| (9) 4. ථෙරවග්ගො | (9) 4. ථෙර වර්‍ගය |
| 1. වාහනසුත්තං | 1. බාහුන (වාහන) සූත්‍රය |
|
81
එකං
‘‘දසහි
|
81
එක් කාලයෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ චම්පානුවර, ගග්ගරා පොකුණු තෙර වාසය කරණ සේක. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් බාහුන ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් බාහුන ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “ස්වාමීනි, කරුණු කීයකින් තථාගත තෙමේ බැහැරවී සිටියේ, වෙන්වී සිටියේද, මිදුණේද, සීමා රහිත සිතින් වාසය කරයිද?”
“බාහුනය, තථාගත තෙම ධර්ම දහයකින් යුක්තවූයේ බැහැර සිටියේය, වෙන්ව සිටියේය, මිදුණේය, සීමා ඉක්මවූ සිතින් වාසය කරයි. කවර දසයකින්ද යත්?
“බාහුනය, තථාගතයන් වහන්සේ රූපයෙන් බැහැර සිටියේය, වෙන්ව සිටියේය, මිදුනේය, සීමාවවූ සිතින් වෙසෙයි. වේදනාවෙන්, සංඥාවෙන්, සංස්කාරයෙන්, විඤ්ඤාණයෙන්, ඉපදීමෙන්, ජරාවෙන්, මරණයෙන්, දුක්වලින්, කෙලෙස්වලින්, බාහුනය, තථාගතයන් වහන්සේ බැහැර සිටියේය, වෙන්ව සිටියේය, මිදුණේය, සීමා ඉක්මවූ සිතින් වෙසෙයි.
“බාහුනය, යම්සේ ජලයෙහි හටගත්, ජලයෙහි වැඩුණු, උපුලක් හෝ, පියුමක් හෝ, හෙළ පියුමක් හෝ, දිය හා නොගැටී, දියෙන් උඩට පැන සිටීද, බාහුනය, එසේම තථාගත තෙම මේ දශ ධර්‍මයන්ගෙන් බැහැරව සිටියේ, වෙන්ව සිටියේ, මිදුණේ, සීමා ඉක්මවූ සිතින් වෙසෙයි.”
|
| 2. ආනන්දසුත්තං | 2. සාසනවුද්‍ධි සූත්‍රය |
|
82
අථ ඛො ආයස්මා ආනන්දො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නං ඛො ආයස්මන්තං ආනන්දං භගවා එතදවොච -
‘‘සො
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘දුස්සීලො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘අප්පස්සුතො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘දුබ්බචො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘පාපමිත්තො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘කුසීතො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘මුට්ඨස්සති සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘පාපිච්ඡො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘ඉමෙහි දසහි ධම්මෙහි සමන්නාගතො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘සද්ධො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘සීලවා සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘බහුස්සුතො සුතධරො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘සුවචො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘කල්‍යාණමිත්තො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘ආරද්ධවීරියො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජති.
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘උපට්ඨිතස්සති සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති
‘‘සො
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘අප්පිච්ඡො සමානො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජති.
‘‘සො
‘‘සො වතානන්ද, භික්ඛු ‘ඉමෙහි දසහි ධම්මෙහි සමන්නාගතො ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජතී’’ති. දුතියං.
|
82
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් ආනන්‍ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණි සේක. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය.
“එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් ආනන්‍ද ස්ථවිරයන්ට, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “ආනන්‍දය, ඒකාන්තයෙන් අශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුත් ඒ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. දුශ්ශීලවූ ඒ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. අල්පශ්‍රුතවූ ඒ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. අකීකරු ඒ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. දුෂ්ඨ මිත්‍රයන් ඇති ඒ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. කුසීතවූ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. මුළා සිහි ඇති භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. ලද දෙයින් සතුටු නුවූ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. ලාමක අදහස් ඇති භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. මිත්‍ථ්‍යා දෘෂ්ටි ඇති භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. ආනන්‍දය, මේ ධර්ම දහයෙන් යුක්තවූ ඒ මහණතෙම මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කරුණ විද්‍යමාන නොවේ.
“ආනන්‍දය, ඒ භික්‍ෂුව වනාහි ශ්‍රද්‍ධා ඇත්තේ, මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. ශ්‍රද්‍ධාවත් භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. සිල්වත් භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. බහුශ්‍රුත භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. කීකරු භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. යහපත් මිත්‍රයන් ඇති භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. පටන්ගත් වීර්‍ය්‍ය ඇති භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. එළඹ සිටි සිහි ඇති භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. ලද දෙයින් සතුටුවන භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. අල්පෙච්ඡ භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ. සම්‍යක් දෘෂ්ටික භික්‍ෂුව මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, නැගීමට, මහත්බවට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ.”
|
| 3. පුණ්ණියසුත්තං | 3. පුණ්ණිය සූත්‍රය |
|
83
අථ ඛො ආයස්මා පුණ්ණියො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො ආයස්මා පුණ්ණියො භගවන්තං එතදවොච - ‘‘කො නු ඛො, භන්තෙ, හෙතු කො පච්චයො යෙන අප්පෙකදා තථාගතං ධම්මදෙසනා පටිභාති අප්පෙකදා නප්පටිභාතී’’ති?
‘‘සද්ධො ච, පුණ්ණිය, භික්ඛු හොති, නො ච උපසඞ්කමිතා; නෙව තාව තථාගතං ධම්මදෙසනා පටිභාති. යතො ච ඛො, පුණ්ණිය, භික්ඛු සද්ධො ච හොති උපසඞ්කමිතා ච, එවං තථාගතං
‘‘සද්ධො ච, පුණ්ණිය, භික්ඛු හොති උපසඞ්කමිතා ච, නො ච පයිරුපාසිතා...පෙ.... පයිරුපාසිතා ච, නො ච පරිපුච්ඡිතා... පරිපුච්ඡිතා ච, නො ච ඔහිතසොතො ධම්මං සුණාති... ඔහිතසොතො ච ධම්මං සුණාති, නො ච සුත්වා ධම්මං ධාරෙති... සුත්වා ච ධම්මං ධාරෙති, නො ච ධාතානං ධම්මානං අත්ථං උපපරික්ඛති... ධාතානඤ්ච ධම්මානං අත්ථං උපපරික්ඛති නො ච අත්ථමඤ්ඤාය
‘‘යතො ච ඛො, පුණ්ණිය, භික්ඛු සද්ධො ච හොති, උපසඞ්කමිතා ච, පයිරුපාසිතා ච, පරිපුච්ඡිතා ච, ඔහිතසොතො ච ධම්මං සුණාති, සුත්වා ච ධම්මං ධාරෙති, ධාතානඤ්ච ධම්මානං අත්ථං උපපරික්ඛති, අත්ථමඤ්ඤාය ධම්මමඤ්ඤාය ධම්මානුධම්මප්පටිපන්නො
|
83
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් පුණ්ණිය ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් පුණ්ණිය ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “ස්වාමීනි, සමහර දිනයන්හි, යම් කරුණකින් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නැමෙයිද, සමහර දවසක සිත නොනැමේදැ” යි ඇසීය.
“පුණ්ණිය භික්‍ෂුව ශ්‍රද්‍ධාවත්වේද, නොඑළඹෙන්නේ වේද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. පුණ්ණිය, යම් තැනක පටන් මහණතෙම ශ්‍රද්‍ධාවත් වේද, එළඹෙනසුළුත් වේද, මෙසේ තථාගතයන්ට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නැමෙයි.
“පුණ්ණිය, භික්‍ෂුව ශ්‍රද්‍ධාවත් වූවත්, එළඹෙනසුළුවූවත්, ආශ්‍රය නැද්ද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. ආශ්‍රය ඇතත්, අසන ස්වභාවය නැද්ද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. ඇසුවත්, යොමු කරණ ලද කන් ඇතිව බණ නොඅසයිද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. යොමු කරණ ලද කන් ඇතිව ඇසුවත්, අසා බණ නොදරයිද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. අසා බණ දැරුවත්, දරණ ලද ධර්‍මයන්ගේ අර්ත්‍ථය පරීක්‍ෂා නොකරයිද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. දරණ ලද ධර්‍මයන්ගේ අර්ත්‍ථය පරීක්‍ෂා කළත්, අර්ත්‍ථය දැන, ධර්‍මය දැන, ධර්මයට අනුව පිළි නොපදීද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. අර්ත්‍ථය දැන, ධර්‍මය දැන, පිළිපැද්දත්, යහපත් ප්‍රකාශ කිරීම් ඇත්තේ නොවේද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. යහපත් ප්‍රකාශ කිරීම් ඇතත්, හඬ සහිත, කෙළතොළු නොවූ, අර්ත්‍ථය හඟවන, නාගරික වචනයෙන් සුන්දර වචන ඇත්තේ නොවේද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි. හඬ සහිත, කෙළතොළු නොවූ, අර්ථය අඟවන, නාගරික වචනයෙන් සුන්දර වචන ඇත්තේ, සබ්‍රම්සරුන්ට මනාව නොදක්වන්නේ වේද, සමාදන් නොකරවන්නේ වේද, තෙද නොගන්වන්නේ වේද, සතුටු නොකරන්නේ වේද, ඒතාක් තථාගතයන් වහන්සේට ධර්ම දේශනාවෙහි සිත නොනැමෙයි.
