| (17) 2. ජාණුස්සොණිවග්ගො | (17) 2. යමක වර්‍ගය |
| 1. බ්‍රාහ්මණපච්චොරොහණීසුත්තං | 1. පච්චොරොහණි සූත්‍රය |
|
167
තෙන
අද්දසා ඛො භගවා ජාණුස්සොණිං බ්‍රාහ්මණං තදහුපොසථෙ සීසංන්හාතං නවං ඛොමයුගං නිවත්ථං අල්ලකුසමුට්ඨිං ආදාය එකමන්තං ඨිතං. දිස්වාන ජාණුස්සොණිං බ්‍රාහ්මණං එතදවොච - ‘‘කිං නු ත්වං, බ්‍රාහ්මණ, තදහුපොසථෙ සීසංන්හාතො නවං ඛොමයුගං නිවත්ථො අල්ලකුසමුට්ඨිං ආදාය එකමන්තං ඨිතො? කිං න්වජ්ජ බ්‍රාහ්මණකුලස්සා’’ති? ‘‘පච්චොරොහණී, භො ගොතම, අජ්ජ බ්‍රාහ්මණකුලස්සා’’ති
‘‘යථා කථං පන, බ්‍රාහ්මණ, බ්‍රාහ්මණානං පච්චොරොහණී හොතී’’ති? ‘‘ඉධ, භො ගොතම, බ්‍රාහ්මණා තදහුපොසථෙ සීසංන්හාතා නවං ඛොමයුගං නිවත්ථා අල්ලෙන ගොමයෙන පථවිං ඔපුඤ්ජිත්වා හරිතෙහි කුසෙහි පත්ථරිත්වා අන්තරා ච වෙලං අන්තරා ච අග්‍යාගාරං සෙය්‍යං කප්පෙන්ති. තෙ තං රත්තිං තික්ඛත්තුං
‘‘අඤ්ඤථා ඛො, බ්‍රාහ්මණ, බ්‍රාහ්මණානං පච්චොරොහණී හොති, අඤ්ඤථා ච පන අරියස්ස විනයෙ පච්චොරොහණී හොතී’’ති. ‘‘යථා කථං
‘‘තෙන
‘‘ඉධ, බ්‍රාහ්මණ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘පාණාතිපාතස්ස ඛො පාපකො විපාකො දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චා’ ති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය පාණාතිපාතං පජහති; පාණාතිපාතා පච්චොරොහති.
...අදින්නාදානස්ස ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චාති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය අදින්නාදානං පජහති; අදින්නාදානා පච්චොරොහති.
...කාමෙසුමිච්ඡාචාරස්ස ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චාති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය කාමෙසුමිච්ඡාචාරං පජහති; කාමෙසුමිච්ඡාචාරා පච්චොරොහති.
...මුසාවාදස්ස ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චාති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය
...පිසුණාය වාචාය ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ
...ඵරුසාය වාචාය ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චාති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය ඵරුසං වාචං පජහති; ඵරුසාය වාචාය පච්චොරොහති.
...සම්ඵප්පලාපස්ස ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චාති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය සම්ඵප්පලාපං පජහති; සම්ඵප්පලාපා පච්චොරොහති.
...අභිජ්ඣාය
...බ්‍යාපාදස්ස
...මිච්ඡාදිට්ඨියා ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චා’ති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය මිච්ඡාදිට්ඨිං පජහති; මිච්ඡාදිට්ඨියා පච්චොරොහති. එවං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, අරියස්ස විනයෙ පච්චොරොහණී හොතී’’ති.
‘‘අඤ්ඤථා ඛො, භො ගොතම, බ්‍රාහ්මණානං පච්චොරොහණී හොති, අඤ්ඤථා ච පන අරියස්ස විනයෙ පච්චොරොහණී හොති. ඉමිස්සා, භො ගොතම, අරියස්ස විනයෙ පච්චොරොහණියා බ්‍රාහ්මණානං පච්චොරොහණී කලං නාග්ඝති සොළසිං. අභික්කන්තං, භො ගොතම...පෙ.... උපාසකං මං භවං ගොතමො ධාරෙතු අජ්ජතග්ගෙ පාණුපෙතං සරණං ගත’’න්ති. පඨමං.
|
167
ඉක්බිති සංගාරව බ්‍රාහ්මණ තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමග සතුටුවිය. සතුටු වියයුතුවු, සිහි කටයුතුවූ, කථාව කොට නිමවා එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි සංගාරව බ්‍රාහ්මණතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, මෙතෙර කවරේද, එතෙර කවරේදැ” යි ඇසීය.
“බ්‍රාහ්මණය, මෙහි ආර්‍ය්‍ය ශ්‍රාවක තෙම මෙසේ සලකයි. සතුන් මැරීමේ ලාමක විපාකය මෙලොවදීත්, පරලොවදීත් වේ. හෙතෙම මෙසේ සලකා සතුන් මැරීම දුරු කරයි. සතුන් මැරීමෙන් බසී. නුදුන් දෙය ගැනීමෙන්, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමේ, බොරු කීමේ, කේළාම් කීමේ, පරුෂ වචන කීමේ, හිස් වචන කීමේ, විෂම ලෝභයේ, ක්‍රෝධයේ, වැරදි දැකීමේ, ලාමක විපාකය මෙලොවදීත්, පරලොවදීත් වේ.
“හෙතෙම මෙසේ සලකා සතුන් මැරීම දුරුකරයි. සතුන් මැරීමෙන් බසී. නුදුන් දෙය ගැනීම දුරුකරයි. නුදුන් දෙය ගැනීමෙන් බසී. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම දුරුකරයි. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් බසී. බොරු කීමදුරුකරයි. බොරු කීමෙන් බසී. කේළාම් කීම දුරුකරයි. කේළාම් කීමෙන් බසී. පරුෂ වචන කීම දුරුකරයි. පරුෂ වචන කීමෙන් බසී. හිස් වචන කීම දුරුකරයි. හිස් වචන කීමෙන් බසී. විෂම ලෝභය දුරුකරයි. විෂම ලෝභයෙන් බසී. ක්‍රෝධය දුරුකරයි. ක්‍රෝධයෙන් බසී. වැරදි දැකීම දුරුකරයි. වැරදි දැකීමෙන් බසී. බ්‍රාහ්මණය, මෙසේ වනාහි ආර්‍ය්‍යයන් වහන්සේගේ විනයෙහි පච්චෝරොහණිය (බැස ගැනිම) වේ.
“භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, බ්‍රාහ්මණයන්ගේ බැසගැන්ම අන් විධියකින් වේ. ආර්‍ය්‍යයන් වහන්සේගේ විනයෙහි බැසීම අන් විධියකින් වේ. භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි බැසගැන්මෙන් සොලොස් කලාවෙන් කලාවටවත් බමුනන්ගේ බැසගැන්ම නොඅගනේය. භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ, යහපත (මෙහි අඞ්ගුත්තර නිකායේ 7 නිපාතයේ, 7 වර්‍ගයේ, 13 සූත්‍රයේ, 27 ඡේදය යෙදිය යුතුයි.)
|
| 2. අරියපච්චොරොහණීසුත්තං | 2. අරිය පච්චොරොහණී සූත්‍රය |
|
168
‘‘අරියං වො, භික්ඛවෙ, පච්චොරොහණිං දෙසෙස්සාමි. තං සුණාථ, සාධුකං මනසි කරොථ; භාසිස්සාමී’’ති. ‘‘එවං, භන්තෙ’’ති ඛො තෙ භික්ඛූ භගවතො පච්චස්සොසුං
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අරියා පච්චොරොහණී? ඉධ
... ‘අදින්නාදානස්ස ඛො පාපකො විපාකො - දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චා’ති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය අදින්නාදානං පජහති; අදින්නාදානා පච්චොරොහති.
...
... ‘මුසාවාදස්ස
... ‘පිසුණාය වාචාය ඛො පාපකො විපාකො...පෙ.... පිසුණාය වාචාය පච්චොරොහති.
... ‘ඵරුසාය වාචාය ඛො පාපකො විපාකො...පෙ.... ඵරුසාය වාචාය පච්චොරොහති.
... ‘සම්ඵප්පලාපස්ස ඛො පාපකො විපාකො...පෙ.... සම්ඵප්පලාපා පච්චොරොහති.
... ‘අභිජ්ඣාය ඛො පාපකො විපාකො...පෙ.... අභිජ්ඣාය පච්චොරොහති.
... ‘බ්‍යාපාදස්ස ඛො පාපකො විපාකො...පෙ....
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අරියා පච්චොරොහණී? ඉධ, භික්ඛවෙ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘මිච්ඡාදිට්ඨියා ඛො පාපකො විපාකො දිට්ඨෙ චෙව ධම්මෙ අභිසම්පරායඤ්චා’ති. සො ඉති පටිසඞ්ඛාය මිච්ඡාදිට්ඨිං පජහති; මිච්ඡාදිට්ඨියා පච්චොරොහති. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අරියා පච්චොරොහණී’’ති. දුතියං.
|
168
“මහණෙනි, තොපට ආර්‍ය්‍යවූ පච්චොරොහණිය (බැසගැන්ම) දෙසන්නෙමි. එය හොඳට අසවු. මෙනෙහි කරවු.” භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක. “මහණෙනි, ආර්‍ය්‍යවූ පච්චොරොහණිය කවරේද?
“මහණෙනි, මෙහි ආර්‍ය්‍ය ශ්‍රාවක තෙම මෙසේ සලකයි. සතුන් මැරීමේ ලාමක විපාකය මෙලොවදීත්, පරලොවදීත් වේ. හෙතෙම මෙසේ සලකා සතුන් මැරීම දුරු කරයි. සතුන් මැරීමෙන් බසී. නුදුන් දෙය ගැනීමෙන්, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමේ, බොරු කීමේ, කේළාම් කීමේ, පරුෂ වචන කීමේ, හිස් වචන කීමේ, විෂම ලෝභයේ, ක්‍රෝධයේ, වැරදි දැකීමේ, ලාමක විපාකය මෙලොවදීත්, පරලොවදීත් වේ.
“හෙතෙම මෙසේ සලකා සතුන් මැරීම දුරුකරයි. සතුන් මැරීමෙන් බසී. නුදුන් දෙය ගැනීම දුරුකරයි. නුදුන් දෙය ගැනීමෙන් බසී. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම දුරුකරයි. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් බසී. බොරු කීමදුරුකරයි. බොරු කීමෙන් බසී. කේළාම් කීම දුරුකරයි. කේළාම් කීමෙන් බසී. පරුෂ වචන කීම දුරුකරයි. පරුෂ වචන කීමෙන් බසී. හිස් වචන කීම දුරුකරයි. හිස් වචන කීමෙන් බසී. විෂම ලෝභය දුරුකරයි. විෂම ලෝභයෙන් බසී. ක්‍රෝධය දුරුකරයි. ක්‍රෝධයෙන් බසී. වැරදි දැකීම දුරුකරයි. වැරදි දැකීමෙන් බසී. මහණෙනි, මෙසේ වනාහි ආර්‍ය්‍යයන් වහන්සේගේ විනයෙහි පච්චෝරොහණිය (බැස ගැනිම) වේ.
|
| 3. සඞ්ගාරවසුත්තං | 3. සඞ්ගාරව ඔරපාර සූත්‍රය |
|
169
(අ. නි. 10.117) අථ
‘‘කිං නු ඛො, භො ගොතම, ඔරිමං තීරං, කිං පාරිමං තීර’’න්ති? ‘‘පාණාතිපාතො ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ඔරිමං තීරං, පාණාතිපාතා වෙරමණී පාරිමං තීරං. අදින්නාදානං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ඔරිමං තීරං, අදින්නාදානා වෙරමණී පාරිමං තීරං. කාමෙසුමිච්ඡාචාරො ඔරිමං තීරං, කාමෙසුමිච්ඡාචාරා වෙරමණී පාරිමං තීරං. මුසාවාදො ඔරිමං තීරං, මුසාවාදා වෙරමණී පාරිමං තීරං. පිසුණා වාචා ඔරිමං තීරං, පිසුණාය වාචාය වෙරමණී පාරිමං තීරං. ඵරුසා වාචා ඔරිමං තීරං, ඵරුසාය වාචාය වෙරමණී පාරිමං තීරං. සම්ඵප්පලාපො ඔරිමං තීරං, සම්ඵප්පලාපා වෙරමණී පාරිමං තීරං. අභිජ්ඣා ඔරිමං තීරං, අනභිජ්ඣා පාරිමං තීරං. බ්‍යාපාදො ඔරිමං තීරං, අබ්‍යාපාදො පාරිමං තීරං. මිච්ඡාදිට්ඨි ඔරිමං තීරං, සම්මාදිට්ඨි පාරිමං තීරං. ඉදං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ඔරිමං තීරං, ඉදං පාරිමං තීරන්ති.
