මෙසේ මහාපුරුෂයාණන් වහන්සේගේ මහණවීම හා උන්වහන්සේට අනුව මහණවන පර්ෂත් දක්වා දැන් උන්වහන්සේගේ බුදුවීම දක්වන්නා වූ තිලෝගුරු සම්‍යක්සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ:-
“යස්මිං ච දිවසෙ ධීරො නෙක්ඛම්මං අභිනික්ඛමි,
නික්ඛන්තදිවසෙ යෙව බෝධිමණ්ඩං උපෙහි සිති”
යනාදීන් මෙසේ වදාළසේක.
ඒ මහාපුරුෂයාණෝ මහණව ප්‍රාතිමෝක්‍ෂසංවරශීලාදි සියලු සිල් ඉටාගැන්මෙන් සංවරසමාදානය කොට භඞ්ගායෙහි ගැලී ජලස්නානය කිරීමෙන් ශරීරය සෘතුගන්වා චන්‍ද්‍රමුඛි නම් අගමෙහෙසුන් බිසවුන් විසින් දෙනලද දිව්‍යොජස් බැහූ මීකිරිපිඩු බත වළඳා නාගභවනයට යන පරිද්දෙන් රන්තලිය උඩුගංබලා හැර පුෂ්පඵලපල්ලවයෙන් සැරහුණාවූ වනලැහැබක දිවාවිහාර කොට සවස්වේලෙහි රන්වන් සුවඳමල් තුවටුවෙන් ගිලිහී සිව්ර මත්තේ වැටෙන්ට වන්කල්හි නාගසුපර්ණාදීන් විසින් මල්සුවඳ ආදියෙන් පූජාකරන්ට වන්කල්හි දසදහසක්සක්වළ සැලෙන්ට වෙව්ලන්ට පටන්ගත් කල්හි දෙවියන් විසින් සරහා පිළියෙල කරනලද මාර්ගයෙන් දිව්‍යබ්‍රහ්මසමූහයා විසින් පිරිවරන ලදුව ගොස් දක්‍ෂිණදිශාභාගයෙන් නාගශ්‍රීබෝධි සමීපයට පැමිණ තුන්යළක් පැදකුණුකොට පරීක්‍ෂා කරනලද අවිජහිත අචල ස්ථානයෙහි එක්තරා පුරුෂයක්හු විසින් එලවනලද හීතණ අට මිටක් පිළිගෙන අගඅල්වා සලා එකෙණෙහි පොළොව පළාගෙන පැනනැංගාවූ ඒ අපරාජිතපර්යඞ්කයට පැනනැගී මනාව පිහිටි නාග ශ්‍රී බෝකඳ පිටට කොට නැගෙනහිරට මුහුණ ලා මාගේ සම්, මස්, නහර, ඇට වියලී සුණුවිසුණුව ගියේ නමුත් බුදුවමිස මේ අස්නෙන් නොනැඟෙමියි යන චතුරඞ්ගසමන්වාගත වීර්යාධිෂ්ඨානය කොට විදුරස්න මුදුනේ හිඳිනාහ. එසමයෙහි වසවර්තිමාරයා තමාගේ දිව්‍යලෝකයෙහි සිටියේම මහාබෝධි සත්ත්‍වයන් උතුම් බෝධිපර්යඞ්කයට පැනනැගී සර්වඥතාඥානයට නොපැමිණ පර්යඞ්කය නොහරිමියි හුන්නවුන් දැක අජිත කුමාරයා මාගේ විෂය ඉක්මෙනු කැමැත්තේය. දැන් මම ඔහු මාගේ විෂය ඉක්මවිය නොදෙමියි මාරසේනාව ගෙන සක්වළ මුවවිටට බැස බලන්නේ මාහපුරුෂයාණන්ගේ ආනුභාවය හා මෛත්‍රීපිඩක් බඳුවූ ශ්‍රී මුඛය දැක භයින් වෙව්ලා පැරද තමාගේ දිව්‍යලෝකයටම යන්නේය.
එකෙණෙහි පනස්යොදුනක් පමණ ඇති සහස්‍රරස්මීන් හෙබියාවූ සූර්යමණ්ඩලය නිම්වළල්ලෙහි ගෙන සමුද්‍රයෙහි ගලන්නාවූ ස්වර්ණචක්‍රයක් මෙන් අස්තපර්වතයට යමින් සිටිනේය. උනුපණස්යොදුන් පමණ ඇති ප්‍රභාසමූහයා විහිදුවන්නාවූ චන්‍ද්‍රමණ්ඩලය සියලු චක්‍රවාටගර්භය ක්‍ෂීරසාගරයෙහි ගලන්නාක් මෙන්ද, නිම්වළල්ල අල්වාගෙන ආකාශපථයට නඟන්නාවූ රථචක්‍රයක් මෙන්ද, නැගෙහිර සක්වළ මුවවිටින් නැගෙමින් සිටිනේය.