“පුණ්ණිය, යම් තැනක සිට මහණතෙම ශ්‍රද්‍ධාවත් වේද, එළඹෙන්නේ වේද, ආශ්‍රය කරන්නේ වේද, අසන්නේ වේද, කන් යොමු කෙරේද. අසා ධර්‍මය දරයිද, දැරූ ධර්‍මයන්ගේ අර්ත්‍ථය පරීක්‍ෂා කරයිද, අර්ත්‍ථය දැන, ධර්‍මය දැන, ධර්‍මය අනුව පිළිපදියිද, යහපත් වචන ඇත්තේ වේද, හඬ සහිත, කෙළතොළු නොවූ, අර්ත්‍ථය හඟවන නාගරික වචනයෙන් සබ්‍රම්සරුන් මනාකොට පෙන්වන්නේ, සමාදන් කරවන්නේ, තෙදගන්වන්නේ, සතුටු කරන්නේ වේද, පුණ්ණිය, මේ ධර්ම දහයෙන් යුක්තවූ ධර්ම දේශනාවෙහි තථාගතයන් වහන්සේට ඒකාන්තයෙන් සිත නැමෙන්නේ වේ.”
|
| 4. බ්‍යාකරණසුත්තං | 4. අඤ්ඤාව්‍යාකරණ සූත්‍රය |
|
84
තත්‍ර ඛො ආයස්මා මහාමොග්ගල්ලානො භික්ඛූ ආමන්තෙසි - ‘‘ආවුසො භික්ඛවෙ’’ති. ‘‘ආවුසො’’ති ඛො තෙ භික්ඛූ ආයස්මතො මහාමොග්ගල්ලානස්ස පච්චස්සොසුං. ආයස්මා මහාමොග්ගල්ලානො එතදවොච -
‘‘ඉධාවුසො, භික්ඛු අඤ්ඤං බ්‍යාකරොති - ‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාමී’ති. තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො
‘‘තමෙනං
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො එවං චෙතසා චෙතො පරිච්ච පජානාති -
‘කොධනො
‘උපනාහී ඛො පන අයමායස්මා; උපනාහපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. උපනාහපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘මක්ඛී ඛො පන අයමායස්මා; මක්ඛපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. මක්ඛපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘පළාසී ඛො පන අයමායස්මා; පළාසපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. පළාසපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘ඉස්සුකී ඛො පන අයමායස්මා; ඉස්සාපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. ඉස්සාපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘මච්ඡරී ඛො පන අයමායස්මා; මච්ඡෙරපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. මච්ඡෙරපරියුට්ඨානං ඛො
‘සඨො ඛො පන අයමායස්මා; සාඨෙය්‍යපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. සාඨෙය්‍යපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘මායාවී
‘පාපිච්ඡො ඛො පන අයමායස්මා; ඉච්ඡාපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. ඉච්ඡාපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘සති
‘‘සො වතාවුසො, භික්ඛු ‘ඉමෙ දස ධම්මෙ අප්පහාය
|
84
එකල්හි වනාහි ආයුෂ්මත් මහා මොග්ගල්ලාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, මහණෙනි,” යි භික්‍ෂූන්ට ආමන්ත්‍රණය කළ සේක. ඒ භික්‍ෂූහු, ‘ඇවැත්නි,’ යි ආයුෂ්මත් මහා මොග්ගල්ලාන ස්ථවිරයන්ට පිළිවදන් දුන්හ. ආයුෂ්මත් මහා මොග්ගල්ලාන තෙම මෙය වදාළ සේක.
“ඇවැත්නි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම, ‘ඉපදීම ක්‍ෂය විය. බඹසර වැස නිමවන ලදී. කළයුත්ත කරණ ලදී. මින් ඉදිරියට අනිකක් නැතැයි දනිමි’ යි රහත්කම ප්‍රකාශ කරති” යි කී සේක. ඒ ඔහුට ධ්‍යාන කරණ, සමවැදීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැකීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ ක්‍රමයෙහි දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, ප්‍රශ්න කෙරේ, විමසයි, සාකච්ඡා කරයි. හෙතෙම ධ්‍යාන කරණ, සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැනීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් පැවැත්මේ දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ විසින් හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයන් විසින් හෝ, ප්‍රකාෂ කරණු ලබන්නේ, විමසනු ලබන්නේ, සාකච්ඡා කරණු ලබන්නේ, නිසරුබවට පැමිණේද, හානියට පැමිණේද, අක්‍රමයට පැමිණේද, ව්‍යසනයට පැමිණේද, ඒ මොහු ධ්‍යාන කරණ සුළු, සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත දැනීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිතේ පැවැත්මේ දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙකු හෝ, මෙසේ සිතින් සිත පතුරුවා මෙනෙහි කෙරෙයි.”
“කිමෙක්ද, මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ උත්පත්තිය ක්‍ෂය විය, බඹසර වැස නිමවන ලදී, කටයුත්ත කරණ ලදී, මින් මතුවට අනිකක් නැතැයි දනිමි” යි කුමක් නම් ප්‍රකාශ කෙරේද? ධ්‍යාන කරණ, සමවැදීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැකීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ ක්‍රමයෙහි දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, මෙසේ සිතින් සිත පතුරුවා දැනගනියි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ක්‍රොධ ඇත්තේ, බොහෝ සේ ක්‍රෝධයෙන් මැඩගත් සිතින් වාසය කරයි. මේ ක්‍රෝධයෙන් මැඩ ගැනීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ බද්‍ධ වෛරයෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ බද්‍ධ වෛරයෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. බද්‍ධ වෛරය නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ගුණමකුකමෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ ගුණමකුකමෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. ගුණමකුකම නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ශ්‍රේෂ්ඨයන් තමා සමකොට සිතීමෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ ශ්‍රේෂ්ඨයන් තමා සමකොට සිතීමෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. ශ්‍රේෂ්ඨයන් තමා සමකොට සිතීම නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ඊර්‍ෂ්‍යාවෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ ඊර්‍ෂ්‍යාවෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. ඊර්‍ෂ්‍යාව නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ මසුරුකමෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ මසුරුකමෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. මසුරුකම නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ කෛරාටිකකමෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ කෛරාටිකකමෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. කෛරාටිකකම නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ මායාවෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ මායාවෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. මායාව නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ පවට කැමැත්තෙන් යුක්තය. බොහෝ සේ පවට කැමැත්තෙන් යටකොට ගත් සිතින් වාසය කරයි. පවට කැමැත්ත නැගීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ සිහි මුළාව ඇත්තේ, මතුවට කළ යුත්තෙහි අල්පමාත්‍රවූ විශේෂ මාර්‍ග ඵලාවබෝධයක් නොලැබ අතරතුර අවසනට පැමිණියේය. අතරතුර අවසනට පැමිණීමය යන මෙය වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙහි පිරිහීමකි.
“ඇවැත්නි, ඒකාන්තයෙන් ඒ මහණතෙම මේ ධර්ම දහය අත්හැර මේ ධර්ම විනයෙහි වැඩීමට, උසස්වීමට, මහත්‍වයට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ.”
|
| 5. කත්ථීසුත්තං | 5. කත්‍ථිවිකත්‍ථිය සූත්‍රය |
|
85
එකං සමයං ආයස්මා මහාචුන්දො චෙතීසු විහරති සහජාතියං. තත්‍ර ඛො ආයස්මා මහාචුන්දො භික්ඛූ ආමන්තෙසි - ‘‘ආවුසො භික්ඛවෙ’’ති. ‘‘ආවුසො’’ති ඛො තෙ භික්ඛූ ආයස්මතො මහාචුන්දස්ස පච්චස්සොසුං. ආයස්මා මහාචුන්දො එතදවොච -
‘‘ඉධාවුසො, භික්ඛු කත්ථී හොති විකත්ථී අධිගමෙසු - ‘අහං පඨමං ඣානං සමාපජ්ජාමිපි වුට්ඨහාමිපි, අහං දුතියං ඣානං සමාපජ්ජාමිපි වුට්ඨහාමිපි, අහං තතියං ඣානං සමාපජ්ජාමිපි වුට්ඨහාමිපි, අහං චතුත්ථං ඣානං සමාපජ්ජාමිපි වුට්ඨහාමිපි, අහං ආකාසානඤ්චායතනං
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො
‘‘තමෙනං
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො එවං චෙතසා චෙතො පරිච්ච පජානාති -
‘දීඝරත්තං ඛො අයමායස්මා ඛණ්ඩකාරී ඡිද්දකාරී සබලකාරී කම්මාසකාරී න සන්තතකාරී න සන්තතවුත්ති සීලෙසු. දුස්සීලො ඛො අයමායස්මා. දුස්සිල්‍යං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘අස්සද්ධො ඛො පන අයමායස්මා; අස්සද්ධියං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘අප්පස්සුතො ඛො පන අයමායස්මා අනාචාරො; අප්පසච්චං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං
‘දුබ්බචො ඛො පන අයමායස්මා; දොවචස්සතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘පාපමිත්තො ඛො පන අයමායස්මා; පාපමිත්තතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘කුසීතො
‘මුට්ඨස්සති ඛො පන අයමායස්මා; මුට්ඨස්සච්චං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘කුහකො ඛො පන අයමායස්මා; කොහඤ්ඤං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘දුබ්භරො ඛො පන අයමායස්මා; දුබ්භරතා ඛො
‘දුප්පඤ්ඤො
‘‘සෙය්‍යථාපි, ආවුසො, සහායකො සහායකං එවං වදෙය්‍ය - ‘යදා තෙ, සම්ම, ධනෙන
(බන්ධො (ක.)) ධනකරණීයං අස්ස, යාචෙය්‍යාසි මං
(යාචිස්සසි මං (සී.), පවෙදෙය්‍යාසි මං (ස්‍යා.), පරාජෙය්‍යාපි මං (ක.)) ධනං. දස්සාමි තෙ ධන’න්ති. සො කිඤ්චිදෙව ධනකරණීයෙ සමුප්පන්නෙ සහායකො සහායකං එවං වදෙය්‍ය - ‘අත්ථො මෙ, සම්ම, ධනෙන. දෙහි මෙ ධන’න්ති. සො එවං වදෙය්‍ය - ‘තෙන හි, සම්ම, ඉධ ඛනාහී’ති. සො තත්‍ර ඛනන්තො නාධිගච්ඡෙය්‍ය. සො එවං වදෙය්‍ය - ‘අලිකං මං, සම්ම, අවච; තුච්ඡකං මං, සම්ම, අවච - ඉධ ඛනාහී’ති. සො එවං වදෙය්‍ය - ‘නාහං තං, සම්ම, අලිකං අවචං, තුච්ඡකං අවචං. තෙන හි, සම්ම, ඉධ ඛනාහී’ති. සො තත්‍රපි ඛනන්තො නාධිගච්ඡෙය්‍ය. සො එවං වදෙය්‍ය - ‘අලිකං මං, සම්ම, අවච, තුච්ඡකං මං, සම්ම, අවච - ඉධ ඛනාහී’ති. සො එවං වදෙය්‍ය - ‘නාහං තං, සම්ම, අලිකං අවචං, තුච්ඡකං අවචං
‘‘එවමෙවං
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො සමනුයුඤ්ජති සමනුග්ගාහති සමනුභාසති. සො තථාගතෙන වා තථාගතසාවකෙන වා ඣායිනා සමාපත්තිකුසලෙන පරචිත්තකුසලෙන පරචිත්තපරියායකුසලෙන සමනුයුඤ්ජියමානො සමනුග්ගාහියමානො සමනුභාසියමානො ඉරීණං
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො එවං චෙතසා චෙතො පරිච්ච මනසි කරොති - ‘කිං නු ඛො අයමායස්මා කත්ථී හොති විකත්ථී අධිගමෙසු - අහං පඨමං ඣානං සමාපජ්ජාමිපි...පෙ.... අහං සඤ්ඤාවෙදයිතනිරොධං සමාපජ්ජාමිපි වුට්ඨහාමිපී’ති.