‘‘අප්පකා
අථායං
‘‘යෙ ච ඛො සම්මදක්ඛාතෙ, ධම්මෙ ධම්මානුවත්තිනො;
තෙ ජනා පාරමෙස්සන්ති, මච්චුධෙය්‍යං සුදුත්තරං.
‘‘කණ්හං ධම්මං විප්පහාය, සුක්කං භාවෙථ පණ්ඩිතො;
ඔකා අනොකමාගම්ම, විවෙකෙ යත්ථ දූරමං.
‘‘තත්‍රාභිරතිමිච්ඡෙය්‍ය, හිත්වා කාමෙ අකිඤ්චනො;
පරියොදපෙය්‍ය අත්තානං, චිත්තක්ලෙසෙහි පණ්ඩිතො.
‘‘යෙසං
ආදානපටිනිස්සග්ගෙ, අනුපාදාය යෙ රතා;
ඛීණාසවා ජුතිමන්තො, තෙ ලොකෙ පරිනිබ්බුතා’’ති. තතියං;
|
169
ඉක්බිති සංගාරව බ්‍රාහ්මණ තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමග සතුටුවිය. සතුටු වියයුතුවු, සිහි කටයුතුවූ, කථාව කොට නිමවා එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි සංගාරව බ්‍රාහ්මණතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, මෙතෙර කවරේද, එතෙර කවරේදැ” යි ඇසීය.
“බ්‍රාහ්මණය, සතුන් මැරීම මෙතෙරයි, සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම එතෙරයි. මෙතරයි, සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. නුදුන් දෙය ගැන්ම මෙතරයි, නුදුන් දෙය ගැන්මෙන් වෙන්වීම එතරයි. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම මෙතරයි, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. බොරු කීම මෙතරයි, බොරු කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. කේළාම් කීම මෙතරයි, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. පරුෂ වචන කීම මෙතරයි, පරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. හිස් වචන කීම මෙතරයි, හිස් වචන කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. විෂම ලෝභය මෙතරයි, විෂම ලෝභයෙන් වෙන්වීම එතරයි. ක්‍රෝධය මෙතරයි, ක්‍රෝධය නොවීම එතරයි. වැරදි දැක්ම මෙතරයි, නිවැරදි දැකීම එතරයි.
“බ්‍රාහ්මණය, මේ මෙතරයි, මේ එතරයි.
“මනුෂ්‍යයන් අතුරෙහි යම් ජන කෙනෙක් පරතෙර යන්නාහුද, ඔවුහු ස්වල්පයහ. නැවත මේ සෙසු ප්‍රජාව වෙරළ කරාම දුවයි.
“යම් කිසි කෙනෙක් මනා කොට ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්මයෙහි ධර්මය අනුව පවත්නාහුද, ඒ මනුෂ්‍යයෝ එතරවීමට බැරි, මාරයාට අයත් පෙදෙසින් එතර වෙත්.
“පණ්ඩිත තෙමේ කලුවූ පාප ධර්මය හැර සුදුවූ පින් දහම් වඩන්නේය. යම් තැනෙක්හි විවේකයෙහි ඇලීමට අපහසු වේද, වාසස්ථානවූ සසරින් වාසස්ථාන නැති නිවණට පැමිණ
“කාමයන් කිසිවක් ඉතිරි නොකොට එහි ඇලීම කැමති වන්නේය. නුවණැත්තා සිතෙහි ඇතිවන ක්ලේශයන්ගෙන් තමන් පිරිසිදු වන්නේය.
“මනා අවබෝධයේ අඞ්ගවන ධර්මයන්හි යමකුගේ සිත මනාකොට වඩන ලද්දේද, යම් කෙනෙක් අල්ලා ගැනීම, දුරු කිරීම යන දෙකෙහි නොබැඳීමෙන් යුක්තවූවාහුද, ලෝකයෙහි බබළන ඒ ක්‍ෂීණාශ්‍රවයෝ ක්ලේශ පරිනිර්‍වාණයෙන් නිවුණාහ.”
|
| 4. ඔරිමසුත්තං | 4. ඔරිම පාරිමතීර සූත්‍රය |
|
170
‘‘ඔරිමඤ්ච, භික්ඛවෙ, තීරං දෙසෙස්සාමි පාරිමඤ්ච තීරං. තං සුණාථ...පෙ.... කතමඤ්ච, භික්ඛවෙ, ඔරිමං තීරං, කතමඤ්ච පාරිමං තීරං? පාණාතිපාතො, භික්ඛවෙ, ඔරිමං තීරං, පාණාතිපාතා වෙරමණී පාරිමං තීරං. අදින්නාදානං ඔරිමං තීරං, අදින්නාදානා වෙරමණී පාරිමං තීරං. කාමෙසුමිච්ඡාචාරො ඔරිමං තීරං, කාමෙසුමිච්ඡාචාරා වෙරමණී පාරිමං තීරං. මුසාවාදො ඔරිමං තීරං, මුසාවාදා වෙරමණී පාරිමං තීරං. පිසුණා වාචා ඔරිමං තීරං, පිසුණාය වාචාය වෙරමණී පාරිමං තීරං. ඵරුසා වාචා ඔරිමං තීරං, ඵරුසාය වාචාය වෙරමණී පාරිමං තීරං. සම්ඵප්පලාපො ඔරිමං තීරං, සම්ඵප්පලාපා වෙරමණී පාරිමං තීරං. අභිජ්ඣා ඔරිමං තීරං, අනභිජ්ඣා පාරිමං තීරං. බ්‍යාපාදො ඔරිමං තීරං, අබ්‍යාපාදො පාරිමං
‘‘අප්පකා
අථායං ඉතරා පජා, තීරමෙවානුධාවති.
‘‘යෙ ච ඛො සම්මදක්ඛාතෙ, ධම්මෙ ධම්මානුවත්තිනො;
තෙ ජනා පාරමෙස්සන්ති, මච්චුධෙය්‍යං සුදුත්තරං.
‘‘කණ්හං
ඔකා අනොකමාගම්ම, විවෙකෙ යත්ථ දූරමං.
‘‘තත්‍රාභිරතිමිච්ඡෙය්‍ය, හිත්වා කාමෙ අකිඤ්චනො;
පරියොදපෙය්‍ය අත්තානං, චිත්තක්ලෙසෙහි පණ්ඩිතො.
‘‘යෙසං
ආදානපටිනිස්සග්ගෙ, අනුපාදාය යෙ රතා;
ඛීණාසවා ජුතිමන්තො, තෙ ලොකෙ පරිනිබ්බුතා’’ති. චතුත්ථං;
|
170
“මහණෙනි, තොපට මෙතෙරද, එතෙරද දෙසන්නෙමි. මහණෙනි, මෙතෙර කවරේද? එතර කවරේද?
“මහණෙනි, සතුන් මැරීම මෙතෙරයි, සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම එතෙරයි. මෙතරයි, සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. නුදුන් දෙය ගැන්ම මෙතරයි, නුදුන් දෙය ගැන්මෙන් වෙන්වීම එතරයි. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම මෙතරයි, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. බොරු කීම මෙතරයි, බොරු කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. කේළාම් කීම මෙතරයි, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. පරුෂ වචන කීම මෙතරයි, පරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. හිස් වචන කීම මෙතරයි, හිස් වචන කීමෙන් වෙන්වීම එතරයි. විෂම ලෝභය මෙතරයි, විෂම ලෝභයෙන් වෙන්වීම එතරයි. ක්‍රෝධය මෙතරයි, ක්‍රෝධය නොවීම එතරයි. වැරදි දැක්ම මෙතරයි, නිවැරදි දැකීම එතරයි.
“මනුෂ්‍යයන් අතුරෙහි යම් ජන කෙනෙක් පරතෙර යන්නාහුද, ඔවුහු ස්වල්පයහ. නැවත මේ සෙසු ප්‍රජාව වෙරළ කරාම දුවයි.
“යම් කිසි කෙනෙක් මනා කොට ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්මයෙහි ධර්මය අනුව පවත්නාහුද, ඒ මනුෂ්‍යයෝ එතරවීමට බැරි, මාරයාට අයත් පෙදෙසින් එතර වෙත්.
“පණ්ඩිත තෙමේ කලුවූ පාප ධර්මය හැර සුදුවූ පින් දහම් වඩන්නේය. යම් තැනෙක්හි විවේකයෙහි ඇලීමට අපහසු වේද, වාසස්ථානවූ සසරින් වාසස්ථාන නැති නිවණට පැමිණ
“කාමයන් කිසිවක් ඉතිරි නොකොට එහි ඇලීම කැමති වන්නේය. නුවණැත්තා සිතෙහි ඇතිවන ක්ලේශයන්ගෙන් තමන් පිරිසිදු වන්නේය.
“මනා අවබෝධයේ අඞ්ගවන ධර්මයන්හි යමකුගේ සිත මනාකොට වඩන ලද්දේද, යම් කෙනෙක් අල්ලා ගැනීම, දුරු කිරීම යන දෙකෙහි නොබැඳීමෙන් යුක්තවූවාහුද, ලෝකයෙහි බබළන ඒ ක්‍ෂීණාශ්‍රවයෝ ක්ලේශ පරිනිර්‍වාණයෙන් නිවුණාහ.”
|
| 5. පඨමඅධම්මසුත්තං | 5. අධම්මානත්‍ථ සූත්‍රය |
|
171
(අ. නි. 10.113) ‘‘අධම්මො ච, භික්ඛවෙ, වෙදිතබ්බො අනත්ථො ච; ධම්මො ච වෙදිතබ්බො අත්ථො ච. අධම්මඤ්ච විදිත්වා අනත්ථඤ්ච, ධම්මඤ්ච විදිත්වා අත්ථඤ්ච යථා ධම්මො යථා අත්ථො තථා පටිපජ්ජිතබ්බං.
‘‘කතමො ච, භික්ඛවෙ, අධම්මො ච අනත්ථො ච? පාණාතිපාතො, අදින්නාදානං, කාමෙසුමිච්ඡාචාරො, මුසාවාදො, පිසුණා වාචා, ඵරුසා වාචා, සම්ඵප්පලාපො, අභිජ්ඣා, බ්‍යාපාදො, මිච්ඡාදිට්ඨි - අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අධම්මො
‘‘කතමො ච, භික්ඛවෙ, ධම්මො ච අත්ථො ච? පාණාතිපාතා වෙරමණී, අදින්නාදානා වෙරමණී, කාමෙසුමිච්ඡාචාරා වෙරමණී, මුසාවාදා වෙරමණී, පිසුණාය වාචාය වෙරමණී, ඵරුසාය වාචාය වෙරමණී, සම්ඵප්පලාපා වෙරමණී, අනභිජ්ඣා, අබ්‍යාපාදො, සම්මාදිට්ඨි - අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, ධම්මො ච අත්ථො ච.
‘‘‘අධම්මො ච, භික්ඛවෙ, වෙදිතබ්බො අනත්ථො ච; ධම්මො ච වෙදිතබ්බො අත්ථො ච. අධම්මඤ්ච විදිත්වා අනත්ථඤ්ච, ධම්මඤ්ච විදිත්වා අත්ථඤ්ච යථා ධම්මො යථා අත්ථො තථා පටිපජ්ජිතබ්බ’න්ති, ඉති යං තං වුත්තං, ඉදමෙතං පටිච්ච වුත්ත’’න්ති. පඤ්චමං.
|
171
“මහණෙනි, අධර්මය හා අනර්ත්‍ථයද, ධර්මය හා අධර්මයද, දත යුතුය. අධර්මය හා අනර්ත්‍ථය දැන, ධර්මය හා අර්ත්‍ථය දැන, ධර්මය පරිද්දෙන් පිළිපැදිය යුතුය. මහණෙනි, අර්ත්‍ථයද, අනර්ත්‍ථයද කවරේද?
“සතුන් මැරීම, නුදුන් දෙය ගැනීම, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම, බොරු කීම, කේළාම් කීම, පරුෂ වචන කීම, හිස් වචන කීම, විෂම ලෝභය, ක්‍රෝධය, වැරදි දැකීමද වෙත්. මහණෙනි, මෙය අධර්මය හා අනර්ත්‍ථයයයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, ධර්මය හා අර්ත්‍ථය කවරේද? සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම, නුදුන් දෙය ගැනීමෙන් වෙන්වීම, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් වෙන්වීම, බොරු කීමෙන් වෙන්වීම, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වීම, පරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වීම, හිස් වචන කීමෙන් වෙන්වීම, විෂම ලෝභය නොවීම, ක්‍රෝධය නොවීම, නිවැරදි දැකීමද වෙත්.
