තව ද අප බුදුන් රජගහා නුවර දී ලද වේළුවනාරාම පූජා නම් කවරහ? යත්;
මෙසේ මාගේ බුදුරජාණන් වහන්සේ බ්‍රහ්මයාගේ ආරාධනායෙන් ඇසළ මස මැදි පොහෝ ලද උත්‍රසළ නකතින් දම්සක් පතුරුවා දෙවි බඹුන්ට සමු දී යවා, එදා රෑ පස්තරුවෙන් පිරුණු සඳමඬලක් සේ පස්වග මහණුන් හා සමග එම ඉසිපතනයෙහි පළමු වන වස වැස, දෙවන දා උදාසන සතරදෙනා වහන්සේ සිඟායා දී, භද්දිය නම් මහාතෙරුන් වහන්සේට බණ වදාරා සෝවාන් කොට, තුන්වන දා උදාසන ඔබ ඇතුළු වූ සතරදෙනාවහන්සේ සිඟ යවා වප්ප නම් මහතෙරුන් වහන්සේට බණ වදාරා සෝවාන් කොට, සතරවනදා උදාසන ඔබ ඇතුළු වූ සතරදෙනා වහන්සේ සිඟා යවා මහානාම නම් මහ තෙරුන් වහන්සේට බණ වදාරා සෝවාන් කොට, පස්වන දා උදාසන ඔබ ඇතුළු වූ සතරදෙනා වහන්සේ සිඟා යවා අස්සජි නම් මහ තෙරුන් වහන්සේට බණ වදාරා සෝවාන් කොට, සවන දා උදාසන පස්දෙනා වහන්සේට අනිත් ලකුණු නම් සූත්‍ර දේශනාවක් කොට එකවිට ම රහත්කොට, එ තැන් පටන් පඤ්ච මහා ශාඛායෙන් දිලියෙන්නා වූ කප්රුකක් සේ පස් මහ රහතන් හා සමග එම වෙහෙර වාසය කරන සේක.
ඒ අඤ්ඤාකොණ්ඩඤ්ඤ මහතෙරුන් වහන්සේ කෙබඳු වූ පිනක් කොට මෙබඳු වූ බුදුකෙනකුන්ගේ සියලු මහ සව්වන්ට පළමු ව අග්‍ර වූ නිවන් දුටුසේක් ද? යත්; පෙර මහා විපස්සි නම් බුදුන් සමයෙහි බන්‍ධුමතී නම් නුවර චූලකාළ නම් සිටුව හැල් කුඹුරෙක බඩ තළවා පැන් නො වකා කිරිපිඬු පිසවා බුදුපාමොක් මහසඟ පිරිස වළඳවා මෙසේ ම ඒ එක කෙතැ ගොයමින් නව වාරයක් අග්‍රභෝජනය දී මතු බුදුකෙනකුන්ගේ සස්නෙහි මම පළමුවන අග්‍ර දෙසුම් අසා අග්‍ර වූ නිවන් රස ලද්දවුන් කෙරෙහි අග්‍රවෙම්ව යි ප්‍රාර්ථනා කොට ඒ පිනින් එකානූකපක් මුළුල්ලෙහි අපායට නො ගොස් දිව්‍යලෝකයෙහි හා මනුෂ්‍යලෝකයෙහි සුව විඳ ඇවිද දැන් අප බුදුන් සමයෙහි පළමුව අග දෙසුම් අසා පළමුව අමාමහ නිවන් දුටුසේකැ යි දතයුතු.
මෙසේ බුදුන් එහි වසන කල සුජාතා නම් සිටු දුව වැදූ බරණැස යස නම් සිටු පුත්‍රයාණෝ තුන් සෘතුවට කළ තුන්පායෙහි නළුවන් පිරිවරා උඩුමාලෙන් යටිමාලට නොබැස මහත් වූ ශ්‍රී විඳිනාහු, එක් දවසෙක නිදා පිබිද නාටක ස්ත්‍රීන්ගේ විකාර දැක අනිත් ලකුණු උපදවා සසර කලකිරී එ විගස ම යහනින් නැගී රුවන් මිරිවැඩි පයින් ගෙන ගොස් පායෙන් බැස නුවරින් නික්ම ගොස් මැදයම් රෑ බුදුන් වසන ඉසිපතන වෙහෙර සමීපයෙන් යෙති. එ වේලෙහි මාගේ ස්වාමිදරුවෝ ඔහු යන්නවුන් දිවසින් දැක කතර ගොස් එන පුතකු පෙරමගට දිවන මවක සේ ඔහු පෙරමගට මහත් වූ කරුණාවෙන් වැඩ, අඳුරට මහත් වූ පානක් නගා පෑවා සේ බුදුරස් කඳක් ඔහු කරා හැර මග අලුකොට ලා ‘මෙසේ මා කරා එයි යසැ‘යි වදාළ සේක. ඒ සිටුපුත් බුදුන්ගේ ශබ්දය කණ හුනු වේලෙහි බුදුන් දිසාව බලා, තමාගේ රසින් දිලිහී පෙනෙන හිරු මඬලක් සේ බුදුරස් දිලියෙන බුදුන් දැක පිපාසිතයක්හු දුටු ආකාශ ගඞ්ගාව සේ, පෙනීගිය දුගියකු මහා නිධානයක් සේ, දුටු දිව්‍යයකු සුධා භෝජනයක් සේ, දුටු ඇතකු මහපියුම් විලක් සේ, හිරුරස් දුටු මහා පද්මයක් සේ, සන්තෝෂව පස්වනක් ප්‍රීතීන් පිනා දෙනකකරා දිවන වසුපුත් පැටවකු සේ බුදුන් කරා දිව පසඟ පිහිටුවා වැද එකත්පස් ව සිට බණ අසා එ කෙණෙහි ම සෝවාන් ව ඒහි භික්‍ෂුභාවයෙන් මහණ වූහ.
දෙවන දා උදාසන ඒ සිටාණන් පිය වූ බරණැස් සිටාණෝ පුතණුවන් මතුමාලේ නො දැක රෑ පලාගියහ යි අසා මහත් වූ ශෝකයෙන් හඬ හඬා පුතණුවන් පලාගිය මග දැක රන්මිරිවැඩි සලකුණෙන් මඟ නො වරදවා ගොස් මහණව සිටි පුතණුවන් හා ලොවුතුරා බුදුන් දැක පුතණුවන් කෙරෙහි ශෝකයෙන් වලපනට පටන් ගත්හ.