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො චෙතසා චෙතො පරිච්ච පජානාති -
‘දීඝරත්තං
‘අස්සද්ධො ඛො පන අයමායස්මා; අස්සද්ධියං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං
‘අප්පස්සුතො
‘දුබ්බචො ඛො පන අයමායස්මා; දොවචස්සතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘පාපමිත්තො ඛො පන අයමායස්මා; පාපමිත්තතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘කුසීතො ඛො පන අයමායස්මා; කොසජ්ජං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘මුට්ඨස්සති ඛො පන අයමායස්මා; මුට්ඨස්සච්චං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘කුහකො ඛො පන අයමායස්මා; කොහඤ්ඤං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘දුබ්භරො
‘දුප්පඤ්ඤො ඛො පන අයමායස්මා; දුප්පඤ්ඤතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං’.
‘‘සො වතාවුසො, භික්ඛු ‘ඉමෙ දස ධම්මෙ අප්පහාය ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති. සො වතාවුසො, භික්ඛු ‘ඉමෙ දස ධම්මෙ පහාය ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති ඨානමෙතං විජ්ජතී’’ති. පඤ්චමං.
|
85
එක් කාලයෙක්හි ආයුෂ්මත් මහා චුන්‍ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ චෙදී ජනපදයෙහි සහජාති නම් ගම වාසය කරණ සේක. එකල්හි වනාහි ආයුෂ්මත් මහා චුන්‍ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ “ඇවැත්නි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම, ‘ඉපදීම ක්‍ෂය විය. බඹසර වැස නිමවන ලදී. කළයුත්ත කරණ ලදී. මින් ඉදිරියට අනිකක් නැතැයි දනිමි’ යි රහත්කම ප්‍රකාශ කරති” යි කී සේක. ඒ ඔහුට ධ්‍යාන කරණ, සමවැදීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැකීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ ක්‍රමයෙහි දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, ප්‍රශ්න කෙරේ, විමසයි, සාකච්ඡා කරයි. හෙතෙම ධ්‍යාන කරණ, සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැනීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් පැවැත්මේ දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ විසින් හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයන් විසින් හෝ, ප්‍රකාෂ කරණු ලබන්නේ, විමසනු ලබන්නේ, සාකච්ඡා කරණු ලබන්නේ, නිසරුබවට පැමිණේද, හානියට පැමිණේද, අක්‍රමයට පැමිණේද, ව්‍යසනයට පැමිණේද, ඒ මොහු ධ්‍යාන කරණ සුළු, සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත දැනීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිතේ පැවැත්මේ දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙකු හෝ, මෙසේ සිතින් සිත පතුරුවා මෙනෙහි කෙරෙයි.”
“ආයුෂ්මත් මහා චුන්‍ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම ‘මම ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම වීතීයධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම තුන්වෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම සතරවෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකාශානඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම හැඟීම් හා විඳීම් නැති කිරීමේ සමවතට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, අධිගමයන් කෙරෙහි තමා උසස්කොට කියාද, විශේෂයෙන් උසස්කොට කියයිද, ඔහුට ධ්‍යානයන්ට සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැනීමේ දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිතේ පැවැත්ම දැනීමෙහි දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, ප්‍රශ්න කෙරෙහි විමසයි, සාකච්ඡා කරයි.
“ධ්‍යාන කරණ, සමවැදීමට දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැනීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත්හි පැවැත්මෙහි දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ විසින් හෝ තථාගත ශ්‍රාවකයන් විසින් ප්‍රශ්න කරණු ලබන්නේ, විමසනු ලබන්නේ, කථා කරණු ලබන්නේ නිසරු බවට පැමිණේද, හානියට පැමිණේද, අක්‍රමයට පැමිණේද, විපත්තියට පැමිණේද, ඒ මොහු ‘මම ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම වීතීයධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම තුන්වෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම සතරවෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකාශානඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම හැඟීම් හා විඳීම් නැති කිරීමේ සමවතට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, ධ්‍යාන කරණ සුළු තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, මෙසේ සිතින් සිත පතුරුවා දැන මෙනෙහි කරයි. කිමෙක්ද මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ‘මම ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම වීතීයධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම තුන්වෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම සතරවෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකාශානඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම හැඟීම් හා විඳීම් නැති කිරීමේ සමවතට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, කියා අධිගමයන්හි තමා උසස් කර කියයිද, ඒ ඔහු, ‘මම ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම වීතීයධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම තුන්වෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම සතරවෙනිධ්‍යානයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකාශානඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට සමවදිමියිද, නැගිටිමියිද, මම හැඟීම් හා විඳීම් නැති කිරීමේ සමවතට සමවදිමියිද, තථාගතයන් හෝ තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ මෙසේ සිතින් සිත පතුරුවා දනී.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම බොහෝ කාලයක් ශීලයන්හි බිඳීම කරන්නේය. සිදුරු කරන්නේය. පුල්ලි තබන්නේය. කිලුටු කරන්නේය. නිතර නොරක්නේය. නිතර පැවැත්මක් නැත. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ දුශ්ශීලය. දුසිල් බව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම අශ්‍රද්‍ධාවත්ය. අශ්‍රද්‍ධා බව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම බොහෝ ඇසූ පිරූ තැන් නැත්තේය. ඇසූ පිරූ තැන්නැති බව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම අචාරශීලී නොවේ. ආචාරශීලී නොවීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම අකීකරුය. අකීකරුකම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම ලාමක මිත්‍රයන් ඇත. ලාමක මිත්‍රයන් ඇති බව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම කුශීතය. කුශීතකම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම සිහි මුළා ය. සිහි මුළාව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම නැති ගුණ පෙන්වයි. නැති ගුණ පෙන්වීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම වැරදි පොෂණ ඇත. වැරදි පෝෂණ ඇති බව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“මේ ආයුෂ්මත් තෙම නුවණ නැත්තේය. නුවණ නැති බව වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්ම විනයෙහි ලා පිරිහීමකි.”
“ඇවැත්නි, යම් සේ යහළුවෙක් යහළුවාට, ‘යහළුව, යම් කලෙක තොපට ධනයෙන් කටයුතු වැඩක් වන්නේ නම් මගෙන් ධනය ඉල්වන්නෙහිය, ඔබට ධනය දෙන්නෙමි.’ මෙසේ කියන්නේය. ධනයෙන් කටයුතු යමක් පැමිණි කල්හි යහළුතෙම යහළුවාට, ‘යහළුව මට ධනයෙන් වැඩ ඇත්තේය. මට ධනය දෙව’ යි මෙසේ කියන්නේය. හෙතෙම, ‘එසේ නම් මෙහි හාරව’ යි කියන්නේය.
හෙතෙම එහි කණින්නේ, නොලබන්නේ නම් හෙතෙම යහළුවාට, ‘මෙහි කණවයි මට බොරුවක් කීයේය. යහළුව මට හිස් දෙයක් කීවේය’ යි කියන්නේය. හෙතෙම, ‘යහළුව, මම බොරුවක් නොකියමි. හිස් දෙයක් නොකීමි. යහළුව, එසේනම් මෙහි හාරව’ යි මෙසේ කියන්නේය. හෙතෙම එහිද කණින්නේ නොලබන්නේ නම් හෙතෙම, ‘යහළුව, මට බොරුවක් කීයෙහිය. යහළුව, මට මෙහි කණවයි බොරුවක් කීයෙහිය. හිස් දෙයක් කීයෙහිය’ යි මෙසේ කියන්නේය. හෙතෙම, ‘යහළුව, මම බොරුවක් නොකීමි. හිස්වූවක් නොකීමි. යහළුව, එසේ නම් මෙහි හාරව’ යි මෙසේ කියන්නේය. හෙතෙම එහිද කණින්නේ, නොලබන්නේ නම්, ‘යහළුව, මෙහි හාරවයි මට බොරුවක් කීයෙහිය. හිස් දෙයක් කීයෙහිය’ යි මෙසේ කියන්නේය. හෙතෙම, ‘යහළුව, මම බොරුවක් නොකීමි. හිස්වූවක් නොකීමි. එතකුදු වුවත් මම පිස්සුවට, සිතේ විපර්‍ය්‍යාසයට පැමිණියෙමි’ යි මෙසේ කියන්නේය.
“මහණෙනි, එසේම මහණතෙම, ‘මම ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම වීතීයධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම තුන්වෙනිධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම සතරවෙනිධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම ආකාශානඤ්චායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම හැඟීම් හා විඳීම් නැති කිරීමේ සමවතට සමවදිමි, නැගිටිමි,’ යි අධිගමයෙන් තමා උසස් කර, විශේෂයෙන් උසස් කර කියයිද, ඔහුට ධ්‍යාන ඇති, සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත් දැනීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන්ගේ සිත්හි පැවැත්මෙහි දක්‍ෂ, තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, ප්‍රශ්ණ කරනු ලබන්නේ, කථා කරණු ලබන්නේ, විමසනු ලබන්නේ නිසරු බවට පැමිණේද, හානියට පැමිණේද, අක්‍රමයට පැමිනේද, විපත්තියකට පැමිණේද, ඒ ඔහු ධ්‍යාන කරණ, සම වැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන් සිත දැනීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන් සිතෙහි පැවැත්ම දක්නා තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවකයෙක් හෝ, සිතින් සිත පතුරුවා දැන මෙනෙහි කරයි.
