රජ්ජුරුවන් ගිය කල බුදුහු මහණෙනි! මේ රජ ඉදින් පිතෘඝාත කර්‍මය නොකෙළේ වී නම් අද ම සෝවාන් වෙයි, පවිටු වූ මිත්‍රයන්ගේ සංසර්ග දෝෂයෙන් ඒ සා සැපතක් නොලදුයේ ය. එතෙකුදු වුවත් අද මා කරා එළඹ මා කෙරෙහි ප්‍රීති උපදවා තුනුරුවන් සරණ පිහිටියේ ය. ඒ පිනින් යම් සේ රාජද්‍රෝහ කළ පුරුෂයෙක් උල අන්නා වරද ඇතිවත්, රජහුගේ ප්‍රසාදයෙන් මස්සක් පමණ දඩ දී ඒ ද්‍රෝහයෙන් ගැලවේ ද, එ සෙයින් ම මෙ රජත් අවීචි මහා නරකයෙහි නො වැටී මඳ පවු කළවුන් හෙන ලෝකුඹු නරකයෙහි වැටී තිස් දහසක් හවුරුද්දෙන් සැළ පත්ලට බැස තිස් දහසක් හවුරුද්දෙන් සැළ මුවවිටට නැඟී එයින් ගැලවී දැන් කළ සත්කාර බලයෙන් කප්ලක්‍ෂයක් දිව්‍යලොක මනුෂ්‍යලොක සම්පත් විඳ මතු විජිතසේන නම් පසේ බුදු ව සසරින් ගැළවෙන්නේ වේ දැ”යි වදාළ සේක.
ලොවුතුරා බුදුන් උපදනා කපෙක මුත් පසේබුදුන් චක්‍රවර්ති රජුන් නො උපදනා හෙයින් “මේ අජාසත් රජ්ජුරුවන් දේවදත්තයන් සුමන නම් මාලාකාරයන් බුදුන් මුහුණ සතුටින් බැලූ බකමුහුණා ආදි වූ සතුන් කප්ලක්‍ෂයකින් මත්තෙහි පසේබුදු වෙති යි බුදුන් ම වදාළ හෙයින් එ කප ලොවුතුරා බුදුකෙනකුන් ඉපදීමට කාරණ යයි එකාන්තයෙන් දතයුතු.
ඒ අජාසත් රජ්ජුරුවෝ පියරජහු මැරූතැන් පටන් ගෙන රෑ දාවල් නින්දක් නො ලබන්නාහු බුදුන් අතින් බණ අසා උපන් සන්තෝෂයෙහි පටන් ගෙන සුවසේ ම නිඳි ලබන්නාහ. දිවි පමණින් තුනුරුවන් අරභයා බොහෝ ධන පරිත්‍යාග කොට මහත් වූ පූජා කළාහුය. පෙර බුදුන් මරවන්ට සහාය ව ඇවිදි රජ බුදුන් දුටු තැන් පටන් “බුදුහු පිරිනිවන් පෑසේකැයි යන බසක් පමණ ඉදින් ඇසී නම්, මේ රජ ද, එ බස හා සමඟ බුදුන් කෙරෙහි ප්‍රේම ධරාගත නොහී ඒකාන්තයෙන් මියන්නේ ම ය”යි ලෝවැසියන් ලවා සිතවාපී ය. මේ බුදුසස්නෙහි පෘථග්ජන සැඳෑ ලදුවන් කෙරෙන් මේ රජහට වඩා බුදුන් කෙරේ ප්‍රේම ඇතියෙක්, මොහුට වඩා බුදුන් නො දැක නො වහනුයෙක්, අනික් කිසි තැනෙකත් නැත්ම ය. මෙසේ ‘දිවි යේ නමුත් තුනුරුවන් සරණ නො හරිමි’ යි බුදුන් පෙරට ව සිට එ රජහු කී හෙයින් තමාගේ ජීවිතය බුදුන්ට පිදුවා නම.
මෙසේ වැදූ පියන් මරා පියන තරම් යක්‍ෂයන් සේ දැඩි වූ, දරුණු වූ, අජාසත් රජහු වැන්නවුන් එක වචන මාත්‍රාවෙන් දමා බණ වදාරා, එ කෙණෙහි ඔහුගෙන් ජීවිත පූජා ලත් හෙයිනුත්, ඔහු දිවි පමණින් අප්‍රමාණ ධනයෙන් කරන ලද අප්‍රමාණ පූජා ලත් හෙයිනුත්, මෙසේ මෙසේ වූ, අද්භූත වූ, පූජා විඳීමට සුදුසු හෙයිනුත්, දිව්‍ය – බ්‍රහ්ම - නරේන්‍ද්‍රයන්ගේ මුදුනෙහි කෙළනා ශ්‍රී පාද ඇති මාගේ ස්වාමිදරු වූ තිලෝගුරු බුදුරජාණන් වහන්සේ මේ මේ කාරණයෙනු දු අර්හත් නම් වන සේක. එසේ හෙයින් කියන ලදුයේ මැයි:-
“පූජාවිසෙසං සහ පච්චයෙහි
යස්මා අයං අරහති ලොකනාථො,
අත්‍ථානුරූපං අරහන්ති ලොකෙ
තස්මා ජිනො අරහති නාමමෙතං–යි.
මේ පූජාවලියෙහි ජීවකාරාමයෙහිදී අප බුදුන්ට අජාසත් රජුගෙන් ලද
ජීවිතාදී පූජා කථා නම් වූ තිස් වන පරිච්ඡෙදය නිමි.