“මහණෙනි, මෙය ධර්මය හා අර්ත්‍ථයයයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, අධර්මයද දතයුතුය. අනර්ත්‍ථයද, ධර්මයද දත යුතුය. අර්ත්‍ථයද, ධර්මයද දැන, අර්ත්‍ථය යම් සේද, ධර්මය යම්සේද, එසේ පිළිපැදිය යුතුය, යන යමක් වදාළෝද, මෙයම නිසා වදාරණ ලද්දේය.
|
| 6. දුතියඅධම්මසුත්තං | 6. අධම්මා ධම්ම සූත්‍රය |
|
172
‘‘අධම්මො
අථ
අථ
අථ ඛො තෙ භික්ඛූ යෙනායස්මා මහාකච්චානො තෙනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා මහාකච්චානෙන සද්ධිං සම්මොදිංසු. සම්මොදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරෙත්වා එකමන්තං නිසීදිංසු. එකමන්තං නිසින්නා ඛො තෙ භික්ඛූ ආයස්මන්තං මහාකච්චානං එතදවොචුං -
‘‘ඉදං ඛො නො, ආවුසො කච්චාන, භගවා සංඛිත්තෙන උද්දෙසං උද්දිසිත්වා විත්ථාරෙන අත්ථං අවිභජිත්වා උට්ඨායාසනා විහාරං පවිට්ඨො - ‘අධම්මො ච, භික්ඛවෙ, වෙදිතබ්බො ධම්මො ච; අනත්ථො ච වෙදිතබ්බො අත්ථො ච. අධම්මඤ්ච
‘‘තෙසං නො, ආවුසො, අම්හාකං අචිරපක්කන්තස්ස භගවතො එතදහොසි - ‘ඉදං ඛො නො, ආවුසො, භගවා සංඛිත්තෙන උද්දෙසං උද්දිසිත්වා විත්ථාරෙන අත්ථං අවිභජිත්වා උට්ඨායාසනා විහාරං පවිට්ඨො - අධම්මො ච, භික්ඛවෙ...පෙ.... තථා
‘‘තෙසං
‘‘සෙය්‍යථාපි, ආවුසො, පුරිසො සාරත්ථිකො සාරං ගවෙසී සාරපරියෙසනං චරමානො මහතො රුක්ඛස්ස තිට්ඨතො සාරවතො අතික්කම්මෙව මූලං අතික්කම්ම ඛන්ධං සාඛාපලාසෙ සාරං පරියෙසිතබ්බං මඤ්ඤෙය්‍ය. එවංසම්පදමිදං ආයස්මන්තානං සත්ථරි සම්මුඛීභූතෙ තං භගවන්තං අතිසිත්වා අම්හෙ එතමත්ථං පටිපුච්ඡිතබ්බං මඤ්ඤථ
(මඤ්ඤෙථ (සී.), මඤ්ඤෙය්‍යාථ (ක.)). සො හාවුසො, භගවා ජානං ජානාති පස්සං පස්සති චක්ඛුභූතො ඤාණභූතො ධම්මභූතො බ්‍රහ්මභූතො වත්තා පවත්තා අත්ථස්ස නින්නෙතා අමතස්ස දාතා ධම්මස්සාමී තථාගතො. සො චෙව පනෙතස්ස කාලො අහොසි යං තුම්හෙ භගවන්තංයෙව
‘‘අද්ධා, ආවුසො කච්චාන, භගවා ජානං ජානාති පස්සං පස්සති චක්ඛුභූතො ඤාණභූතො ධම්මභූතො බ්‍රහ්මභූතො වත්තා පවත්තා අත්ථස්ස නින්නෙතා අමතස්ස
‘‘තෙන
‘‘යං ඛො නො, ආවුසො, භගවා සංඛිත්තෙන උද්දෙසං උද්දිසිත්වා විත්ථාරෙන අත්ථං අවිභජිත්වා
‘‘කතමො, චාවුසො, අධම්මො; කතමො ච ධම්මො? කතමො ච අනත්ථො, කතමො ච අත්ථො? ‘‘පාණාතිපාතො, ආවුසො, අධම්මො; පාණාතිපාතා වෙරමණී ධම්මො; යෙ ච පාණාතිපාතපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; පාණාතිපාතා වෙරමණිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘අදින්නාදානං, ආවුසො, අධම්මො; අදින්නාදානා වෙරමණී ධම්මො; යෙ ච අදින්නාදානපච්චයා අනෙකෙ
‘‘කාමෙසුමිච්ඡාචාරො, ආවුසො, අධම්මො; කාමෙසුමිච්ඡාචාරා වෙරමණී ධම්මො; යෙ ච කාමෙසුමිච්ඡාචාරපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; කාමෙසුමිච්ඡාචාරා වෙරමණිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘මුසාවාදො, ආවුසො, අධම්මො; මුසාවාදා වෙරමණී ධම්මො; යෙ ච මුසාවාදපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; මුසාවාදා වෙරමණිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘පිසුණා වාචා, ආවුසො, අධම්මො; පිසුණාය වාචාය වෙරමණී ධම්මො; යෙ ච පිසුණාවාචාපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; පිසුණාය වාචාය වෙරමණිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘ඵරුසා
‘‘සම්ඵප්පලාපො
‘‘අභිජ්ඣා, ආවුසො, අධම්මො; අනභිජ්ඣා ධම්මො; යෙ ච අභිජ්ඣාපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; අනභිජ්ඣාපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘බ්‍යාපාදො, ආවුසො, අධම්මො; අබ්‍යාපාදො ධම්මො; යෙ ච බ්‍යාපාදපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; අබ්‍යාපාදපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘මිච්ඡාදිට්ඨි, ආවුසො, අධම්මො; සම්මාදිට්ඨි ධම්මො; යෙ ච මිච්ඡාදිට්ඨිපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; සම්මාදිට්ඨිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘‘යං ඛො නො, ආවුසො, භගවා සංඛිත්තෙන උද්දෙසං උද්දිසිත්වා විත්ථාරෙන අත්ථං
‘‘එවමාවුසො’’ති ඛො තෙ භික්ඛූ ආයස්මතො මහාකච්චානස්ස භාසිතං අභිනන්දිත්වා අනුමොදිත්වා උට්ඨායාසනා යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමිංසු
‘‘යං ඛො නො, භන්තෙ, භගවා සංඛිත්තෙන උද්දෙසං උද්දිසිත්වා විත්ථාරෙන අත්ථං අවිභජිත්වා උට්ඨායාසනා
‘‘තෙසං නො, භන්තෙ, අම්හාකං අචිරපක්කන්තස්ස භගවතො එතදහොසි - ‘ඉදං ඛො නො, ආවුසො, භගවා සංඛිත්තෙන උද්දෙසං උද්දිසිත්වා විත්ථාරෙන අත්ථං අවිභජිත්වා උට්ඨායාසනා විහාරං පවිට්ඨො - ‘අධම්මො ච, භික්ඛවෙ, වෙදිතබ්බො...පෙ.... තථා පටිපජ්ජිතබ්බ’න්ති. කො නු ඛො ඉමස්ස භගවතා සංඛිත්තෙන උද්දෙසස්ස උද්දිට්ඨස්ස විත්ථාරෙන අත්ථං අවිභත්තස්ස විත්ථාරෙන අත්ථං විභජෙය්‍යා’ති?
‘‘තෙසං නො, භන්තෙ, අම්හාකං එතදහොසි - ‘අයං ඛො ආයස්මා මහාකච්චානො සත්ථු චෙව සංවණ්ණිතො, සම්භාවිතො ච විඤ්ඤූනං සබ්‍රහ්මචාරීනං. පහොති චායස්මා මහාකච්චානො ඉමස්ස භගවතා සංඛිත්තෙන උද්දෙසස්ස උද්දිට්ඨස්ස
‘‘අථ ඛො මයං, භන්තෙ, යෙනායස්මා මහාකච්චානො
‘‘සාධු සාධු, භික්ඛවෙ! පණ්ඩිතො, භික්ඛවෙ, මහාකච්චානො. මහාපඤ්ඤො, භික්ඛවෙ, මහාකච්චානො. මං චෙපි තුම්හෙ, භික්ඛවෙ, උපසඞ්කමිත්වා එතමත්ථං පටිපුච්ඡෙය්‍යාථ, අහම්පි චෙතං එවමෙවං බ්‍යාකරෙය්‍යං යථා තං මහාකච්චානෙන බ්‍යාකතං. එසො චෙව තස්ස අත්ථො. එවඤ්ච නං ධාරෙය්‍යාථා’’ති. ඡට්ඨං.
|
172
“මහණෙනි, අධර්මයද දතයුතුය. ධර්මයද, අනර්ත්‍ථයද දතයුතුය. අර්ත්‍ථයද, අධර්මයද දැන, ධර්මයද, අනර්ත්‍ථයද දැන, අර්ත්‍ථයද දැන, අර්ත්‍ථය යම්සේද, ධර්මය යම්සේද, එසේ පිළිපැදිය යුතුය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක. සුගතයන් වහන්සේ මෙය වදාරා, හුනස්නෙන් නැගිට වෙහෙරට වැඩි සේක.
ඉක්බිති මේ ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින්මද මනාව වර්ණනා කරන ලද්දේය. සම්භාවනා කරණ ලද්දේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් විස්තර වශයෙන් අන්‍ර්‍ථය නොබෙදන ලද, කොටින් වදාරණ ලද ධර්මයෙහි විස්තර වශයෙන් නුවණැති සබ්‍රම්සරුන්ට අර්ථය බෙදා දක්වන්නට සුදුසුය. ඒකාන්තයෙන් අපි ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණෙන්නමු. පැමිණ, ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේගෙන් මේ කාරණය විචාරන්නෙමු නම් යෙහෙකැයි සිතූහ. අපට ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම්සේ ප්‍රකාශ කරන්නේද, එසේ අපි දරන්නෙමු’ යි කීවාහුය.
“ඉක්බිති ඒ භික්‍ෂූහු ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියාහුය. පැමිණ, ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ සමග සතුටුවූවාහුය. සතුටුවියයුතුවූ, සිහිකටයුතුවූ, කථාව කොට නිමවා එකත්පසෙක සිටියාහුය. එකත්පසෙක සිටි ඒ භික්‍ෂූහු, ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේට, “ඇවැත්නි, මහාකච්චානයෙනි, අපට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, ‘මහණෙනි, අධර්මයද දතයුතුය. ධර්මයද දතයුතුය. අනර්ථයද, අර්ථයද දතයුතුය. අධර්මයද, ධර්මයද දැන, අනර්ථයද, අර්ථයද දැන, ධර්මය, අර්ථය යම්සේද, එසේ පිළිපැදිය යුතුයයි කොටින් වදාරා වදාරා විස්තර වශයෙන් අර්ථය නොබෙදා, ආසනයෙන් නැගිට විහාරයට ඇතුළුවූ සේකැ” යි කීවාහුය.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩ නොබෝ වේලාවකින් අපට, “ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ධර්මයද, අධර්මයද දතයුතුයයි කොටින් වදාරා විස්තර වශයෙන් අර්ථය බෙදා නොදී, අස්නෙන් නැගිට, විහාරයට ඇතුළුවූ සේක. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් කොටින් වදාරණ ලද, විස්තර වශයෙන් නොබෙදන ලද, මෙහි අර්ථය කවරෙක් විස්තර වශයෙන් බෙදන්නේදැ” යි මේ සිත විය.
“ඇවැත්නි, අපට මේ ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිර තෙමේ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින්මද වර්ණනා කරණ ලදී. ප්‍රශංසා කරණ ලදී. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් කොටින් දේශනා කරණ ලද, විස්තර වශයෙන් අර්ථය නොබෙදන ලද, ධර්මයෙහි අර්ථය නුවණැති සබ්‍රම්සරුන්ට විස්තර වශයෙන් බෙදන්නට සුදුසුය. ඒකාන්තයෙන් අපි ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණෙන්නෙමු. පැමිණ, ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේගෙන් මේ කාරණය විචාරන්නෙමු නම් යෙහෙකැ” යි සිතූහ. “ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ අපට ප්‍රකාශ කරන්නේ යම්සේද, එසේ අපි දරන්නෙමු’ යි කීවාහුය. ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ බෙදා දක්වන සේක්වා” යි කීහ.
“ඇවැත්නි, හරයෙන් ප්‍රයෝජන ඇති, හරය සොයන පුරුෂයෙක් යම් සේ හරය සෙවීමෙහි හැසිරෙන්නේ පවත්නාවූ, හර ඇත්තාවූ මහත් වෘක්‍ෂයක්හුගේ මුල ඉක්මවා, කඳ ඉක්මවා, අතුකොළ ඉක්මවා හරය සෙවීම යුතුකොට සිතන්නේය. මේ කාරණය එසේ දතයුතුයි. ආයුෂ්මතුන්ට බුදුන් හමුවෙහි ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉක්මවා අපගෙන් මේ කාරණය ඇසිය යුතු කොට සිතව්ද. ඇවැත්නි, ඇසවූ, නුවණවූ, ධර්මයවූ, බ්‍රහ්මවූ, වාදීවූ, නියාමකවූ, අර්ථය තීරණය කරන්නාවූ, අමෘතය දෙන්නාවූ, ධර්මයට ස්වාමීවූ, තථාගතවූ, ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දත යුත්ත දනී, දැක්ක යුත්ත දකී, තෙපි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කරාම පැමිණ මෙය විචාරන්නාහු නම්, එයට එම කාලය විය. අපගේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඔබහට ප්‍රකාශ කරන්නේ යම්සේද, එසේ එය දරව්” යයි කීයේය.