“කිමෙක්ද? මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ, ‘මම ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම වීතීයධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම තුන්වෙනිධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම සතරවෙනිධ්‍යානයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම ආකාශානඤ්චායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට සමවදිමි, නැගිටිමි, මම හැඟීම් හා විඳීම් නැති කිරීමේ සමවතට සමවදිමි, නැගිටිමි,’
“ඇවැත්ති, ඒකාන්තයෙන් ඒ මහණ මේ ධර්ම දහය පහ නොකර, මේ ධර්ම විනයෙහි වෘද්‍ධියට, වැඩීමට, විපුලත්‍වයට පැමිණේයයි යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. ඇවැත්නි, ඒකාන්තයෙන් මහණතෙම මේ ධර්ම දහය අත්හැර, මේ ධර්ම විනයෙහි අභිවෘද්ධියට, වැඩීමට, විපුලත්‍වයට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ.”
|
| 6. අධිමානසුත්තං | 6. අධිමානී සූත්‍රය |
|
86
එකං
‘‘ඉධාවුසො, භික්ඛු අඤ්ඤං
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො එවං චෙතසා චෙතො පරිච්ච මනසි කරොති - ‘කිං නු ඛො අයමායස්මා අඤ්ඤං බ්‍යාකරොති - ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාමී’ති.
‘‘තමෙනං
‘අධිමානිකො ඛො අයමායස්මා අධිමානසච්චො, අප්පත්තෙ පත්තසඤ්ඤී, අකතෙ කතසඤ්ඤී, අනධිගතෙ අධිගතසඤ්ඤී. අධිමානෙන අඤ්ඤං බ්‍යාකරොති - ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාමී’ති.
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො එවං චෙතසා චෙතො පරිච්ච පජානාති -
‘බහුස්සුතො ඛො පන අයමායස්මා සුතධරො සුතසන්නිචයො, යෙ තෙ ධම්මා ආදිකල්‍යාණා මජ්ඣෙකල්‍යාණා පරියොසානකල්‍යාණා සාත්ථං සබ්‍යඤ්ජනං කෙවලපරිපුණ්ණං පරිසුද්ධං බ්‍රහ්මචරියං අභිවදන්ති, තථාරූපාස්ස ධම්මා බහුස්සුතා හොන්ති ධාතා වචසා පරිචිතා මනසානුපෙක්ඛිතා දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා. තස්මා අයමායස්මා අධිමානිකො අධිමානසච්චො, අප්පත්තෙ පත්තසඤ්ඤී, අකතෙ කතසඤ්ඤී, අනධිගතෙ අධිගතසඤ්ඤී. අධිමානෙන අඤ්ඤං බ්‍යාකරොති - ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාමී’ති.
‘‘තමෙනං තථාගතො වා තථාගතසාවකො වා ඣායී සමාපත්තිකුසලො පරචිත්තකුසලො පරචිත්තපරියායකුසලො එවං චෙතසා චෙතො පරිච්ච පජානාති -
‘අභිජ්ඣාලු ඛො පන අයමායස්මා; අභිජ්ඣාපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. අභිජ්ඣාපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘බ්‍යාපන්නො
‘ථිනමිද්ධො ඛො පන අයමායස්මා; ථිනමිද්ධපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. ථිනමිද්ධපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘උද්ධතො
‘විචිකිච්ඡො ඛො පන අයමායස්මා; විචිකිච්ඡාපරියුට්ඨිතෙන චෙතසා බහුලං විහරති. විචිකිච්ඡාපරියුට්ඨානං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘කම්මාරාමො ඛො පන අයමායස්මා කම්මරතො කම්මාරාමතං අනුයුත්තො. කම්මාරාමතා
‘භස්සාරාමො ඛො පන අයමායස්මා භස්සරතො භස්සාරාමතං අනුයුත්තො. භස්සාරාමතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘නිද්දාරාමො ඛො පන අයමායස්මා නිද්දාරතො නිද්දාරාමතං අනුයුත්තො. නිද්දාරාමතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘සඞ්ගණිකාරාමො ඛො පන අයමායස්මා සඞ්ගණිකරතො සඞ්ගණිකාරාමතං අනුයුත්තො. සඞ්ගණිකාරාමතා ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං.
‘සති ඛො පන අයමායස්මා උත්තරි කරණීයෙ ඔරමත්තකෙන විසෙසාධිගමෙන අන්තරා වොසානං ආපන්නො. අන්තරා වොසානගමනං ඛො පන තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ පරිහානමෙතං’.
‘‘සො වතාවුසො, භික්ඛු ‘ඉමෙ දස ධම්මෙ අප්පහාය ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ වුද්ධිං විරූළ්හිං වෙපුල්ලං ආපජ්ජිස්සතී’ති නෙතං ඨානං විජ්ජති. සො වතාවුසො, භික්ඛු
|
86
එක් කාලයෙක්හි ආයුෂ්මත් මහා කාශ්‍යපයන් වහන්සේ රජගහනුවර ලෙහෙනුන්ට අහර දුන් වෙවවනයෙහි වාසය කරණ සේක. එකල්හි ආයුෂ්මත් මහා කාශ්‍යපයන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, මහණෙනි,” යි කියා භික්‍ෂූන් ඇමතූ සේක. ඒ භික්‍ෂූහු, “ඇවැත්නි” යි ආයුෂ්මත් මහා කාශ්‍යපයන් වහන්සේට උත්තර දුන්හ.
“ආයුෂ්මත් මහා කාශ්‍යපයන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම ඉපදීම ක්‍ෂයවිය. “කිමෙක්ද, මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ උත්පත්තිය ක්‍ෂය විය, බඹසර වැස නිමවන ලදී, කටයුත්ත කරණ ලදී, මින් මතුවට අනිකක් නැතැයි දනිමි” යි කුමක් නම් ප්‍රකාශ කෙරේද? අනිකක් ප්‍රකාශ කරයි. මෙසේ සිතින් පතුරුවා සිත දැනගනියි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ මාර්‍ගඵල නොලබා ලැබුවේයයි සිතන, (අධිමානීක) කෙනෙකි. අධිමානය සත්‍යයකොට සිතන්නෙකි. නොපැමිණි දෙයෙහි පැමිණියේය යන හැඟීම ඇත්තේය. නොකළ දෙයෙහි කළ හැඟීම ඇත්තෙකි. නොලැබූ දෙයෙහි ලද්දේය යන හැඟීම ඇත්තේය. ඉපදීම ක්‍ෂයවිය.
“මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ බහුශ්‍රුතය. ඇසූ දේ දරන්නේය. ඇසූ දේ එක්කරන්නේය. යම් ඒ ධර්ම කෙනෙක් මුල, මැද, අග යහපත්ද, අර්ත්‍ථ සහිතද, අකුරු සහිතද, හාත්පසින් පිරිසිදුවූද බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යය ප්‍රකාශ කරත්ද, එබඳු ධර්‍මයෝ බොහෝ අසන ලද්දාහු, දරණ ලද්දාහු, වචනයෙන් පුරුදුවූවාහු, සිතින් යොමුකොට බලන ලද්දාහු, දෘෂ්ටියෙන් තේරුම්ගන්නා ලද්දාහු වෙත්. එහෙයින් මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ අධික මානයෙන් යුක්තය. අධිමානයෙන් සත්‍යය දන්නේය කියාගන්නා කෙනෙක. නොපැමිණි දෙයෙහි පැමිණියේය යන සංඥා ඇත්තේය. නොකළ දෙයෙහි කළ සංඥා ඇත්තේය. නොලැබූ දෙයෙහි ලැබුයේය යන සංඥා ඇත්තේය. අධිමානයෙන් ජාතිය ක්‍ෂයවිය. බඹසර වැස නිමවන ලදි. කළයුත්ත කරණ ලදී. මත්තට යමක් නැතැයි දනිමියි රහත්කම ප්‍රකාශ කරයි. ධ්‍යාන ඇති, සමවැදීමෙහි දක්‍ෂ, අනුන් සිත්හි දක්‍ෂය. අනුන් සිතේ පැවැත්මෙහි දක්‍ෂය. තථාගතයන් වහන්සේ හෝ, තථාගත ශ්‍රාවක හෝ “මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ තෘෂ්ණා බහුලකොට ඇත්තේය.
“බොහෝ සේ තෘෂ්ණාවෙන් යටකොට ගත් සිතින් වෙසෙයි. තෘෂ්ණාවෙන් යටවීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ක්‍රොධ ඇත්තෙකි. ක්‍රෝධයෙන් මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ සිත, කය දෙකේ ගිලන් භාවයෙන් යුක්තය. සිත කය දෙකේ ගිලන්කමින් වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ ඇවිස්සුණු සිතින් යුක්තය. ඇවිස්සුණු සිතින් යුක්තවීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුස්මත් තෙමේ සැකය ඇත්තෙක. සැකය වනාහි තථාතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ කර්මාන්තවල ඇලුනෙක. කර්මාන්තවල ඇලීම වනාහි තථාතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ වැඩි කථාවෙහි ඇලුනෙක. වැඩි කථවෙහි ඇලීම වනාහි තථාතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ නිදීමෙහි ඇලුනෙක. නිදීමෙහි ඇලීම වනාහි තථාතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ පිරිස හා ඇලුනෙක. පිරිසෙහි ඇලීම වනාහි තථාතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ මතුකළ යුත්තෙහි මුළා සිහි ඇත්තෙක. මතුකළ යුත්තෙහි මුළා සිහිය වනාහි තථාතයන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි. අල්පමාත්‍ර විශේෂයකට පැමිණීමෙන් අතරෙහි අවසාන කළේය. අතරෙහි අවසන් කිරීම වනාහි තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දේශනා කරණ ලද ධර්ම විනයෙන් පිරිහීමකි.
