පුටදූෂකයාගේ වාසනාදෝෂ කවරේද? යත්:-
සැවැත්නුවර වැසි එක් අමාත්‍යයෙක් බුදුපාමොක් මහසඟ පිරිසට මහදන් දෙනු කැමැතිව ආරාධනා කොට කැඳවා ගෙණ ගොස් තමාගේ උයනෙහි හිඳුවා දන් දෙන්නේ කැඳ වළඳා අන්තයෙහි උයන ඇවිදුනා කැමැති භික්‍ෂු කෙනකුන් වහන්සේද උයන ඇවිදිනේ යහපතැයි සම්මත කෙළේය. භික්‍ෂූන්වහන්සේත් අමාත්‍යයා කී පරිද්දෙන්ම උයන සැරිසරා ඇවිදිනා සේක. එසඳ අමාත්‍යයා උයන්වැල්ලේ පත්මහත්රුකකට නැගී මහත් මහත් පත් කඩාගෙන මේ මල්පුරාලාලා තමන්ටය, මේ ඵල පුරාලාලා තබන්ටයයි පළාවිද රුක්මුල එලන්නේය, ඔහුගේ පුතෙක් එලඑලාලූ පත්ගොඩු විද විදා දමන්නේය, බුදුහු එපවත් අසා මේ දැන් මතු පලා විදා දැමුයේ නොවෙයි, පෙරත් පළා විදුයේම වේදැයි වදාරා ඉකුත්වත් දක්වා වදාළසේක.
යටගිය දවස එක් වඳුරෙක් උයන්ගොවුවකු රුකෙක හිඳ විද එලාලු පත්ගොඩු විදා දමන්නේය. එකල මහබෝසතාණෝ එනුවර එක්තරා කුලයෙක ඉපැද වැඩිවිය පැමිණ කිසිකාරියක් සඳහා උයනට ගියාහු වඳුරා පත්ගොට විදා දමන්නා දැක පළා විදි නියා නපුරුහෙයින් යහපත් කොට විදිනා කැමැතිව පළාවිද යි කීහ. වඳුරු එබස් අසා කළ කළ දෑ නසනු අපගේ ධර්මයෙකැයි කීහ. එබස් අසා බෝධිසත්ත්‍වයෝ තොපගේ ධර්මය මෙසේ කල අධර්මය කෙසේවේදැයි වඳුරාට නින්දා කොට ගියාහ. එකල ඒ වඳුරා නම් දැන් මේ පළා විදා දැමූ අමාත්‍යපුත්‍රයයි වදාළ සේක. මෙහි විස්තර තිකනිපාතයේ පුටදූෂක ජාතකයෙන් දතයුත්තේය. මේ පුටදූෂකයාගේ වාසනාදෝෂ වන්නේය.