“ඇවැත්නි, මහාකච්චාන ස්ථවිරයෙනි, ඇසවූ, නුවණවූ, ධර්මයවූ, බ්‍රහ්මවූ, වාදීවූ, නියාමකවූ, අර්ථය තීරණය කරන්නාවූ, අමෘතය දෙන්නාවූ, ධර්ම ස්වාමීවූ, තථාගතවූ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒකාන්තයෙන් දත යුත්ත දනී, දැක්ක යුත්ත දකී, යම්බඳුවූ අපි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කරාම පැමිණ මෙයම විචාරන්නෙමු නම්, එයට මෙම කාලය විය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අපට ප්‍රකාශ කරන්නේ යම්සේද, එය එසේ දරන්නෙමු.
“එතකුදු වුවත් ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිර තෙමේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින්මද මනාව වර්ණනා කරණ ලද්දේ, ප්‍රශංසා කරණ ලද්දේය. ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් විස්තර වශයෙන්, අර්ථය නොබෙදන ලද, කොටින් වදාරණ ලද, ධර්මයෙහි අර්ථය නුවණැති සබ්‍රම්සරුන්ට විස්තර වශයෙන් බෙදන්නට සුදුසුය. ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ බරක්කොට නොගෙන බෙදා දක්වත්වා” යි කීවාහුය.
“ඇවැත්නි, එසේ නම් අසව්. හොඳට මෙනෙහි කරව්. කියන්නෙමි” යි වදාළ සේක. “ඇවැත්නි, එසේය” යි ඒ භික්‍ෂූහු ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන්ට පිළිතුරු දුන්හ.
ආයුෂමත් මහාකච්චාන ස්ථවිර තෙම, “ඇවැත්නි, අපගේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යමක් කොටින් වදාරා විස්තර නොකොට අස්නෙන් නැගිට විහාරයට වැඩි සේක්ද, “ඇවැත්නි, අධර්මයද, ධර්මයද දත යුතුය. අනර්ත්‍ථයද, අර්ත්‍ථයද දත යුතුය. අධර්මයද, ධර්මයද දැන, අනර්ත්‍ථයද, අර්ත්‍ථයද දැන, ධර්මය අනුව, අර්ත්‍ථය අනුව, එසේ පිළිපැදිය යුතුය.
“ඇවැත්නි, අධර්මය කවරේද? ධර්මය කවරේද? අනර්ත්‍ථය කවරේද? අර්ත්‍ථය කවරේද? මහණෙනි, වැරදි දැකීම අධර්මයයි. නිවැරැදි දැකීම ධර්‍මයමයි. වරදවා දැකීම නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි දැකීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණවීමට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි සිතීම අධර්මයයි. නිවැරැදි සිතීම ධර්මයයි. වැරදි සිතීම නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි සිතීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණභාවයට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි කථාව අධර්මයයි. නිවැරැදි කථාව ධර්මයයි. වැරදි කථාව නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි කථාව නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණ බවට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි ක්‍රියාව අධර්මයයි. යහපත් ක්‍රියාව ධර්‍මයමයි. වැරදි ක්‍රියාව නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි ක්‍රියාව නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණබවට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි පැවැත්ම අධර්මයයි. නිවැරැදි පැවැත්ම ධර්මයයි. වැරදි පැවැත්ම නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි පැවැත්ම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණවීමට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි වෑයම අධර්මයයි. නිවැරැදි වෑයම ධර්‍මයමයි. වැරදි වෑයම නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි වෑයම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණභාවයට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි සිහිය අධර්මයයි. නිවැරැදි සිහිය ධර්මයයි. වැරදි සිහිය නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි සිහිය නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණබවට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි සිත එකඟකිරීම අධර්මයයි. නිවැරැදි සිත එකඟකිරීම ධර්මයයි. වැරදි සිත එකඟකිරීම නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි සිත එකඟකිරීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණබවට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි නුවණ අධර්මයයි. නිවැරැදි නුවණ ධර්මයයි. වැරදි නුවණ නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ උපදිත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි නුවණ නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්‍ණභාවයට යත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, වැරදි මිදීම අධර්මයයි. යහපත් මිදීම ධර්මයයි. වැරදි මිදීම නිසා නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අනර්ත්‍ථයයි. නිවැරැදි මිදීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ පහළවෙත්. මේ අර්ත්‍ථයයි.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, ‘මහණෙනි, අධර්මයද දත යුතුය. ධර්මයද දතයුතුය. අනන්‍ර්‍ථයද, අර්ත්‍ථයද දතයුතුය. අධර්මයද, ධර්මයද දැන, අනන්‍ර්‍ථයද, අන්‍ර්‍ථයද දැන, අධර්මය යම්සේද, අන්‍ර්‍ථය යම්සේද, එසේ පිළිපැදිය යුතුය’ යි යන යමක් සංක්‍ෂෙපයෙන් වදාරා, විස්තර වශයෙන් තේරුම්කර නොදී, අස්නෙන් නැගිට විහාරයට වැඩි සේක්ද, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කොටින් වදාළ, විස්තර වශයෙන් අදහස නොබෙදූ මේ දේශනාවේ අර්ථය මෙසේ විස්තර වශයෙන් දනිමි. ඇවැත්නි, බලාපොරොත්තු වන්නාවූ කෙපිද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කරා ගොස් මේ කාරණය අසවු. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් සේ විස්තර කරණ සේක්ද, එසේ දරවු.
“ඇවැත්නි, එසේය” යි ඒ භික්‍ෂූහු ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන්ගේ වචනයට සතුටුව, අනුමෝදන්ව, හුන් අසුන්වලින් නැගිට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කරා ගියහ. ගොස් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ එකත්පසෙක හුන්හ. එකත්පසෙක හුන් ඒ භික්‍ෂූහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය කීහ.
“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, ‘මහණෙනි, අධර්මයද දත යුතුය. ධර්මයද දතයුතුය. අනන්‍ර්‍ථයද, අර්ත්‍ථයද දතයුතුය. අධර්මයද, ධර්මයද දැන, අනන්‍ර්‍ථයද, අන්‍ර්‍ථයද දැන, අධර්මය යම්සේද, අන්‍ර්‍ථය යම්සේද, එසේ පිළිපැදිය යුතුය’ යි යන යමක් සංක්‍ෂෙපයෙන් වදාරා, විස්තර වශයෙන් තේරුම්කර නොදී, අස්නෙන් නැගිට විහාරයට වැඩි සේක්ද, ඉක්බිති මේ ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින්මද මනාව වර්ණනා කරන ලද්දේය. සම්භාවනා කරණ ලද්දේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් විස්තර වශයෙන් අන්‍ර්‍ථය නොබෙදන ලද, කොටින් වදාරණ ලද ධර්මයෙහි විස්තර වශයෙන් නුවණැති සබ්‍රම්සරුන්ට අර්ථය බෙදා දක්වන්නට සුදුසුය. ඒකාන්තයෙන් අපි ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණෙන්නමු. පැමිණ, ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේගෙන් මේ කාරණය විචාරන්නෙමු නම් යෙහෙකැයි සිතූහ. අපට ආයුෂ්මත් මහාකච්චාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම්සේ ප්‍රකාශ කරන්නේද, එසේ අපි දරන්නෙමු’ යි කීවාහුය.
“ස්වාමීනි, ඉක්බිත්තෙන් වනාහි අපි, ආයුෂ්මත් මහාකච්චානයන් කරා ගොස් මේ කාරණය විචාළෙමු. ස්වාමීනි, ඒ අපට ආයුෂ්මත් මහාකච්චානයන් විසින් මේ ආකාරයෙන්, මේ පදයෙන්, මේ අකුරින් අදහස මනාව බෙදන ලද්දේය.
“මහණෙනි, යහපත. මහණෙනි, යහපත. මහණෙනි, මහාකච්චාන තෙමේ පණ්ඩිතය. මහාකච්චාන තෙමේ මහත් ප්‍රඥා ඇත්තේය. මහණෙනි, තෙපි මා කරා පැමිණ විචාළාහු නම් මමද මේ කාරණය මහාකච්චානයන් ප්‍රකාශ කළා සේ ප්‍රකාශ කරන්නෙමි. මෙහි අදහස මෙය මය. මෙය එසේ දරවු” යැයි වදාළ සේක.
|
| 7. තතියඅධම්මසුත්තං | 7. අත්‍ථානත්‍ථ සූත්‍රය |
|
173
‘‘අධම්මො
‘‘කතමො ච, භික්ඛවෙ, අධම්මො, කතමො ච ධම්මො; කතමො ච අනත්ථො, කතමො ච අත්ථො? පාණාතිපාතො, භික්ඛවෙ, අධම්මො; පාණාතිපාතා වෙරමණී ධම්මො; යෙ ච පාණාතිපාතපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; පාණාතිපාතා වෙරමණිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘අදින්නාදානං, භික්ඛවෙ, අධම්මො; අදින්නාදානා වෙරමණී ධම්මො... කාමෙසුමිච්ඡාචාරො, භික්ඛවෙ
‘‘මිච්ඡාදිට්ඨි, භික්ඛවෙ, අධම්මො; සම්මාදිට්ඨි ධම්මො; යෙ ච මිච්ඡාදිට්ඨිපච්චයා අනෙකෙ පාපකා අකුසලා ධම්මා සම්භවන්ති, අයං අනත්ථො; සම්මාදිට්ඨිපච්චයා ච අනෙකෙ කුසලා ධම්මා භාවනාපාරිපූරිං ගච්ඡන්ති, අයං අත්ථො.
‘‘‘අධම්මො ච, භික්ඛවෙ, වෙදිතබ්බො ධම්මො ච; අනත්ථො ච වෙදිතබ්බො අත්ථො ච. අධම්මඤ්ච විදිත්වා ධම්මඤ්ච, අනත්ථඤ්ච විදිත්වා අත්ථඤ්ච යථා ධම්මො යථා අත්ථො තථා පටිපජ්ජිතබ්බ’න්ති, ඉති යං තං වුත්තං, ඉදමෙතං පටිච්ච වුත්ත’’න්ති. සත්තමං.
|
173
“මහණෙනි, අධර්මයද දතයුතුය. ධර්මයද, අනර්ත්‍ථයද දතයුතුය. අර්ත්‍ථයද, අධර්මයද දැන, ධර්මයද, අනර්ත්‍ථයද දැන, අර්ත්‍ථයද දැන, අර්ත්‍ථය යම්සේද, ධර්මය යම්සේද, එසේ පිළිපැදිය යුතුය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක. සුගතයන් වහන්සේ මෙය වදාරා, හුනස්නෙන් නැගිට වෙහෙරට වැඩි සේක. ඇවැත්නි, සතුන් මැරීම අධර්මයයි. සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. සතුන් මැරීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, නුදුන් දේ ගැනීම අධර්මයයි. නුදුන් දේ ගැනීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. නුදුන් දේ ගැනීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. නුදුන් දේ ගැනීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, කාමයන්හි වරදවා හැසිරීම අධර්මයයි. කාමයන්හි වරදවා හැසිරීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. කාමයන්හි වරදවා හැසිරීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. කාමයන්හි වරදවා හැසිරීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, බොරු කීම අධර්මයයි. බොරු කීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. බොරු කීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. බොරු කීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, කේළාම් කීම අධර්මයයි. කේළාම් කීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. කේළාම් කීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. කේළාම් කීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, ඵරුෂ වචන කීම අධර්මයයි. ඵරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. ඵරුෂ වචන කීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. ඵරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, ප්‍රලාප දෙඩීම අධර්මයයි. ප්‍රලාප දෙඩීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. ප්‍රලාප දෙඩීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. ප්‍රලාප දෙඩීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, තෘෂ්ණාව අධර්මයයි. තෘෂ්ණාවෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. තෘෂ්ණාව නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. තෘෂ්ණාවෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, ක්‍රෝධය අධර්මයයි. ක්‍රෝධයෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. ක්‍රෝධය නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. ක්‍රෝධයෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
ඇවැත්නි, වැරදි දැකීම අධර්මයයි. වැරදි දැකීමෙන් වෙන්වීම ධර්මයයි. වැරදි දැකීම නිසා යම් ඒ නොයෙක් ලාමක අකුශල ධර්ම කෙනෙක් හටගනිත්ද, මේ අනර්ථයයි. වැරදි දැකීමෙන් වෙන්වීම නිසා නොයෙක් කුශල ධර්මයෝ වැඩීමෙන් සම්පූර්ණත්‍වයට යත්ද, මේ අර්ථයයි.