“ඇවැත්නි, ඒකාන්තයෙන් ඒ මහණතෙම මේ ධර්ම දහය අත් නොහැර මේ ධර්ම විනයෙහි අභිවෘද්ධියට, වැඩීමට, විපුලත්‍වයට පැමිණේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. ඇවැත්නි, ඒකාන්තයෙන් ඒ මහණතෙම මේ ධර්ම දහය අත්හැර මේ ධර්ම විනයෙහි අභිවෘද්ධියට, වැඩීමට, විපුලත්‍වයට පැමිණෙත්ය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ.”
|
| 7. නප්පියසුත්තං | 7. අධිකරණික සූත්‍රය |
|
87
තත්‍ර
‘‘ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අධිකරණිකො හොති, අධිකරණසමථස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අධිකරණිකො හොති අධිකරණසමථස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු පාපිච්ඡො හොති, ඉච්ඡාවිනයස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු පාපිච්ඡො හොති ඉච්ඡාවිනයස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු කොධනො හොති, කොධවිනයස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු කොධනො හොති කොධවිනයස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු මක්ඛී හොති, මක්ඛවිනයස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු මක්ඛී හොති මක්ඛවිනයස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු මායාවී හොති, මායාවිනයස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු මායාවී හොති මායාවිනයස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු න පටිසල්ලීනො හොති, පටිසල්ලානස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු න පටිසල්ලීනො හොති පටිසල්ලානස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සබ්‍රහ්මචාරීනං න පටිසන්ථාරකො
(පටිසන්ධාරකො (ක.)) හොති, පටිසන්ථාරකස්ස න වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සබ්‍රහ්මචාරීනං න පටිසන්ථාරකො හොති පටිසන්ථාරකස්ස න වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො න පියතාය න ගරුතාය න භාවනාය න සාමඤ්ඤාය න එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘එවරූපස්ස, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො කිඤ්චාපි එවං ඉච්ඡා උප්පජ්ජෙය්‍ය - ‘අහො වත
‘‘සෙය්‍යථාපි, භික්ඛවෙ, අස්සඛළුඞ්කස්ස කිඤ්චාපි එවං ඉච්ඡා උප්පජ්ජෙය්‍ය - ‘අහො වත මං
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු න අධිකරණිකො හොති, අධිකරණසමථස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු න අධිකරණිකො හොති අධිකරණසමථස්ස වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො පියතාය ගරුතාය භාවනාය සාමඤ්ඤාය එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සික්ඛාකාමො හොති, සික්ඛාසමාදානස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සික්ඛාකාමො හොති
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අප්පිච්ඡො හොති, ඉච්ඡාවිනයස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අප්පිච්ඡො හොති ඉච්ඡාවිනයස්ස වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො...පෙ.... එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අක්කොධනො හොති, කොධවිනයස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අක්කොධනො හොති කොධවිනයස්ස වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො...පෙ.... එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අමක්ඛී හොති, මක්ඛවිනයස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ
‘‘පුන
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු ධම්මානං නිසාමකජාතිකො හොති, ධම්මනිසන්තියා වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු ධම්මානං නිසාමකජාතිකො හොති ධම්මනිසන්තියා වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො...පෙ.... එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු පටිසල්ලීනො හොති, පටිසල්ලානස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු පටිසල්ලීනො හොති පටිසල්ලානස්ස වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො...පෙ.... එකීභාවාය
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සබ්‍රහ්මචාරීනං පටිසන්ථාරකො හොති, පටිසන්ථාරකස්ස වණ්ණවාදී. යම්පි, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සබ්‍රහ්මචාරීනං පටිසන්ථාරකො හොති පටිසන්ථාරකස්ස වණ්ණවාදී, අයම්පි ධම්මො පියතාය ගරුතාය භාවනාය සාමඤ්ඤාය එකීභාවාය සංවත්තති.
‘‘එවරූපස්ස, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො කිඤ්චාපි න එවං ඉච්ඡා උප්පජ්ජෙය්‍ය - ‘අහො වත මං සබ්‍රහ්මචාරී සක්කරෙය්‍යුං ගරුං කරෙය්‍යුං මානෙය්‍යුං පූජෙය්‍යු’න්ති, අථ ඛො නං සබ්‍රහ්මචාරී සක්කරොන්ති ගරුං කරොන්ති මානෙන්ති පූජෙන්ති. තං කිස්ස හෙතු? තථාහිස්ස, භික්ඛවෙ, විඤ්ඤූ සබ්‍රහ්මචාරී තෙ පාපකෙ අකුසලෙ ධම්මෙ පහීනෙ සමනුපස්සන්ති.
‘‘සෙය්‍යථාපි
‘‘එවමෙවං ඛො, භික්ඛවෙ, එවරූපස්ස භික්ඛුනො කිඤ්චාපි න එවං ඉච්ඡා උප්පජ්ජෙය්‍ය - ‘අහො වත මං සබ්‍රහ්මචාරී සක්කරෙය්‍යුං ගරුං කරෙය්‍යුං මානෙය්‍යුං පූජෙය්‍යු’න්ති, අථ ඛො නං සබ්‍රහ්මචාරී සක්කරොන්ති ගරුං කරොන්ති මානෙන්ති පූජෙන්ති. තං කිස්ස හෙතු? තථාහිස්ස, භික්ඛවෙ, විඤ්ඤූ සබ්‍රහ්මචාරී තෙ පාපකෙ අකුසලෙ ධම්මෙ පහීනෙ සමනුපස්සන්තී’’ති. සත්තමං.
|
87
එකල්හි වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, කලන්‍දක භික්‍ෂුව අරභයා, “මහණෙනි” යි කියා භික්‍ෂූන්ට ඇමතූ සේක. ඒ භික්‍ෂූහු, “පින්වතුන් වහන්සැ” යි කියා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිවදන් දුන්හ.
භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම නඩු විසඳන්නෙක් වේද, නඩු සමාදානයෙහි ගුණ නොකියයිද, මහණෙනි, යම් හෙයකින් මහණතෙම නඩු විසඳන්නෙක් වේද, නඩු සමාදානයෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ශික්‍ෂාකාමී නොවේද, ශික්‍ෂා සමාදානයෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ලාමක බලාපොරොත්තු ඇත්තේ වේද, කැමැත්ත සංසිඳවීමෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ක්‍රොධ කරන්නේ වේද, ක්‍රොධ යටපත් කිරීමෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ගුණමකුවේද, ගුණමකුකම සංසිඳවීමෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම කෛරාටික වූයේද, කෛරාටිකකම නැතිකිරීමෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම මායා දන්නේවේද, මායා සංසිඳවීමෙහි ගුණ නොකියාද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ධර්‍මයන් නොඅසන සුළුවේද, බණ ඇසීමෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ඵල සමවතෙහි නොඇලුනේවේද, ඵල සමවතෙහි ඇලීමෙහි ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම සබ්‍රම්සරුන් හා පිළිසඳර කථා නොකරන්නේ වේද, පිළිසඳර කථා කරන්නාට ගුණ නොකියයිද, මහණෙනි, යම් හෙයකින් මහණතෙම සබ්‍රම්සරුන් හා පිළිසඳර කථා නොකරන්නේ වේද, පිළිසඳර කථා කරන්නාට ගුණ නොකියයිද, මේ කාරණයද ප්‍රිය බව පිණිස නොවේ. ගරුත්‍වය පිණිස නොවේ. දියුණුව පිණිස නොවේ. සමාන බව පිණිස නොවේ. සමගිය පිණිස නොවේ.
“මහණෙනි, මෙබඳු භික්‍ෂුවට හුදෙක් මට සබ්‍රම්සරහු සත්කාර කරන්නාහු නම්, ගරු කරන්නාහු නම්, සලකන්නාහු නම්, පුදන්නාහු නම් යෙහෙකැයි, මෙසේ කැමැත්තක් ඇතිවන්නේය. වැලිදු ඔහුට සබ්‍රම්සරහු සත්කාර නොකරත්, නොසළකත්, නොපුදත්. ඊට හේතුව කවරේද? මහණෙනි, එසේමැයි ඤාණවන්ත සබ්‍රම්සරහු ඔහුගේ ප්‍රහීන නොවූ ලාමක අකුශල ධර්‍මයන් දනිත්.
“මහණෙනි, යම්සේ පහත් අශ්වයාට, ඒකාන්තයෙන් මා මනුෂ්‍යයෝ ආජානෙය අශ්වයාගේ ස්ථානයෙහි තබන්නාහු නම්, ආජානෙය භොජනයද කවන්නාහු නම්, ආජානෙය පිරිමැදීමෙන් පිරිමදින්නාහු නම් යෙහෙකැයි මෙසේ කැමැත්තක් වන්නේය. නැවත මනුෂ්‍යයෝ ඔහු ආජානෙය ස්ථානයෙහි නොතබත්. ආජානෙය අශ්වයාගේ කෑම නොකවත්. ආජානෙය අශ්වයාගේ පිරිමැදීමෙන් නොපිරිමදිත්. ඊට හේතු කවරේද, මහණෙනි, එසේමය. ඤාණවන්ත මනුෂ්‍යයෝ ඔහුගේ කුළු ගති, කපටිකම්, ඇදකම්, වක් ගති දනිත්.
