව නො ඉක්ම වන ලද්දේ ය යි කියා, මේ කය ද ඒ ඇට සැකිලි මල සිරුරේ ස්වභාවයෙහි ලා සසඳා බලන්නේ ය. සෙස්ස පෙර කී සේ ම ය.