“මහණෙනි, අධර්මයද දතයුතුය. ධර්මයද දත යුතුය. අනර්ත්‍ථයද දතයුතුය. අර්ත්‍ථයද දතයුතුය. අධර්මයද, ධර්මයද දැන, අනර්ත්‍ථයද, අර්ත්‍ථයද දැන, ධර්මයවූ පරිදි, අර්ත්‍ථය වූ පරිදි, පිළිපැදිය යුතුයයි මෙසේ යමක් වදාරණ ලද නම් එය මේ සඳහාම වදාරණ ලදී.
|
| 8. කම්මනිදානසුත්තං | 8. තිවිධ පාණාතිපාත සූත්‍රය |
|
174
‘‘පාණාතිපාතම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘අදින්නාදානම්පාහං
‘‘කාමෙසුමිච්ඡාචාරම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘මුසාවාදම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘පිසුණවාචම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘ඵරුසවාචම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘සම්ඵප්පලාපම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘අභිජ්ඣම්පාහං
‘‘බ්‍යාපාදම්පාහං, භික්ඛවෙ, තිවිධං වදාමි - ලොභහෙතුකම්පි, දොසහෙතුකම්පි, මොහහෙතුකම්පි.
‘‘මිච්ඡාදිට්ඨිම්පාහං, භික්ඛවෙ
|
174
“මහණෙනි, මම සතුන් මැරීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි.
“නුදුන් දෙය ගැනීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. බොරු කීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. කේළාම් කීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. පරුෂ වචන කීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. හිස් වචන කීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. දැඩි ලෝබකමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. ක්‍රෝධයද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි. වැරැදි දැකීමද, ලෝභය හේතුකොටත්, ද්වේෂය හේතුකොටත්, මෝහය හේතුකොටත්යයි තුන් වැදෑරුම් කොට කියමි.
“මහණෙනි, මෙසේ වනාහි ලෝභය කර්මයන්ට මුල්වේ. ද්වේෂය කර්මයන්ට මුල්වේ. මෝහය කර්මයන්ට මුල්වේ.
“ලෝභය නැතිවීමෙන් කර්මයන්ගේ මුල නැතිවිම වේ. ද්වේෂය නැතිවීමෙන් කර්මයන්ගේ මුල නැතිවිම වේ. මෝහය නැතිවීමෙන් කර්මයන්ගේ මුල නැතිවිම වේ” යයි වදාළ සේක.
|
| 9. පරික්කමනසුත්තං | 9. සපරික්කමන ධම්ම සූත්‍රය |
|
175
‘‘සපරික්කමනො
|
175
“මහණෙනි, මේ ධර්මය පරික්‍රමණ සහිතය. මේ ධර්මය පරික්‍රමණ රහිත වේ. මහණෙනි, කෙසේ නම් මේ ධර්මය පරික්‍රමණ සහිත වේද, පරික්‍රමණ රහිත වේද?
“මහණෙනි, සතුන් මරන්නාට, සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. නුදුන් දෙය ගන්නාට නුදුන් දෙය ගැනීමෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම් ඇත්තාට, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. බොරු කියන්නාට, බොරු කීමෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. කේළාම් කියන්නාට, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. ඵරුෂ වචන කියන්නාට, ඵරුෂ වචනයෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. හිස් වචන කියන්නාට, හිස් වචන කීමෙන් වෙන්වීම පරික්‍රමණය වේ. දැඩි ලෝභකම ඇත්තාට, දැඩි ලෝභකම නොවීම පරික්‍රමණය වේ. ක්‍රොධ ඇත්තාට, ක්‍රෝධය නොවීම පරික්‍රමණය වේ. වැරදි දැකීම් ඇත්තාට නිවැරුදි දැකීම පරික්‍රමණය වේ.”
|
| 10. චුන්දසුත්තං | 10. චුන්‍දසොචෙය්‍ය සූත්‍රය |
|
176
එවං මෙ සුතං - එකං
‘‘යථා කථං පන, චුන්ද, බ්‍රාහ්මණා පච්ඡාභූමකා කමණ්ඩලුකා සෙවාලමාලිකා අග්ගිපරිචාරිකා උදකොරොහකා සොචෙය්‍යානි පඤ්ඤපෙන්තී’’ති? ‘‘ඉධ, භන්තෙ, බ්‍රාහ්මණා පච්ඡාභූමකා කමණ්ඩලුකා සෙවාලමාලිකා අග්ගිපරිචාරිකා උදකොරොහකා. තෙ සාවකං
(සාවකෙ (ස්‍යා. ක.)) එවං සමාදපෙන්ති - ‘එහි ත්වං, අම්භො පුරිස, කාලස්සෙව
(සකාලස්සෙව (ස්‍යා.)) උට්ඨහන්තොව
(උට්ඨහන්තො (ස්‍යා.), වුට්ඨහන්තොව (පී. ක.)) සයනම්හා පථවිං ආමසෙය්‍යාසි; නො චෙ පථවිං ආමසෙය්‍යාසි, අල්ලානි ගොමයානි ආමසෙය්‍යාසි; නො චෙ අල්ලානි
‘‘අඤ්ඤථා ඛො, චුන්ද, බ්‍රාහ්මණා පච්ඡාභූමකා කමණ්ඩලුකා සෙවාලමාලිකා අග්ගිපරිචාරිකා උදකොරොහකා සොචෙය්‍යානි පඤ්ඤපෙන්ති, අඤ්ඤථා ච පන
‘‘තෙන හි, චුන්ද, සුණාහි, සාධුකං මනසි
‘‘තිවිධං ඛො, චුන්ද, කායෙන අසොචෙය්‍යං හොති; චතුබ්බිධං වාචාය අසොචෙය්‍යං හොති; තිවිධං මනසා අසොචෙය්‍යං හොති.
‘‘කථඤ්ච, චුන්ද, තිවිධං කායෙන අසොචෙය්‍යං හොති? ‘‘ඉධ, චුන්ද, එකච්චො පාණාතිපාතී හොති ලුද්දො ලොහිතපාණි හතපහතෙ නිවිට්ඨො අදයාපන්නො සබ්බපාණභූතෙසු
(පාණභූතෙසු (ක.)).
‘‘අදින්නාදායී හොති. යං තං පරස්ස පරවිත්තූපකරණං ගාමගතං වා අරඤ්ඤගතං වා තං අදින්නං ථෙය්‍යසඞ්ඛාතං ආදාතා හොති.
‘‘කාමෙසුමිච්ඡාචාරී හොති. යා තා මාතුරක්ඛිතා පිතුරක්ඛිතා මාතාපිතුරක්ඛිතා
(නත්ථි සී. ස්‍යා. පී. පොත්ථකෙසු) භාතුරක්ඛිතා භගිනිරක්ඛිතා ඤාතිරක්ඛිතා ගොත්තරක්ඛිතා
(නත්ථි සී. ස්‍යා. පී. පොත්ථකෙසු) ධම්මරක්ඛිතා සසාමිකා සපරිදණ්ඩා අන්තමසො මාලාගුළපරික්ඛිත්තාපි, තථාරූපාසු චාරිත්තං ආපජ්ජිතා හොති. එවං ඛො, චුන්ද, තිවිධං කායෙන අසොචෙය්‍යං හොති.
‘‘කථඤ්ච
‘‘පිසුණවාචො හොති. ඉතො සුත්වා අමුත්‍ර අක්ඛාතා ඉමෙසං භෙදාය, අමුත්‍ර වා සුත්වා ඉමෙසං
‘‘ඵරුසවාචො හොති. යා සා වාචා අණ්ඩකා කක්කසා පරකටුකා පරාභිසජ්ජනී කොධසාමන්තා අසමාධිසංවත්තනිකා, තථාරූපිං වාචං භාසිතා හොති.
‘‘සම්ඵප්පලාපී හොති අකාලවාදී අභූතවාදී අනත්ථවාදී අධම්මවාදී අවිනයවාදී; අනිධානවතිං වාචං භාසිතා හොති අකාලෙන අනපදෙසං අපරියන්තවතිං අනත්ථසංහිතං. එවං ඛො, චුන්ද, චතුබ්බිධං වාචාය අසොචෙය්‍යං හොති.
‘‘කථඤ්ච, චුන්ද, තිවිධං මනසා අසොචෙය්‍යං හොති? ඉධ, චුන්ද, එකච්චො අභිජ්ඣාලු හොති. යං තං පරස්ස පරවිත්තූපකරණං තං අභිජ්ඣාතා
(අභිජ්ඣිතා (ක.) ම. නි. 1.440 පස්සිතබ්බං) හොති - ‘අහො වත යං පරස්ස තං මමස්සා’ති.
‘‘බ්‍යාපන්නචිත්තො හොති පදුට්ඨමනසඞ්කප්පො - ‘ඉමෙ සත්තා හඤ්ඤන්තු වා බජ්ඣන්තු වා උච්ඡිජ්ජන්තු වා විනස්සන්තු වා මා වා අහෙසු’න්ති
(මා වා අහෙසුං ඉති වා ති (සී. පී. ක.)).
‘‘මිච්ඡාදිට්ඨිකො හොති විපරීතදස්සනො - ‘නත්ථි දින්නං, නත්ථි යිට්ඨං, නත්ථි හුතං, නත්ථි සුකටදුක්කටානං
(නත්ථෙත්ථ පාඨභෙදො) කම්මානං ඵලං විපාකො, නත්ථි අයං ලොකො, නත්ථි පරො ලොකො, නත්ථි මාතා, නත්ථි පිතා, නත්ථි සත්තා ඔපපාතිකා, නත්ථි ලොකෙ සමණබ්‍රාහ්මණා සම්මග්ගතා සම්මාපටිපන්නා යෙ
‘‘ඉමෙ
‘‘අල්ලානි චෙපි ගොමයානි ආමසති, අසුචියෙව හොති; නො චෙපි අල්ලානි ගොමයානි ආමසති, අසුචියෙව හොති.
‘‘හරිතානි චෙපි තිණානි ආමසති, අසුචියෙව හොති; නො චෙපි හරිතානි තිණානි ආමසති, අසුචියෙව හොති.
‘‘අග්ගිං චෙපි පරිචරති, අසුචියෙව හොති, නො චෙපි අග්ගිං පරිචරති, අසුචියෙව හොති.
‘‘පඤ්ජලිකො චෙපි ආදිච්චං නමස්සති, අසුචියෙව හොති; නො චෙපි පඤ්ජලිකො ආදිච්චං නමස්සති, අසුචියෙව හොති.
‘‘සායතතියකං චෙපි උදකං ඔරොහති, අසුචියෙව හොති; නො චෙපි සායතතියකං උදකං ඔරොහති, අසුචියෙව හොති. තං කිස්ස හෙතු? ඉමෙ, චුන්ද, දස අකුසලකම්මපථා අසුචීයෙව
(අසුචිච්චෙව (ස්‍යා.)) හොන්ති අසුචිකරණා ච.
‘‘ඉමෙසං පන, චුන්ද, දසන්නං අකුසලානං කම්මපථානං සමන්නාගමනහෙතු නිරයො පඤ්ඤායති, තිරච්ඡානයොනි පඤ්ඤායති, පෙත්තිවිසයො පඤ්ඤායති, යා වා
(යා ච (ක.)) පනඤ්ඤාපි කාචි දුග්ගතියො
(දුග්ගති හොති (ස්‍යා. ක.)).
‘‘තිවිධං ඛො, චුන්ද, කායෙන සොචෙය්‍යං හොති; චතුබ්බිධං වාචාය සොචෙය්‍යං හොති; තිවිධං මනසා සොචෙය්‍යං හොති.
‘‘කථං
‘‘අදින්නාදානං
‘‘කාමෙසුමිච්ඡාචාරං පහාය, කාමෙසුමිච්ඡාචාරා පටිවිරතො
‘‘කථඤ්ච, චුන්ද, චතුබ්බිධං වාචාය සොචෙය්‍යං හොති? ඉධ, චුන්ද, එකච්චො මුසාවාදං පහාය මුසාවාදා පටිවිරතො හොති. සභග්ගතො වා පරිසග්ගතො වා ඤාතිමජ්ඣගතො වා පූගමජ්ඣගතො වා රාජකුලමජ්ඣගතො වා අභිනීතො සක්ඛිපුට්ඨො - ‘එහම්භො පුරිස, යං ජානාසි තං වදෙහී’ති, සො අජානං වා ආහ ‘න ජානාමී’ති, ජානං වා ආහ ‘ජානාමී’ති, අපස්සං වා ආහ ‘න පස්සාමී’ති, පස්සං වා ආහ ‘පස්සාමී’ති. ඉති අත්තහෙතු වා පරහෙතු වා ආමිසකිඤ්චික්ඛහෙතු වා න සම්පජානමුසා භාසිතා හොති.
‘‘පිසුණං වාචං පහාය, පිසුණාය වාචාය පටිවිරතො හොති - න ඉතො සුත්වා අමුත්‍ර අක්ඛාතා ඉමෙසං භෙදාය, න අමුත්‍ර වා සුත්වා ඉමෙසං අක්ඛාතා අමූසං භෙදාය. ඉති භින්නානං වා සන්ධාතා සහිතානං වා අනුප්පදාතා සමග්ගාරාමො සමග්ගරතො සමග්ගනන්දී සමග්ගකරණිං වාචං භාසිතා හොති.