“මහණෙනි, මෙබඳු භික්‍ෂුවට හුදෙක් මට සබ්‍රම්සරහු සත්කාර කරන්නාහු නම්, ගරු කරන්නාහු නම්, සලකන්නාහු නම්, පුදන්නාහු නම් යෙහෙකැයි, මෙසේ කැමැත්තක් ඇතිවන්නේය. වැලිදු ඔහුට සබ්‍රම්සරහු සත්කාර නොකරත්, නොසළකත්, නොපුදත්. ඊට හේතුව කවරේද? මහණෙනි, එසේමැයි ඤාණවන්ත සබ්‍රම්සරහු ඔහුගේ ප්‍රහීන නොවූ ලාමක අකුශල ධර්‍මයන් දනිත්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම නඩු නොවිසඳන්නේ වේද, නඩු සමාදානයෙහි ගුණ කියයිද, මහණෙනි, මහණතෙම යම් හෙයකින් නඩු නොවිසඳන්නේ වේද, නඩු සංසිඳීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ. එකල්හි වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, කලන්‍දක භික්‍ෂුව අරභයා, “මහණෙනි” යි කියා භික්‍ෂූන්ට ඇමතූ සේක. ඒ භික්‍ෂූහු, “පින්වතුන් වහන්සැ” යි කියා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිවදන් දුන්හ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ශික්‍ෂාපද ගරු කරන්නේ වේද, ශික්‍ෂාපද සමාදන්වීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම ශික්‍ෂාපද ගරු කරන්නේ වේද, ශික්‍ෂාපද සමාදන්වීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම තෘෂ්ණා නැත්තේ වේද, තෘෂ්ණාව තුනී කිරීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම තෘෂ්ණා නැත්තේ වේද, තෘෂ්ණාව තුනී කිරීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ක්‍රොධ නොකරණ ස්වභාව ඇත්තේ වේද, ක්‍රෙධ සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම ක්‍රොධ නොකරණ ස්වභාව ඇත්තේ වේද, ක්‍රෙධ සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ගුණමකු නොවේද, ගුණමකුකම සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම ගුණමකු නොවේද, ගුණමකුකම සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම කෛරාටික නොවේද, කෛරාටිකකම සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම කෛරාටික නොවේද, කෛරාටිකකම සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම මායා නැත්තේ වේද, මායාව සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම කෛරාටික නොවේද, කෛරාටිකකම සංසිඳවීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම ධර්‍මයන් අසන ස්වභාව ඇත්තේ වේද, බණ ඇසීමෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම ධර්‍මයන් අසන ස්වභාව ඇත්තේ වේද, බණ ඇසීමෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම විවේකයට ගියේ වේද, විවේකයෙහි ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම විවේකයට ගියේ වේද, විවේකයෙහි ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, නැවතද මහණතෙම සබ්‍රම්සරුන් සමග පිළිසඳර කථා කරන්නෙක් වේද, පිළිසඳර කථා කරන්නාගේ ගුණ කියයිද, යම් හෙයකින් මහණතෙම සබ්‍රම්සරුන් සමග පිළිසඳර කථා කරන්නෙක් වේද, පිළිසඳර කථා කරන්නාගේ ගුණ කියයිද, මේ ධර්‍මය ප්‍රිය බව පිණිස, ගරුත්‍වය පිණිස, දියුණුව පිණිස, සමානබව පිණිස, සමගිය පිණිස වේ.
“මහණෙනි, මෙබඳු භික්‍ෂුවට හුදෙක් මට සබ්‍රම්සරහු සත්කාර කරන්නාහු නම්, ගරු කරන්නාහු නම්, සලකන්නාහු නම්, පුදන්නාහු නම් යෙහෙකැයි, මෙසේ කැමැත්තක් ඇතිවන්නේය. වැලිදු ඔහුට සබ්‍රම්සරහු සත්කාර නොකරත්, නොසළකත්, නොපුදත්. ඊට හේතුව කවරේද? මහණෙනි, එසේමැයි ඤාණවන්ත සබ්‍රම්සරහු ඔහුගේ ප්‍රහීන නොවූ ලාමක අකුශල ධර්‍මයන් දනිත්.
“මහණෙනි, යම්සේ උසස් ආජානෙය අශ්වයාට, ඒකාන්තයෙන් මා මනුෂ්‍යයෝ ආජානෙය අශ්වයාගේ ස්ථානයෙහි තබන්නාහු නම්, ආජානෙය භොජනයද කවන්නාහු නම්, ආජානෙය පිරිමැදීමෙන් පිරිමදින්නාහු නම් යෙහෙකැයි, මෙසේ කැමැත්තක් වන්නේය. නැවත මනුෂ්‍යයෝ ඔහු ආජානෙය ස්ථානයෙහි තබත්. ආජානෙය අශ්වයාගේ කෑම කවත්. ආජානෙය අශ්වයාගේ පිරිමැදීමෙන් පිරිමදිත්. ඊට හේතු කවරේද, මහණෙනි, එසේමය. ඤාණවන්ත මනුෂ්‍යයෝ ඔහුගේ කුළු ගති, කපටිකම්, ඇදකම්, වක් ගති දනිත්.
|
| 8. අක්කොසකසුත්තං | 8. දසව්‍යසන සූත්‍රය |
|
88
‘‘යො
|
88
“මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂුවක් ආර්යයන්ට දොස් කියන්නේ, සබ්‍රම්සරුන්ට ආක්‍රොශ කරන්නේ වේද, බණින සුළු වේද, යම් හෙයකින් හෙතෙම විපත්ති දහය අතුරෙන් එක්තරා විපත්තියකට නොයන්නේය යන මේ කාරණය සිදු නොවේ. කවර දසයකටද යත්, ලැබූ ගුණ ධර්‍මයක් නොලබයි. ලබන ලද්දාහු පිරිහෙත්. සද්‍ධර්‍මයාගේ හෝ සද්‍ධර්‍මය තුළ පිරිසිදුබව නැතැයි අධිමානය ඇත්තේ වේ. නොඇලුනේ, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යයෙහි හැසිරෙන්නේ හෝ එක්තරා කිලිටි ඇවතකට පැමිණෙන්නේ හෝ වේ. දැඩි ලෙඩක්, රෝගයක් වැළඳෙයි. සිත් අවුලකට හෝ උමතුවට හෝ පැමිණෙයි. මුළාවී කළුරිය කරයි. කායයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැපයෙන් පහවූ, දුර්‍ගතිවූ, නපුරුකොට ඇද වැටෙන නරකයෙහි උපදී. මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂුවක් ආර්‍ය්‍යයන්ට දොස් කියන්නේ සබ්‍රම්සරුන්ට ආක්‍රොශ කරන්නේ, බණින්නේ වේද, හෙතෙමේ යම් හෙයකින් මේ දස විපත් අතුරෙන් එක්තරා විපතකට නොපැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය සිදු නොවීමට ඉඩක් නැත”
|
| 9. කොකාලිකසුත්තං | 9. කොකාලික සූත්‍රය |
|
89
(සං. නි. 1.181; සු. නි. කොකාලිකසුත්ත) අථ
දුතියම්පි ඛො කොකාලිකො භික්ඛු භගවන්තං එතදවොච - ‘‘කිඤ්චාපි මෙ, භන්තෙ, භගවා සද්ධායිකො පච්චයිකො, අථ ඛො පාපිච්ඡාව සාරිපුත්තමොග්ගල්ලානා, පාපිකානං ඉච්ඡානං වසං ගතා’’ති. ‘‘මා හෙවං, කොකාලික, මා හෙවං, කොකාලික! පසාදෙහි, කොකාලික, සාරිපුත්තමොග්ගල්ලානෙසු
තතියම්පි ඛො කොකාලිකො භික්ඛු භගවන්තං එතදවොච - ‘‘කිඤ්චාපි මෙ, භන්තෙ, භගවා සද්ධායිකො පච්චයිකො, අථ ඛො පාපිච්ඡාව සාරිපුත්තමොග්ගල්ලානා, පාපිකානං ඉච්ඡානං වසං ගතා’’ති. ‘‘මා හෙවං, කොකාලික, මා හෙවං, කොකාලික! පසාදෙහි, කොකාලික
අථ ඛො කොකාලිකො භික්ඛු උට්ඨායාසනා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා පදක්ඛිණං කත්වා පක්කාමි. අචිරපක්කන්තස්ස ච කොකාලිකස්ස භික්ඛුනො සාසපමත්තීහි පීළකාහි සබ්බො කායො ඵුටො අහොසි. සාසපමත්තියො හුත්වා මුග්ගමත්තියො අහෙසුං, මුග්ගමත්තියො හුත්වා කලායමත්තියො අහෙසුං, කලායමත්තියො හුත්වා කොලට්ඨිමත්තියො අහෙසුං, කොලට්ඨිමත්තියො හුත්වා කොලමත්තියො අහෙසුං, කොලමත්තියො හුත්වා ආමලකමත්තියො අහෙසුං, ආමලකමත්තියො හුත්වා (තිණ්ඩුකමත්තියො අහෙසුං, තිණ්ඩුකමත්තියො හුත්වා,)
(සං. නි. 1.181; සු. නි. කොකාලිකසුත්ත නත්ථි) බෙළුවසලාටුකමත්තියො අහෙසුං, බෙළුවසලාටුකමත්තියො හුත්වා බිල්ලමත්තියො අහෙසුං, බිල්ලමත්තියො හුත්වා පභිජ්ජිංසු, පුබ්බඤ්ච
අථ ඛො තුරූ පච්චෙකබ්‍රහ්මා
(තුදුප්පච්චෙකබ්‍රහ්මා (සී. පී.), තුදි පච්චෙකබ්‍රහ්මා (ස්‍යා.), තුරි පච්චෙකබ්‍රහ්මා (ක.) සං. නි. 1.180) යෙන කොකාලිකො භික්ඛු තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා වෙහාසෙ ඨත්වා කොකාලිකං භික්ඛුං එතදවොච - ‘‘පසාදෙහි, කොකාලික, සාරිපුත්තමොග්ගල්ලානෙසු චිත්තං. පෙසලා සාරිපුත්තමොග්ගල්ලානා’’ති. ‘‘කොසි ත්වං, ආවුසො’’ති? ‘‘අහං තුරූ පච්චෙකබ්‍රහ්මා’’ති. ‘‘නනු ත්වං, ආවුසො, භගවතා අනාගාමී බ්‍යාකතො, අථ කිඤ්චරහි ඉධාගතො? පස්ස යාවඤ්ච තෙ ඉදං අපරද්ධ’’න්ති.
අථ
‘‘පුරිසස්ස හි ජාතස්ස, කුඨාරී ජායතෙ මුඛෙ;
යාය ඡින්දති අත්තානං, බාලො දුබ්භාසිතං භණං.
‘‘යො නින්දියං පසංසති, තං වා නින්දති යො පසංසියො;
විචිනාති මුඛෙන සො කලිං, කලිනා තෙන සුඛං න වින්දති.
‘‘අප්පමත්තකො අයං කලි, යො අක්ඛෙසු ධනපරාජයො;
සබ්බස්සාපි සහාපි අත්තනා, අයමෙව මහත්තරො කලි;
යො සුගතෙසු මනං පදූසයෙ.
‘‘සතං
යමරියගරහී නිරයං උපෙති, වාචං මනඤ්ච පණිධාය පාපක’’න්ති.
