දිනක් පසේනදී කොසොල් රජ තෙමේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත එළඹ සිටින විට එක්තරා පුරුෂයෙක් පැමිණ “දේවයන් වහන්ස, මල්ලිකා දේවි තොමෝ දුවක වැදුවා ය”යි සැළ කෙළේ ය. එය ඇසූ කොසොල් රජතුමා නො සතුටු සිත් ඇත්තේ විය. ඒ කාරණය දැන ගත් බුදුරජාණන් වහන්සේ පසේනදී කොසොල් රජතුමා හට මෙසේ වදාළ හ.
ඉතථිපිහි එකකච්චියා - සෙය්‍යා පොස ජනාධිප
මෙධාවිනී සීලවතී - සස්සු දෙවා පතිබ්බතා
තස්සා යො ජායතී පොසො සූරො හොති දිසම්පති
තාදිසා සුභගියා පුත්තො - රජ්ජම්පි අනුසාසතී
රජතුමනි, ඇතැම් ස්ත්‍රිය ද ශ්‍රෙෂ්ඨ ය. එහෙයින් ඇය පෝෂණය කරනු මැනැවි. නුවණැති සිල්වත් නැදිමයිලන් දෙවි කොට වෙසෙන පතිවත රකින යම් ස්ත්‍රික් වේ ද,
දිශාවන්ට අධිපති රජතුමනි, ඇයට යම් පුතෙක් උපදී ද, හෙතෙමේ දක්ෂයෙක් වෙයි. එබඳු යහපත් තැනැත්තිය ගේ පුත්‍ර තෙමේ රාජ්‍යානුශාසනා ද කෙරෙ යි.