‘‘ඵරුසං වාචං පහාය, ඵරුසාය වාචාය පටිවිරතො හොති. යා සා වාචා නෙලා කණ්ණසුඛා පෙමනීයා හදයඞ්ගමා පොරී බහුජනකන්තා බහුජනමනාපා, තථාරූපිං වාචං භාසිතා හොති.
‘‘සම්ඵප්පලාපං
‘‘කථඤ්ච
‘‘අබ්‍යාපන්නචිත්තො හොති අප්පදුට්ඨමනසඞ්කප්පො - ‘ඉමෙ සත්තා අවෙරා හොන්තු
(ඉදං පදං සී. ස්‍යා. පී. පොත්ථකෙසු නත්ථි, තථා ම. නි. 1.441) අබ්‍යාපජ්ජා, අනීඝා සුඛී අත්තානං පරිහරන්තූ’ති.
‘‘සම්මාදිට්ඨිකො හොති
‘‘ඉමෙ ඛො, චුන්ද, දස කුසලකම්මපථා. ඉමෙහි ඛො, චුන්ද, දසහි කුසලෙහි කම්මපථෙහි සමන්නාගතො කාලස්සෙව උට්ඨහන්තොව සයනම්හා පථවිං චෙපි ආමසති, සුචියෙව හොති; නො චෙපි පථවිං ආමසති, සුචියෙව හොති.
‘‘අල්ලානි චෙපි ගොමයානි ආමසති, සුචියෙව හොති; නො චෙපි අල්ලානි ගොමයානි ආමසති, සුචියෙව හොති.
‘‘හරිතානි චෙපි තිණානි ආමසති, සුචියෙව හොති; නො චෙපි හරිතානි තිණානි ආමසති, සුචියෙව හොති.
‘‘අග්ගිං
‘‘පඤ්ජලිකො චෙපි ආදිච්චං නමස්සති, සුචියෙව හොති; නො චෙපි පඤ්ජලිකො ආදිච්චං නමස්සති
‘‘සායතතියකං චෙපි උදකං ඔරොහති, සුචියෙව හොති; නො චෙපි සායතතියකං උදකං ඔරොහති, සුචියෙව හොති. තං කිස්ස හෙතු? ඉමෙ, චුන්ද, දස කුසලකම්මපථා සුචීයෙව හොන්ති සුචිකරණා ච.
‘‘ඉමෙසං
එවං වුත්තෙ චුන්දො කම්මාරපුත්තො භගවන්තං එතදවොච - ‘‘අභික්කන්තං, භන්තෙ...පෙ.... උපාසකං මං, භන්තෙ, භගවා ධාරෙතු අජ්ජතග්ගෙ පාණුපෙතං සරණං ගත’’න්ති. දසමං.
|
176
එක් සමයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පාවානුවර චුන්ද නම් කර්මාර (ලෝකරු) පුත්‍රයාගේ අඹ වනයෙහි වාසය කරණ සේක. ඉක්බිති චුන්ද කර්මාර පුත්‍ර තෙම, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි චුන්ද කර්මාර පුත්‍රයාට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “චුන්‍දය, ඔබ කවරෙකුගේ පිරිසිදුකම රුචි කෙරෙහිදැ” යි ඇසූ සේක. “ස්වාමීනි, පසු බිම්හි සිටින (ද්විජව උපන්) කෙණ්ඩි දරණ, සෙවෙල් මල්දම් ඇති, ගිනි දෙවියා පුදන, දියෙහි ගිලෙන බමුණෝ පිරිසිදුකම් පණවත්ද, මම ඒ පිරිසිදුකම රුචිකරමි” යි කීයේය.
“චුන්‍දය, පසු බිම්හි සිටි, කෙණ්ඩි දරණ, සෙවෙල් මාලා ඇති, ගිනි පුදන, දියේ ගිලෙන බමුණෝ කෙසේ වනාහි පිරිසිදුකම් පණවත්දැ” යි ඇසූ සේක. “ස්වාමීනි, පසු බිම්හි සිටි, කෙණ්ඩි දරණ, සෙවෙල් මාලාකොට ඇති, ගිනි පුදන, දියෙහි ගැලෙන, ඒ බ්‍රාහ්මණයෝ ශ්‍රාවකයන් මෙසේ සමාදන් කරවත්.
“එම්බා පුරුෂය, ඔබ මෙහි එව. කලින්ම සයනයෙන් නැගිටින්නේම, පෘථුවිය ස්පර්ශ කරන්නෙහිය. ඉදින් පෘථුවිය ස්පර්ශ නොකරන්නෙහි නම්, තෙත් ගොම ස්පර්ශ කරන්නෙහිය. ඉදින් තෙත් ගොම ස්පර්ශ නොකරන්නෙහි නම්, අමු තණ ස්පර්ශ කරන්නෙහිය. ඉදින් අමු තණ ස්පර්ශ නොකරන්නෙහි නම්, ගිනි පුදන්නේය. ඉදින් ගිනි නොපුදන්නේ නම්, ඇඳිලි බැඳ හිරු වඳින්නේය. ඉදින් ඇඳිලි බැඳ හිරු නොවඳින්නේ නම්, සවස් කාලය තුන්වෙනිකොට ජලයෙහි ගිලෙන්නෙහිය.’ ස්වාමීනි, මෙසේ වනාහි, පසු බිම්හි සිටි, කෙණ්ඩි දරණ, සෙවෙල් මාලා ඇති, ගිනි පුදන, දියෙහි ගිලෙන, බමුණෝ පිරිසිදුකම පණවත්. මම ඔවුන්ගේ පිරිසිදුකම රුචි කරමි” යි කීයේය.
“චුන්‍දය, පසු බිම්හි සිටි, කෙණ්ඩි දරණ, සෙවෙල් මාලාකොට ඇති, ගිනි පුදන, දියේ ගිලෙන, බ්‍රාහ්මණයෝ අන් පරිද්දෙකින් පිරිසිදුකම් පණවත්. ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි අන් පරිද්දෙකින් පිරිසිදුබව වේ.” - “ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි පිරිසිදුබව යම් පරිද්දෙකින් වේද, එසේ ධර්ම දේශනා කරනු මැනවි.”
“චුන්‍දය, එසේ නම් අසව, යහපත්කොට මෙනෙහි කරව. කියන්නෙමි” යි වදාළ සේක. “ස්වාමීනි, එසේය” යි චුන්ද කර්මාර පුත්‍ර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක.
“චුන්‍දය, තුන් පරිද්දෙකින් කයේ අපිරිසිදුබව වේ. සතර පරිද්දෙකින් වචනයේ අපිරිසිදුබව වේ. තුන් පරිද්දෙකින් සිතින් අපිරිසිදුකම වේ. චුන්‍දය, කෙසේ කයින් ත්‍රිවිධ අපිරිසිදුබව වේද, චුන්‍දය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සියලු සතුන් කෙරෙහි රෞද්‍රවූයේ, ලේ වැකුණු අත්ල ඇත්තේ, ගැටීමෙහි, ගැලීමෙහි ඇළුනේ, දයාවට නොපැමුණුනේ, සතුන් මරන්නේ වෙයි. ගමට අයත්වූද, වනයට අයත්වූද, අනුන්ගේ යම් වස්තුවක්, උපකරණයක් වේද, නොදෙනලද්දේ, එය සොර සිතින් ගනියිද, නුදුන් දෙය ගන්නේ වේ. මව රක්නා, පියා රක්නා, සහෝදරයා රක්නා, සහෝදරිය රක්නා, ඤාතීන් රක්නා, ධර්මය රක්නා, ස්වාමියන් ඇති, දඬුවම් නියම කළ, යටත් පිරිසෙයින් මල් වැල නමුත් පළඳවන ලද, යම් ඒ තැනැත්තියක් වේද, එබඳුවූවන් කෙරෙහි හැසිරීමට පැමිණෙන්නේ, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීම් ඇත්තේ වේද, චුන්‍දය, මෙසේ වනාහි කයින් තුන් වැදෑරුම් අපිරිසිදුකම දත යුතුය.
“චුන්‍දය, කෙසේ වචනයෙන් සතර වැදෑරුම් අපිරිසිදුකම වේද, චුන්‍දය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් බොරු කියන්නේ වේද, සභාවකට ගියේ හෝ, පිරිසකට ගියේ හෝ, නෑයන් මැදකට ගියේ හෝ, පිරිස් මැදකට ගියේ හෝ, රජ කුලයක් මැදට ගියේ හෝ, පමුණුවන ලද්දේ හෝ, “එම්බා පුරුෂය, එව, යමක් දන්නෙහි නම් එය කියන්නෙහිය” යි කියයි. හෙතෙම නොදන්නේ හෝ දනිමියි කියයි. දන්නේ හෝ නොදනිමියි කියයි. නොදක්නේ හෝ දකිමියි කියයි. දන්නේ හෝ නොදන්නෙමියි කියයි. මෙසේ තමන් හේතුකොටගෙන හෝ, අන්‍යයන් හේතුකොටගෙන හෝ, ආමිසාදී කිසිවක් බලාපොරොත්තුවෙන් හෝ, දැන දැන බොරු කීවා වේද,
“පිසුණු කියන්නේ වේද. මොවුන්ගේ බිඳීම පිණිස මෙයින් අසා අසවල් තැන කියන්නේ වේ. ඔවුන්ගේ බිඳීම පිණිස, අසවල් තැන අසා මොවුන්ට කියන්නේ වේ. මෙසේ සමගිවූවන් බිඳුවන්නේ, බිඳුනවුන්ට උදවු දෙන්නේ, කොටස් කිරීමෙහි නියුක්තවූයේ, කොටස් කිරීමෙහි ඇලුනේ, කොටස් කරණ වචන කියන්නේ වේ.
“ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේ. යම් ඒ වචනයක් ගැට සහිතද, අනුන්ට කටුකද, අනුන් ගැටෙන්නේද, ක්‍රෝධයට කිට්ටුද, එකඟකමට විරුද්‍ධද, එබඳු වචන කියන්නේ වේ.
“ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේ. නොකල්හි කියන්නේ, නොවූ දේ කියන්නේ, අයහපතින් කියන්නේ, අධර්‍මයෙන් කියන්නේ, නොහික්මීමෙන් කියන්නේ. සිතේ තබා නොගතයතු, නොකල්හි කරුණු රහිතව සීමාවක් නැති, අයහපත හා මිශ්‍ර වචන කියන්නේ වේ. චුන්‍දය, මෙසේ වනාහි වචනයේ සිවු වැදෑරුම් අපිරිසිදුබව වේ.
“චුන්‍දය, කෙසේ සිතින් තුන් වැදෑරුම් අපිරිසිදුබව වේද? චුන්‍දය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් තද තෘෂ්ණා ඇත්තේ වේද, අනුන්ගේ යම් ඒ වස්තූපකරණයක් වේද, යම් හෙයකින් අනුන්ගේ එය, ‘මට වන්නේ නම් යහපතැ’ යි එය දැඩි ලෙස ආශා කරණ ලද්දේ වේද,
“මේ සත්ත්‍වයෝ නසිත්වා, බඳිත්වා, නැතිවෙත්වා, විනාශ වෙත්වායි නොවෙන්නාහු හෝ වෙත්වායි දූෂිතවූ චිත්ත සංකල්පනා ඇත්තේ, පෙරළුනු සිත් ඇත්තේ වේද,
“දුන් දෙයෙහි විපාක නැත. පුදන ලද්දේ විපාක නැත. හෝම කරණ ලද්දේ විපාක නැත. යහපත්කොට කරණ ලද කර්මයන්ගේ ඵලයක් විපාකයක් නැත. මෙලොව නැත. පරලොව නැත. මවු නැත. පියා නැත. ඕපපාතික සත්ත්‍වයෝ නැත. යමෙක් මෙලොවද, පරලොවද, තෙමේ විශිෂ්ට ඥානයෙන් දැන, ප්‍රත්‍යක්‍ෂකොට දන්වත්ද, එබඳු ලෝකයෙහි යහපත් මාර්‍ගයට ගියාවූ, යහපත් මාර්‍ගයට පැමිණි, ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් නැතැයි පෙරළුනු දැකීම් ඇති, මිත්‍ථ්‍යාදෘෂ්ටිකයෙක් වේද, චුන්‍දය, මෙසේ වනාහි සිතේ ත්‍රිවිධ අපිරිසිදුකම දතයුතුයි.