අථ
අථ ඛො බ්‍රහ්මා සහම්පති අභික්කන්තාය රත්තියා අභික්කන්තවණ්ණො කෙවලකප්පං ජෙතවනං ඔභාසෙත්වා යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං අට්ඨාසි. එකමන්තං ඨිතො ඛො බ්‍රහ්මා සහම්පති භගවන්තං එතදවොච - ‘‘කොකාලිකො, භන්තෙ
අථ ඛො භගවා තස්සා රත්තියා අච්චයෙන භික්ඛූ ආමන්තෙසි - ‘‘ඉමං, භික්ඛවෙ, රත්තිං බ්‍රහ්මා සහම්පති අභික්කන්තාය රත්තියා අභික්කන්තවණ්ණො කෙවලකප්පං ජෙතවනං ඔභාසෙත්වා යෙනාහං තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා මං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං අට්ඨාසි. එකමන්තං ඨිතො
එවං වුත්තෙ අඤ්ඤතරො භික්ඛු භගවන්තං එතදවොච - ‘‘කීව දීඝං නු ඛො, භන්තෙ, පදුමෙ නිරයෙ ආයුප්පමාණ’’න්ති? ‘‘දීඝං ඛො, භික්ඛු, පදුමෙ නිරයෙ ආයුප්පමාණං. න තං සුකරං සඞ්ඛාතුං - ‘එත්තකානි වස්සානීති
‘‘සක්කා පන, භන්තෙ, උපමං කාතු’’න්ති? ‘‘සක්කා, භික්ඛූ,’’ති භගවා අවොච - ‘‘සෙය්‍යථාපි, භික්ඛු, වීසතිඛාරිකො කොසලකො තිලවාහො තතො පුරිසො වස්සසතස්ස වස්සසතස්ස අච්චයෙන එකමෙකං තිලං උද්ධරෙය්‍ය
‘‘පුරිසස්ස
යාය ඡින්දති අත්තානං, බාලො දුබ්භාසිතං භණං.
‘‘යො
විචිනාති මුඛෙන සො කලිං, කලිනා තෙන සුඛං න වින්දති.
‘‘අප්පමත්තකො අයං කලි, යො අක්ඛෙසු ධනපරාජයො;
සබ්බස්සාපි සහාපි අත්තනා, අයමෙව මහත්තරො කලි;
යො සුගතෙසු මනං පදූසයෙ.
‘‘සතං සහස්සානං නිරබ්බුදානං, ඡත්තිංසති පඤ්ච ච අබ්බුදානි;
යමරියගරහී නිරයං උපෙති, වාචං මනඤ්ච පණිධාය පාපක’’න්ති. නවමං;
|
89
ඉක්බිති කොකාලික මහණතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි කොකාලික මහණතෙම, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “ස්වාමීනි, සැරියුත් මුගලන් දෙදෙන පවිටු අදහස් ඇත්තෝය. පවිටු අදහස්වලට වසඟවූවාහුය.
“කොකාලිකය, එසේ නැත. කොකාලිකය එසේ නැත. සැරියුත් මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත පහදව. සැරියුත් මුගලන් දෙනම සිල්වත්ය” යි වදාළ සේක
දෙවනුවත්, කොකාලික මහණතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙසේ කීය.
“ස්වාමීනි, කිමෙක්ද, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මා අදහන්නේය. විශ්වාස කරන්නේය. ස්වාමීනි, සැරියුත් මුගලන් දෙදෙන පවිටු අදහස් ඇත්තෝය. පවිටු අදහස්වලට වසඟවූවාහුය.
“කොකාලිකය, එසේ නැත. කොකාලිකය එසේ නැත. සැරියුත් මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත පහදව. සැරියුත් මුගලන් දෙනම සිල්වත්ය” යි වදාළ සේක
“තුන්වෙනුවත් මෙසේ කීය.
ඉක්බිති කොකාලික මහණතෙම ආසනයෙන් නැගිට බුදුන් වැඳ, පැදකුණුකොට ගියේය. ගිය නොබෝ වේලාවකින් කොකාලික මහණහුගේ අබ ඇට පමණ පිළිකාවලින් මුළු සිරුර වැසුණේ වේ. අබ ඇට පමණ වී, මුං ඇට පමණවිය. මුං ඇට පමණ වී, කොල්ලු ඇට පමණ විය. කොල්ලු ඇට පමණ වී, ඩෙබර ඇට පමණ විය. ඩෙබර ඇට පමණ වී, ඩෙබර ගෙඩි පමණ විය. ඩෙබර ගෙඩි පමණ වී, නෙල්ලි ගෙඩි පමණ විය. නෙල්ලි ගෙඩි පමණ වී, බෙලි ගැට පමණ විය. බෙලි ගැට පමණ වී, බෙලි පමණ විය. බෙලි පමණ වී, බිඳුණේය. සැරවද, ලෙයද වැගුරුණේය. විෂ ගිලින ලද මසෙකු මෙන් මේ තෙමේ කෙසෙල් කොළවල සයනය කරයි.
ඉක්බිති තුදු නම් ශුද්ධාවාස බ්‍රහ්මතෙමේ කොකාලික මහණ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, අහසෙහි සිට, කොකාලික මහණහට, “කොකාලිකය, සැරියුත්, මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත පහදින්න. සැරියුත්, මුගලන් දෙනම සිල්වත්ය” යි කීයේය. - “ඇවැත්නි, ඔබ කවරෙක්ද?” “මම තුදු නම් ශුද්ධාවාස බ්‍රහ්මයෙක්මි.” “ඇවැත්නි, ඔබ අනාගාමීයයි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරණ ලද්දේ නොවේද?”
“මෙහි පැමිණ කොහි හැසිරෙහිද?”
“තොපගේ මේ අපරාධය පළමුකොට බලව.” ඉක්බිති කොකාලික මහණහට තුදු නම් ශුද්ධාවාස බ්‍රහ්මතෙම මේ ගාථාවන් කීයේය.
නපුරු වචන කියන්නාවු බාලතෙම තමන් යමකින් සිඳීද, උපන් මනුෂ්‍යයාගේ කටේ එබඳු කෙටේරියක් ඇත.
“යමෙක් නින්දා කළ යුත්තෙකුට ප්‍රශංසා කෙරේද? යමෙක් ප්‍රශංසාර්හද, ඔහුට හෝ නින්දා කරයිද, හෙතෙම මුවින් පාපයක් රැස්කරයි. ඒ පාපයෙන් සැපක් නොවිඳී.
“දූ කෙළියෙන් යම් ධන පිරිහීමක් ඇද්ද, මේ වරද ස්වල්පමාත්‍රය. යමෙක් බුදුරජාණන් වහන්සේ කෙරෙහි සිත දූෂ්‍ය කරන්නේද, තමා සමග සියල්ලන්ට මෙය මහත් පාපයකි. ලාමක සිතද, වචනයද පිහිටුවා ආර්‍ය්‍යයන්ට ගරහා අබ්බුද ලක්‍ෂ ගණන්ද, නිරබ්බුද තිසක්ද පසක්ද නරකයට යයි.
ඉක්බිති කොකාලික මහණතෙම ඒ අසනීපයෙන්ම කළුරිය කෙළේය. කළුරිය කළ කොකාලික මහණතෙම සැරියුත්, මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත වෛර බැඳ, පදුම නරකයෙහි ඉපදුනේය.
ඉක්බිති සහම්පති බ්‍රහ්මතෙම රාත්‍රිය පැමිණි කල්හි, මනහර ප්‍රභා ඇතිව, මුළු ජේතවනාරාමය ආලෝකකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි සහම්පතී බ්‍රහ්මතෙම, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “ස්වාමීනි, කොකාලික මහණතෙම කළුරිය කෙළේය. ස්වාමීනි, කළුරිය කළ කොකාලික මහණතෙම සැරියුත්, මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත වෛර බැඳ, පදුම නිරයෙහි උපන්නේය” යි කීයේය. සහම්පතී බ්‍රහ්මතෙම මෙය කීයේය. මෙය කියා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, පැදකුණුකොට, එහිම අතුරුදහන් වූයේය.
ඉක්බිති භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒ රාත්‍රියගේ ඇවෑමෙන් භික්‍ෂූන් ඇමතූ සේක. “මහණෙනි, සහම්පති බ්‍රහ්මතෙම රාත්‍රිය පැමිණි කල්හි, මනහර වර්‍ණයෙන් යුක්තව, මුළු ජේතවනය ආලෝකකර මම යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, මා වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. මහණෙනි, එකත්පසෙක සිටි සහම්පතී බ්‍රහ්මතෙම, “ස්වාමීනි, කොකාලික මහණතෙම කළුරිය කෙළේය. ස්වාමීනි, කළුරිය කළ කොකාලික මහණතෙම සැරියුත්, මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත වෛර බැඳ, පදුම නරකයෙහි උපන්නේය” යි කීයේය. මහණෙනි, සහම්පතී බ්‍රහ්මතෙම මෙය කීයේය. මෙය කියා මා වැඳ, පැදකුණුකොට, ගියේය” යි වදාළ සේක.
“මෙසේ වදාළ කල්හි එක්තරා මහණෙක්තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “ස්වාමීනි, පදුම නරකයෙහි ආයුෂ ප්‍රමාණය කොපමණ දිගදැ” යි ඇසිය. “මහණ, පදුම නරකයෙහි ආයුෂ ප්‍රමාණය, මෙතෙක් වර්‍ෂයයි කියා හෝ, මෙතෙක් වර්‍ෂ සියයකැයි කියා හෝ, මෙතෙක් වර්‍ෂ දහසකැයි කියා හෝ, මෙතෙක් වර්‍ෂ ලක්‍ෂයකැයි කියා හෝ, ගණන් කරන්නට පහසු නොවේ.” - “ස්වාමීනි, උපමාවක් කරන්නට හැක්කේදැ” යි ඇසීය. “මහණ, හැකිය” යි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ සේක.