“චුන්‍දය, මේ දශ අකුශල කර්ම පථයෝය. චුන්‍දය, යම් මේ අකුශල කර්ම පථ දහයෙන් යුක්තවූයේ, කල් ඇතුවම සයනයෙන් නැගිටින්නේ, ඉදින් පෘථිවිය අතගායිද, අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් පෘථිවිය අතනොගෑවේද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් තෙත් ගොම ඇල්ලූයේද අපිරිසිදුම වේ. නිල් තෘණ ඇල්ලූවේද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් ගිනි පිදූයේද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් ගිනි නොපිදූයේද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් ඇඳිලි බැඳ හිරු වැන්නේද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් ඇඳිලි බැඳ හිරු නොවැන්දේද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් සවස තුන්වැනිකොට ජලයෙහි ගිලෙයිද අපිරිසිදුම වේ. ඉදින් සවස තුන්වැනිකොට ජලයෙහි නොගිලුනේද අපිරිසිදුම වේ. ඊට හේතුව කවරේද, චුන්‍දය, මේ දශ අකුශල කර්ම පථයෝ අපිරිසිදුම වෙත්. අපිරිසිදුබව කරන්නාහුද වෙත්. චුන්‍දය, මේ දශ අකුශල කර්ම පථයන්ගේ යුක්තවීම් හේතුවෙන් නිරය පෙනෙයි. තිරිසන් යෝනිය පෙනෙයි. ප්‍රේත ලෝකය පෙනෙයි. අනිකුදු යම් දුගතීහු පෙනෙත්.
“චුන්‍දය, කයින් පිරිසිදුබව තුන් වැදෑරුම් වේ. වචනයෙන් පිරිසිදුබව සතර වැදෑරුම් වේ. සිතින් පිරිසිදුබව තුන් වැදෑරුම් වේ. චුන්‍දය, ත්‍රිවිධ කයින් පිරිසිදුබව කෙසේ වේද? චුන්‍දය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මැරීම අත්හැර, සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයේ වේ. බහා තබන ලද දඬු ඇත්තේ, බහා තබන ලද ආයුධ ඇත්තේ, පාපයට බිය ඇත්තේ, දයාවට පැමිණියේ, සියළු ප්‍රාණීන් කෙරෙහි හිතවත් අනුකම්පාවෙන් වාසය කරයි.
“නුදුන් දෙය ගැනීම අත්හැර, නුදුන් දෙය ගැනීමෙන් වෙන්වූයේ වේ. ගමෙහි හෝ, අරණ්‍යයෙහි හෝ, අනුන්ගේ යම් තමා නොඅයත් වස්තුවක් හෝ උපකරණයක් හෝ වේද, නුදුන්, සොරකම් කළ යුතු එය නොගන්නේ වේ. කාම මිත්‍ථ්‍යාචාරය අත්හැර, කාම මිත්‍ථ්‍යාචාරයෙන් වෙන්වූයේ වේ. යම් ඒ මව විසින් රකින, පියා විසින් රකින, ස්ත්‍රිය, සහෝදරයා විසින්, සහෝදරිය විසින්, ඤාතීන් විසින් රකින ස්ත්‍රිය, ධර්‍මයා රකින ස්ත්‍රිය, ස්වාමියා ඇති ස්ත්‍රිය, දඬුවම් කළ ස්ත්‍රිය, යටත් පිරිසෙයින් මල්මාලාවකින් වෙන්කළ ස්ත්‍රිය යන එබඳු ස්ත්‍රීන් කෙරෙහි හැසිරීමට නොපැමිණියේ වේ. චුන්‍දය, මෙසේ වනාහි තුන් වැදෑරුම්වූ කායික පිරිසිදුකම වේ.
“චුන්‍දය, කෙසේ වචනයෙන් සතර වැදෑරුම් පිරිසිදුකම වේද, චුන්‍දය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් බොරු නොකියන්නේ වේද, සභාවකට ගියේ හෝ, පිරිසකට ගියේ හෝ, නෑයන් මැදකට ගියේ හෝ, පිරිස් මැදකට ගියේ හෝ, රජ කුලයක් මැදට ගියේ හෝ, පමුණුවන ලද්දේ හෝ, “එම්බා පුරුෂය, එව, යමක් දන්නෙහි නම් එය කියන්නෙහිය” යි කියයි. හෙතෙම නොදන්නේ හෝ නොදනිමියි කියයි. දන්නේ හෝ දනිමියි කියයි. නොදක්නේ හෝ නොදකිමියි කියයි. දක්නේ හෝ දක්නෙමියි කියයි. මෙසේ තමන් හේතුකොටගෙන හෝ, අන්‍යයන් හේතුකොටගෙන හෝ, ආමිසාදී කිසිවක් බලාපොරොත්තුවෙන් හෝ, දැන දැන බොරු නොකියන්නේ වේද?
“පිසුණු නොකියන්නේ වේද. මොවුන්ගේ බිඳීම පිණිස මෙයින් අසා අසවල් තැන නොකියන්නේ වේ. ඔවුන්ගේ බිඳීම පිණිස, අසවල් තැන අසා මොවුන්ට නොකියන්නේ වේ. මෙසේ සමගිවූවන් නොබිඳුවන්නේ, බිඳුනවුන්ට උදවු නොදෙන්නේ, කොටස් කිරීමෙහි නොඇලුනේ, කොටස් කිරීමෙහි යුක්ත නුවූයේ, කොටස් කිරීමෙහි නොඇලුනේ, කොටස් කරණ වචන නොකියන්නේ වේ.
“ඵරුෂ වචන නොකියන්නේ වේ. යම් ඒ වචනයක් ගැට සහිතද, අනුන්ට කටුකද, අනුන් ගැටෙන්නේද, ක්‍රෝධයට කිට්ටුද, එකඟකමට විරුද්‍ධද, එබඳු වචන නොකියන්නේ වේ.
“ප්‍රලාප දොඩන්නේ නොවේ. නොකල්හි නොකියන්නේ, නොවූ දේ නොකියන්නේ, අයහපතින් නොකියන්නේ, අධර්‍මයෙන් නොකියන්නේ, නොහික්මීමට නොකියන්නේ. සිතේ තබා නොගතයතු, නොකල්හි කරුණු රහිතව සීමාවක් නැති, අයහපත හා මිශ්‍ර වචන නොකියන්නේ වේ. චුන්‍දය, මෙසේ වනාහි වචනයේ සිවු වැදෑරුම් පිරිසිදුබව වේ.
“චුන්‍දය, කෙසේ සිතින් තුන් වැදෑරුම් පිරිසිදුබව වේද? චුන්‍දය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් තද තෘෂ්ණා ඇත්තේ නොවේද, අනුන්ගේ යම් ඒ වස්තූපකරණයක් වේද, යම් හෙයකින් අනුන්ගේ එය, ‘මට වන්නේ නම් යහපතැ’ යි එය දැඩි ලෙස ආශා නොකරණ ලද්දේ වේද,
“මේ සත්ත්‍වයෝ නසිත්වා, බඳිත්වා, නැතිවෙත්වා, විනාශ වෙත්වායි නොවෙන්නාහු හෝ වෙත්වායි දූෂිතවූ චිත්ත සංකල්පනා නැත්තේ, පෙරළුනු සිත් නැත්තේ වේ.
“දුන් දෙයෙහි විපාක නැත. පුදන ලද්දේ විපාක නැත. හෝම කරණ ලද්දේ විපාක නැත. යහපත්කොට කරණ ලද, නපුරුකොට කරණ ලද, කර්මයන්ගේ ඵලයක් විපාකයක් නැත. මෙලොව නැත. පරලොව නැත. මවු නැත. පියා නැත. ඕපපාතික සත්ත්‍වයෝ නැත. යමෙක් මෙලොවද, පරලොවද, තෙමේ විශිෂ්ට ඥානයෙන් දැන, ප්‍රත්‍යක්‍ෂකොට දන්වත්ද, එබඳු ලෝකයෙහි යහපත් මාර්‍ගයට ගියාවූ, යහපත් මාර්‍ගයට පැමිණි, ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් නැතැයි පෙරළුනු දැකීම් ඇති, මිත්‍ථ්‍යාදෘෂ්ටිකයෙක් නොවේද, චුන්‍දය, මෙසේ වනාහි සිතේ ත්‍රිවිධ පිරිසිදුකම දතයුතුයි.
“චුන්‍දය, මේ දශ කුශල කර්ම පථයෙන් යුක්තවීම හේතුකොට ගෙන දෙවියෝ පෙනෙත්. මනුෂ්‍යයෝ පෙනෙත්. යම් අන්කිසි සුගතීහු පෙනෙත්. මෙසේ වදාළ කල්හි චුන්ද කර්මාර පුත්‍ර තෙම (මෙහි 3 අඞ්ගුත්තර නිකායේ 7 නිපාතයේ 7 වර්‍ගයේ 13 සූත්‍රයේ 27 ඡේදය යෙදිය යුතුයි.)
|
| 11. ජාණුස්සොණිසුත්තං | 11. (ජානුස්සෝණී) පෙතදාන සූත්‍රය |
|
177
අථ
‘‘මයමස්සු, භො ගොතම, බ්‍රාහ්මණා නාම. දානානි දෙම, සද්ධානි කරොම - ‘ඉදං දානං පෙතානං ඤාතිසාලොහිතානං උපකප්පතු, ඉදං දානං පෙතා ඤාතිසාලොහිතා පරිභුඤ්ජන්තූ’ති. කච්චි තං, භො ගොතම, දානං පෙතානං ඤාතිසාලොහිතානං උපකප්පති; කච්චි තෙ පෙතා ඤාතිසාලොහිතා තං දානං පරිභුඤ්ජන්තී’’ති? ‘‘ඨානෙ ඛො, බ්‍රාහ්මණ, උපකප්පති, නො අට්ඨානෙ’’ති.
‘‘කතමං
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතී...පෙ.... මිච්ඡාදිට්ඨිකො හොති. සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා තිරච්ඡානයොනිං උපපජ්ජති. යො තිරච්ඡානයොනිකානං සත්තානං ආහාරො, තෙන සො තත්ථ යාපෙති, තෙන
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතා පටිවිරතො හොති, අදින්නාදානා පටිවිරතො හොති, කාමෙසුමිච්ඡාචාරා පටිවිරතො හොති, මුසාවාදා පටිවිරතො හොති, පිසුණාය වාචාය
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතා පටිවිරතො හොති...පෙ.... සම්මාදිට්ඨිකො හොති. සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා දෙවානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. යො දෙවානං ආහාරො, තෙන සො තත්ථ යාපෙති, තෙන සො තත්ථ තිට්ඨති. ඉදම්පි, බ්‍රාහ්මණ, අට්ඨානං යත්ථ ඨිතස්ස
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතී හොති...පෙ.... මිච්ඡාදිට්ඨිකො හොති. සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා පෙත්තිවිසයං උපපජ්ජති. යො පෙත්තිවෙසයිකානං සත්තානං ආහාරො, තෙන සො තත්ථ යාපෙති, තෙන සො තත්ථ තිට්ඨති, යං වා පනස්ස ඉතො අනුප්පවෙච්ඡන්ති මිත්තාමච්චා
‘‘සචෙ පන, භො ගොතම, සො පෙතො ඤාතිසාලොහිතො තං ඨානං අනුපපන්නො හොති, කො තං දානං පරිභුඤ්ජතී’’ති? ‘‘අඤ්ඤෙපිස්ස, බ්‍රාහ්මණ, පෙතා ඤාතිසාලොහිතා තං ඨානං උපපන්නා හොන්ති, තෙ තං දානං පරිභුඤ්ජන්තී’’ති.
‘‘සචෙ පන, භො ගොතම, සො චෙව පෙතො ඤාතිසාලොහිතො තං ඨානං අනුපපන්නො හොති අඤ්ඤෙපිස්ස ඤාතිසාලොහිතා පෙතා තං
‘‘අට්ඨානෙපි භවං ගොතමො පරිකප්පං වදතී’’ති? ‘‘අට්ඨානෙපි ඛො අහං, බ්‍රාහ්මණ, පරිකප්පං වදාමි. ඉධ, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතී හොති, අදින්නාදායී හොති, කාමෙසුමිච්ඡාචාරී හොති, මුසාවාදී හොති, පිසුණවාචො හොති, ඵරුසවාචො හොති, සම්ඵප්පලාපී හොති, අභිජ්ඣාලු හොති, බ්‍යාපන්නචිත්තො හොති, මිච්ඡාදිට්ඨිකො හොති; සො දාතා හොති සමණස්ස වා බ්‍රාහ්මණස්ස වා අන්නං පානං වත්ථං
‘‘යං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ඉධ පාණාතිපාතී අදින්නාදායී කාමෙසුමිච්ඡාචාරී මුසාවාදී පිසුණවාචො ඵරුසවාචො සම්ඵප්පලාපී අභිජ්ඣාලු බ්‍යාපන්නචිත්තො මිච්ඡාදිට්ඨිකො, තෙන සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා හත්ථීනං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. යඤ්ච ඛො සො දාතා හොති සමණස්ස වා බ්‍රාහ්මණස්ස වා අන්නං පානං වත්ථං යානං මාලාගන්ධවිලෙපනං සෙය්‍යාවසථපදීපෙය්‍යං, තෙන සො තත්ථ ලාභී හොති අන්නස්ස පානස්ස මාලානානාලඞ්කාරස්ස.
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතී හොති...පෙ.... මිච්ඡාදිට්ඨිකො හොති. සො දාතා
‘‘යං
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ, එකච්චො පාණාතිපාතා පටිවිරතො හොති...පෙ.... සම්මාදිට්ඨිකො හොති. සො දාතා හොති සමණස්ස වා බ්‍රාහ්මණස්ස වා අන්නං පානං වත්ථං යානං මාලාගන්ධවිලෙපනං සෙය්‍යාවසථපදීපෙය්‍යං. සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා මනුස්සානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. සො තත්ථ ලාභී හොති මානුසකානං පඤ්චන්නං කාමගුණානං.
‘‘යං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ඉධ පාණාතිපාතා පටිවිරතො හොති...පෙ.... සම්මාදිට්ඨිකො, තෙන සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා මනුස්සානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. යඤ්ච ඛො සො දාතා හොති සමණස්ස වා බ්‍රාහ්මණස්ස වා අන්නං පානං වත්ථං යානං මාලාගන්ධවිලෙපනං සෙය්‍යාවසථපදීපෙය්‍යං, තෙන සො තත්ථ ලාභී හොති මානුසකානං පඤ්චන්නං කාමගුණානං.
‘‘ඉධ පන, බ්‍රාහ්මණ
‘‘යං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ඉධ පාණාතිපාතා පටිවිරතො හොති...පෙ.... සම්මාදිට්ඨිකො, තෙන සො කායස්ස භෙදා පරං මරණා දෙවානං සහබ්‍යතං උපපජ්ජති. යඤ්ච ඛො සො දාතා හොති සමණස්ස වා බ්‍රාහ්මණස්ස වා අන්නං පානං වත්ථං යානං මාලාගන්ධවිලෙපනං සෙය්‍යාවසථපදීපෙය්‍යං, තෙන
‘‘අච්ඡරියං, භො ගොතම, අබ්භුතං, භො ගොතම! යාවඤ්චිදං, භො ගොතම, අලමෙව දානානි දාතුං, අලං සද්ධානි කාතුං, යත්‍ර හි නාම දායකොපි
‘‘අභික්කන්තං, භො ගොතම, අභික්කන්තං, භො ගොතම...පෙ.... උපාසකං මං භවං ගොතමො ධාරෙතු අජ්ජතග්ගෙ පාණුපෙතං සරණං ගත’’න්ති. එකාදසමං.
|
177
“ඉක්බිති ජානුස්සෝණී බ්‍රාහ්මණ තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ,
භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ජානුස්සෝණී බ්‍රාහ්මණ තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “පින්වත් ගෞතමයන් වහන්ස, අපි බ්‍රාහ්මණයෝ වෙමු. ‘මේ දානය පරලොව ගිය නෑ සහ ලේ නෑයන්ට පැමිණේවා. මේ දානය පරලොව ගිය නෑ සහ ලේ නෑයෝ වළඳත්වා’ යි දන් දෙමු. මතකබත් දෙමු. පින්වත් ගෞතමයන් වහන්ස, කිමෙක්ද, ඒ දානය පරලොව ගිය ඒ නෑ සහ ලේ නෑයන්ට පැමිණේද, කිමෙක්ද, පරලොව ගිය ඒ නෑ සහ ලේ නෑයන්ට ඒ දානය පැමිණේදැ” යි ඇසීය.
“බමුණ, ස්ථානයෙහි ලැබෙයි. අස්ථානයෙහි නොලැබේය” යි වදාළ සේක. “භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ස්ථානය කවරේද, අස්ථානය කවරේදැ” යි ඇසූයේය. “බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම කරජකායයාගේ (ශරීරය) බිඳීමෙන් මරණින් මතු නරකයෙහි උපදී. නරකයෙහි සත්ත්‍වයන්ගේ යම් ආහාරයක් වේද, ඉන් හෙතෙම එහි යැපෙයි. ඉන් හෙතෙම එහි සිටියි. යම් තැනක සිටියහුට ඒ දානය නොලැබේද, බමුණ, මෙයද අස්ථානයයි.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු තිරිසන් අපායෙහි උපදී. තිරිසන් යෝනියෙහි සත්ත්‍වයන්ට යමක් ආහාර වේද, ඉන් හෙතෙම එහි යැපෙයි. ඉන් ඔහු එහි සිටියි. යම් තැනක සිටියහුට ඒ දානය නොලැබේද, බමුණ, මෙයද අස්ථානයකි.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, නුදුන් දේ ගැනී මෙන් වෙන්වූයේ වේද, කාමයන්හි වරදවා හැසිරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, බොරු කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, ඵරුෂ වචනයෙන් වෙන්වූයේ වේද, ප්‍රලාප දෙඩීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, දැඩි ලෝභකම නැත්තේ වේද, ක්‍රෝධ සිත් නැත්තේ වේද, සම්‍යක්දෘෂ්ටිකද, හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු මනුෂ්‍යයන් අතර උපදී. මනුෂ්‍යයන්ගේ යමක් ආහාර වේද, ඉන් හෙතෙම එහි යැපෙයි. ඉන් ඔහු එහි සිටියි. යම් තැනක සිටියහුට ඒ දානය නොලැබේද, බමුණ, මෙයද අස්ථානයකි.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, නුදුන් දේ ගැනී මෙන් වෙන්වූයේ වේද, කාමයන්හි වරදවා හැසිරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, බොරු කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, ඵරුෂ වචනයෙන් වෙන්වූයේ වේද, ප්‍රලාප දෙඩීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, දැඩි ලෝභකම නැත්තේ වේද, ක්‍රෝධ සිත් නැත්තේ වේද, සම්‍යක්දෘෂ්ටිකද, හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු දෙවියන් හා සහවාසයට යයි. දෙවියන්ගේ යමක් ආහාර වේද, ඉන් හෙතෙම එහි යැපෙයි. ඉන් ඔහු එහි සිටියි. යම් තැනක සිටියහුට ඒ දානය නොලැබේද, බමුණ, මෙයද අස්ථානයකි.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු ප්‍රෙත ලෝකයෙහි උපදී. ප්‍රේත ලෝකයට ගිය සත්ත්‍වයන්ගේ ආහාරය යමක්ද, ඉන් හෙතෙම එහි යැපෙයි. ඉන් හෙතෙම එහි සිටියි. ඔහුගේ මිත්‍රයෙක්, අමාත්‍යයෙක් හෝ නෑයෝ හෝ සහලේ නෑයෝ හෝ මෙයින් යමක් පමුණුවත්ද, ඉන් හෙතෙම එහි යැපෙයි. ඉන් හෙතෙම එහි සිටී. යම්කිසි තැනක සිටියහුට ඒ දානය ලැබේද, බමුණ, මේ වනාහි ඒ ස්ථානයයි.”
“භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ඉදින් ඒ නෑ සහලේ නෑ ඒ ප්‍රේත තෙම එතැනට නොපැමිණියේ නම් සවරෙක් ඒ දානය වළඳාදැ” යි ඇසීය. “බමුණ, ඔහුගේ අනිකුත් නෑ සහලේ නෑ ප්‍රේතයෝ එතැනට පැමිණියාහුද, ඔවුහු ඒ දානය වළඳත්ය” යි වදාළ සේක.
“භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ඉදින් නෑ සහලේ නෑ ඒ ප්‍රේතතෙමේද එතැනට නොපැමිණියේ වේද, නෑ සහලේ නෑ අනිකුදු ප්‍රේතයෝ එතැනට නොපැමිණියාහු වෙත්ද, කවරෙක් ඒ දානය වළඳාදැ” යි ඇසීය. “බමුණ, මෙපමණ දීර්‍ඝ කාලයකින් යම් මේ නෑ සහලේ නෑ ප්‍රේතයන්ගෙන් යම් ඒ තැන හිස්වූයේ වේද, මෙය නොසිදුවන්නකි. එයට ඉඩක් නැත. බ්‍රාහ්මණය, ඇරත් දායකයාටද නිෂ්ඵල නොවන්නේය.”
“පින්වත් ගෞතමයන් වහන්සේ නොතැනද අදහස කියයිද?”
“බමුණ, මම නොතැනත් අදහස කියමි. බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ශ්‍රමණයෙකුට හෝ බ්‍රාහ්මණයෙකුට හෝ ආහාරපාන, වස්ත්‍ර, යාන, වාහන, මල්ගඳ විලවුන්, සයනාසන, ආවාස, පහන් දෙන්නේ වේද, හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු ඇතුන් අතරෙහි උපදී. හෙතෙම එහිදී ආහාරපාන නොයෙක් මල්මාලා සැරසීම ලබන්නේ වේ.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ඉන් කායයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු ඇතුන් අතරෙහි උපදීද, හෙතෙම ශ්‍රමණයෙකුට හෝ බ්‍රාහ්මණයෙකුට හෝ ආහාරපාන, වස්ත්‍ර, යාන, වාහන, මල්ගඳ විලවුන්, සයනාසන, ආවාස, පහන් දෙන්නේ වේද, ඉන් හෙතෙම එහි ආහාරපාන, නොයෙක් මල්මාලා සැරසීම ලබන්නේ වේ.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ශ්‍රමණයෙකුට හෝ බ්‍රාහ්මණයෙකුට හෝ ආහාරපාන, වස්ත්‍ර, යාන, වාහන, මල්ගඳ විලවුන්, සයනාසන, ආවාස, පහන් දෙන්නේ වේද, හෙතෙම කායයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු අශ්වයන් අතරෙහි උපදී.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ශ්‍රමණයෙකුට හෝ බ්‍රාහ්මණයෙකුට හෝ ආහාරපාන, වස්ත්‍ර, යාන, වාහන, මල්ගඳ විලවුන්, සයනාසන, ආවාස, පහන් දෙන්නේ වේද, හෙතෙම කායයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු ගවයන් අතරෙහි උපදී.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මරන්නේ වේද, නුදුන් දේ ගන්නේ වේද, කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙන්නේ වේද, බොරු කියන්නේ වේද, කේළාම් කියන්නේ වේද, ඵරුෂ වචන කියන්නේ වේද, ප්‍රලාප දොඩන්නේ වේද, දැඩි ලෝභකම ඇත්තේ වේද, කෝපවූ සිත් ඇත්තේ වේද, මිත්‍යාදෘෂ්ටික වේද, හෙතෙම ශ්‍රමණයෙකුට හෝ බ්‍රාහ්මණයෙකුට හෝ ආහාරපාන, වස්ත්‍ර, යාන, වාහන, මල්ගඳ විලවුන්, සයනාසන, ආවාස, පහන් දෙන්නේ වේද, ඒ කරණකොට හෙතෙම බල්ලන් හා උපදී.
“බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, නුදුන් දේ ගැනී මෙන් වෙන්වූයේ වේද, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, බොරු කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, ඵරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, හිස් වචන කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, දැඩි ලෝභකම නැත්තේ වේද, ක්‍රෝධ සිත් නැත්තේ වේද, නිවැරැදි දැක්ම ඇත්තේ වේද, එයින් හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් පසු මිනිසුන් හා සමව උපදී. හෙතෙම මහණ බමුණන්ට යම් කෑමක්, බීමක්, වස්ත්‍රයක්, වාහනයක්, මල්-සුවඳ-විලවුන්, ඇඳන්, ගෙවල්, පහන් දෙන්නේ වේද, එයින් හෙතෙම එහි මනුෂ්‍යවූ පස්-කම් ගුණ ලබන්නේ වේ. බමුණ, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, නුදුන් දේ ගැනී මෙන් වෙන්වූයේ වේද, කාමයන්හි වැරදි හැසිරීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, බොරු කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, කේළාම් කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, ඵරුෂ වචන කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, හිස් වචන කීමෙන් වෙන්වූයේ වේද, දැඩි ලෝභකම නැත්තේ වේද, ක්‍රෝධ සිත් නැත්තේ වේද, නිවැරැදි දැක්ම ඇත්තේ වේද, එයින් හෙතෙම ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් පසු
“දෙවියන් හා සමව උපදී. දිව්‍යවූ පස්-කම් ගුණ ලබන්නේ වේ. බ්‍රාහ්මණය, ඇරත් දායකයාටද නිෂ්ඵල නොවේ.
“පින්වත් ගෞතමයන් වහන්ස, පුදුමයි, අද්භූතයි. පින්වත් ගෞතමයන් වහන්ස, යමකදී දායක තෙමේ නිෂ්ඵලවූයෙක් වේද, (එවැනි) දානයන් දීමෙන් කම් නැත්මය. මළවුන් පිදීමෙන් කම් නැත. බ්‍රාහ්මණය, මෙය මෙසේමයි. බ්‍රාහ්මණය මෙය මෙසේමයි. බ්‍රාහ්මණය, දායකයාත් නිෂ්ඵලවූවෙක් නොවේ.”
“පින්වත් ගෞතමයන් වහන්ස, ඉතා යහපත, පින්වත් ගෞතමයන් වහන්ස, (මෙහි 3 අඞ්ගුත්තර නිකායේ 7 නිපාතයේ 7 වර්‍ගයේ 13 සූත්‍රයේ 27 ඡේදය යෙදිය යුතුයි.)
|