“මහණ, විසි කිරියක් ඇති, (කිරිය කුරුණි 16) කොසොල් රට තල ගැලක් පුරුෂයෙක් තෙම ඉන් වර්‍ෂ සියයකට, වර්‍ෂ සියයකට වරක් එක තල ඇටක් ගන්නේය. මහණ, ඒ විසිකිරියක් ඇති, ඒ කොසොල්රට තල ගැල මේ උපක්‍රමයෙන් ගෙවීමට, ඉතිරි නොවීමට යන්නේ යම් සේද, එක් අබ්බුද නරකයක් (ආයුෂ) ගෙවීමට නොයයි. මහණ, යම් සේ අබ්බුද නරක විස්සක් එක් නිරබ්බුද නරකයක් වේද, මහණ යම් සේ නිරබ්බුද නරක විස්සක් එක් අබබ නරකයක් වේද, මහණ යම් සේ අබබ නරක විස්සක් එක් අහහ නිරයක් වේද, මහණ යම් සේ අහහ නිරය විස්සක් එක් අටට නිරයක් වේද, මහණ යම් සේ අටට නරක විස්සක් එක් කුමුද නරකයක් වේද, මහණ යම් සේ කුමුද නරක විස්සක් එක් සොගන්‍ධික නරකයක් වේද, මහණ යම් සේ සොගන්‍ධික නරක විස්සක් එක් උත්පලක නරකයක් වේද, මහණ යම් සේ උත්පලක නරක විස්සක් මෙසේ එක් පුණ්ඩරීක නරකයක් වේද, මහණෙනි, විසි පුණ්ඩරීක නරකයක් එක් පදුම නිරයකි. මහණ, කොකාලික මහණතෙම සැරියුත්, මුගලන් දෙනම කෙරෙහි සිත වෛර බැඳ, පදුම නරකයෙහි උපන්නේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක. මෙය වදාරා නැවත අනිකක් වදාළ සේක.”
|
| 10. ඛීණාසවබලසුත්තං | 10. දසඛීණාසව බල සූත්‍රය |
|
90
අථ ඛො ආයස්මා සාරිපුත්තො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නං ඛො ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං භගවා එතදවොච - ‘‘කති නු ඛො, සාරිපුත්ත, ඛීණාසවස්ස
‘‘දස, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො බලානි, යෙහි බලෙහි සමන්නාගතො ඛීණාසවො භික්ඛු ආසවානං ඛයං පටිජානාති - ‘ඛීණා මෙ ආසවා’ති. කතමානි දස?
(අ. නි. 8.28; පටි. ම. 2.44) ඉධ, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො අනිච්චතො සබ්බෙ සඞ්ඛාරා යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨා හොන්ති. යම්පි
‘‘පුන චපරං, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො අඞ්ගාරකාසූපමා කාමා යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨා හොන්ති. යම්පි, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො අඞ්ගාරකාසූපමා කාමා යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය සුදිට්ඨා
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො චත්තාරො සතිපට්ඨානා භාවිතා හොන්ති සුභාවිතා. යම්පි, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො චත්තාරො සතිපට්ඨානා භාවිතා හොන්ති සුභාවිතා, ඉදම්පි, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො බලං හොති, යං බලං ආගම්ම ඛීණාසවො භික්ඛු ආසවානං ඛයං පටිජානාති - ‘ඛීණා මෙ ආසවා’ති.
‘‘පුන චපරං, භන්තෙ, ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො චත්තාරො සම්මප්පධානා භාවිතා හොන්ති සුභාවිතා...පෙ.... චත්තාරො ඉද්ධිපාදා භාවිතා හොන්ති සුභාවිතා
‘‘ඉමානි ඛො, භන්තෙ, දස ඛීණාසවස්ස භික්ඛුනො බලානි, යෙහි බලෙහි සමන්නාගතො ඛීණාසවො භික්ඛු ආසවානං ඛයං පටිජානාති - ‘ඛීණා මෙ ආසවා’’’ති. දසමං.
|
90
“ඉක්බිති ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණි සේක. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියහ. එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයන් වහන්සේට, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “යම් බලයකින් යුක්තවූ ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පව් ගෙවුණේය’ යි පව් ගෙවුණු බව දන්වයිද, ශාරීපුත්‍රය, පව් ගෙවුණු (-රහත්) භික්‍ෂුවගේ බල කෙතෙක්දැ” යි ඇසූ සේක.
“ස්වාමීනි, යම් බලයකින් යුක්ත ක්‍ෂීණාශ්‍රවතෙම, ‘මාගේ පව් ගෙවුණහ’ යි පව් ගෙවුණු බව දන්වයිද, ස්වාමීනි, ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බල දශයක් වෙත්. කවර දශයක්ද යත්?
“ස්වාමීනි, මේ ශාසනයෙහි පහවූ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සියලු සංස්කාරයෝ මනා නුවණින් අනිත්‍ය වශයෙන්, තත්වූ පරිද්දෙන් දක්නා ලද්දාහු වෙත්ද, මහණෙනි, යම් හෙයකින් පහවූ කෙළෙස් ඇති භික්‍ෂුව සියලු සංස්කාරයන් අනිත්‍ය වශයෙන් මනා නුවණින්, දක්නා ලද්දාහු වෙත්ද, කෙළෙස් ගෙවීම කළ භික්‍ෂුව යම් බලයකට පැමිණ, මාගේ කෙළසුන් ගෙවුණහයි, කෙලෙස් නැතිකිරීම ප්‍රතිඥා කරයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයක් වෙයි.
“ස්වාමීනි, නැවතද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුව විසින් අඟුරු වලකට උපමා ඇති කාම වස්තු තත්වූ පරිද්දෙන්, මනා නුවණින් දක්නා ලද්දාහු වෙත්ද, මහණෙනි, යම් හෙයකින් පහවූ කෙළෙස් ඇති භික්‍ෂුව අඟුරු වලකට උපමා ඇති කාමයන් තත්වූ පරිද්දෙන්, මනා නුවණින් දක්නා ලද්දාහු වෙත්, යම් බලයකට පැමිණි පහවූ කෙළෙස් ඇති භික්‍ෂුව මාගේ ආශ්‍රයන් ගෙවුණහයි පව් ගෙවුණු බව ප්‍රතිඥා කරයිද, මෙය කෙළෙස් ගෙවීම ඇති භික්‍ෂුවගේ බලයක් වේ.
“ස්වාමීනි, නැවතද කෙළෙස් ගෙවූ භික්‍ෂුවගේ සිත හැම අතින් පව්වලට කරුණුවූ ධර්‍මයන්ගෙන් විශේෂයෙන් කෙළවරට ගියේද, විවේකය කරා නැමුණේද, විවේකය කරා අතිශයින් නැමුණේද, විවේකය කරා බරවූයේද, විවේකයෙහි සිටියේය. කෙළෙසුන්ගෙන් නික්මීමෙහි ඇලුනේද, ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් කෙලස් පහකළ භික්‍ෂුවගේ සිත හැම අතින්ම කෙළෙසුන්ට හේතු කරුණුවලින් විශේෂයෙන් කෙළවරට ගියේද, විවේකය කරා නැමුණේද, විවේකය කරා අතිශයින් නැමුණේද, විවේකය කරා බරවූයේද, විවේකයෙහි සිටියේද, කෙළෙසුන්ගෙන් නික්මීමෙහි ඇලුනේද, ස්වාමීනි, යම් බලයකට පැමිණ පහකළ කෙළෙස් ඇති භික්‍ෂුව මාගේ කෙළෙස් පහවූහයි කෙළෙස් පහවුණු බව කියාද, මෙයද පහකළ කෙළෙස් ඇති භික්‍ෂුවගේ බලයක් වෙයි.
“ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර සතිපට්ඨානයෝ වඩන ලද්දාහු වෙත්. මොනවට වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර සතිපට්ඨානයෝ වඩන ලද්දාහු. විශේෂයෙන් වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු පහවූයේය’ යි කෙළෙසුන්ගේ විනාශය දන්වයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි.
“ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර සම්‍යක් ප්‍රධානයෝ (නිවැරැදි වෑයම් කිරීම) පුරුදු කරණ ලද්දාහු අතිශයින් පුරුදු කරණ ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර සතිපට්ඨානයෝ වඩන ලද්දාහු. විශේෂයෙන් වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු පහවූයේය’ යි කෙළෙසුන්ගේ විනාශය දන්වයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි. “ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර ඎද්‍ධිපාද පුරුදු කරණ ලද්දාහු අතිශයින් පුරුදු කරණ ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර ඎද්‍ධිපාද වඩන ලද්දාහු. විශේෂයෙන් වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු පහවූයේය’ යි කෙළෙසුන්ගේ විනාශය දන්වයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි. “ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සතර පඤ්ච ඉන්‍ද්‍රිය පුරුදු කරණ ලද්දාහු අතිශයින් පුරුදු කරණ ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් පඤ්ච ඉන්‍ද්‍රිය වඩන ලද්දාහු. විශේෂයෙන් වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු පහවූයේය’ යි කෙළෙසුන්ගේ විනාශය දන්වයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි. “ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් පඤ්ච බල පුරුදු කරණ ලද්දාහු අතිශයින් පුරුදු කරණ ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් පඤ්ච බල වඩන ලද්දාහු. විශේෂයෙන් වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු පහවූයේය’ යි කෙළෙසුන්ගේ විනාශය දන්වයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි. “ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සප්ත බොජ්ඣඞ්ග පුරුදු කරණ ලද්දාහු අතිශයින් පුරුදු කරණ ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් සප්ත බොජ්ඣඞ්ග වඩන ලද්දාහු. විශේෂයෙන් වඩන ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු පහවූයේය’ යි කෙළෙසුන්ගේ විනාශය දන්වයිද, ස්වාමීනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි. “ස්වාමීනි, නැවතද පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් ආර්‍ය්‍ය අෂ්ඨාඞ්ගික මාර්‍ගය පුරුදු කරණ ලද්දාහු විශේෂයෙන් වඩණ ලද්දාහු වෙත්. ස්වාමීනි, යම් හෙයකින් පහකළ කෙළස් ඇති භික්‍ෂුව විසින් ආර්‍ය්‍ය අෂ්ඨාඞ්ගික මාර්‍ගය පුරුදු කරණ ලද්දේ, විශේෂයෙන් වඩන ලද්දේ වේද, ස්වාමීනි, යම් බලයකට පැමිණ කෙළෙස් පහකළ භික්‍ෂුව, ‘මාගේ පවු ගෙවුණහ’ යි පම් ගෙවුණු බව කියයිද, මහණෙනි, මෙයද ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂුවගේ බලයකි. ස්වාමීනි, යම් බලයකින් යුක්ත රහත් භික්‍ෂුව මාගේ පව් ගෙවුණහයි පව් ගෙවීම කියයිද, ස්වාමීනි, මේ දහය ක්‍ෂීණාශ්‍රව භික්‍ෂූහුගේ බල දහයයි.”
|