ත්‍රිපිටකය
4. උපාලිවග්ගො 4. උපාලි වර්‍ගය
1. උපාලිසුත්තං 1. උපාලි දසත්‍ථවඝ සූත්‍රය
2. පාතිමොක්ඛට්ඨපනාසුත්තං 2. පාතිමොකඛඨපනා සූත්‍රය
3. උබ්බාහිකාසුත්තං 3. උබ්බාහිකා සූත්‍රය
4. උපසම්පදාසුත්තං 4. උපසම්පාදෙතබ්බ සූත්‍රය
34
‘‘කතිහි නු ඛො, භන්තෙ, ධම්මෙහි සමන්නාගතෙන භික්ඛුනා උපසම්පාදෙතබ්බ’’න්ති? ‘‘දසහි ඛො, උපාලි, ධම්මෙහි සමන්නාගතෙන භික්ඛුනා උපසම්පාදෙතබ්බං. කතමෙහි දසහි? ඉධුපාලි, භික්ඛු සීලවා හොති, පාතිමොක්ඛසංවරසංවුතො විහරති ආචාරගොචරසම්පන්නො අණුමත්තෙසු වජ්ජෙසු භයදස්සාවී, සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු; බහුස්සුතො හොති සුතධරො සුතසන්නිචයො, යෙ තෙ ධම්මා ආදිකල්‍යාණා මජ්ඣෙකල්‍යාණා පරියොසානකල්‍යාණා සාත්ථං සබ්‍යඤ්ජනං කෙවලපරිපුණ්ණං පරිසුද්ධං බ්‍රහ්මචරියං අභිවදන්ති, තථාරූපාස්ස ධම්මා බහුස්සුතා හොන්ති ධාතා වචසා පරිචිතා මනසානුපෙක්ඛිතා දිට්ඨියා සුප්පටිවිද්ධා; පාතිමොක්ඛං ඛො පනස්ස විත්ථාරෙන ස්වාගතං හොති සුවිභත්තං සුප්පවත්තං සුවිනිච්ඡිතං සුත්තසො අනුබ්‍යඤ්ජනසො; පටිබලො හොති ගිලානං උපට්ඨාතුං වා උපට්ඨාපෙතුං වා; පටිබලො හොති අනභිරතිං වූපකාසෙතුං වා වූපකාසාපෙතුං වා; පටිබලො හොති උප්පන්නං කුක්කුච්චං ධම්මතො විනොදෙතුං; පටිබලො හොති උප්පන්නං දිට්ඨිගතං ධම්මතො විවෙචෙතුං; පටිබලො හොති අධිසීලෙ සමාදපෙතුං; පටිබලො හොති අධිචිත්තෙ සමාදපෙතුං; පටිබලො හොති අධිපඤ්ඤාය සමාදපෙතුං. ඉමෙහි ඛො, උපාලි, දසහි ධම්මෙහි සමන්නාගතෙන භික්ඛුනා උපසම්පාදෙතබ්බ’’න්ති. චතුත්ථං.
34
“ස්වාමීනි, කවර ධර්මයෙකින් යුක්තවූ මහණ විසින් උපසම්පදා කළ යුතුද?” “උපාලිය, දස ධර්මයකින් යුක්තවූ මහණහු විසින් උපසම්පදා කළ යුතුය. කවර දසයකින්ද යත්?
“උපාලිය, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම සිල්වත් වේද, ප්‍රාතිමොක්‍ෂ සංවරයෙන් සංවරව වාසය කරයිද, පිළිපැදීමෙන් හා අරමුණෙන් යුක්තද, ස්වල්පමාත්‍ර වරදෙහි බිය දක්නා සුළු වේද, ශික්‍ෂාපදයන් සමාදන්ව හික්මෙයිද, ඇසූ දේ දරණ, ඇසූ දේ රැස්කරණ බහුශ්‍රුතයෙක් වේද, යම් ඒ ධර්ම කෙනෙක් මුල යහපත්ද, මැද යහපත්ද, කෙළවර යහපත්ද, අන්‍ර්‍ථ සහිතද, ව්‍යඤ්ජන සහිතද, හාත්පසින් සම්පූර්‍ණද, පිරිසිදු බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යය ප්‍රකාශ කෙරෙත්ද, එබඳු ධර්මයෝ ඔහු විසින් බොහෝ අසක ලද්දාහු වෙත්ද, දරණ ලද්දාහු වෙත්ද, වචනයෙන් පුරුදු කරණ ලද්දාහු වෙත්ද, සිතින් බලන ලද්දාහු වෙත්ද, දෘෂ්ටියෙන් අවබෝධ කරණ ලද්දාහු වෙත්ද, ඔහු විසින් ප්‍රාතිමොක්‍ෂය මනාකොට විස්තර වශයෙන් බෙදන ලද්දාහු වෙත්ද, පවත්වන ලද්දාහු වෙත්ද, විනිශ්චය කරණ ලද්ාහු වෙත්ද, සූත්‍ර වශයෙන්, අනු ව්‍යඤ්ජන වශයෙන්, කට පාඩම් කළාහු වෙත්ද, ගිලනාට උපස්ථාන කරන්නාට හෝ උපස්ථාන කරවන්නට දක්‍ෂ වේ. නොඇල්ම සංසිඳුවන්නට හෝ, සංසිඳුවන්නට හෝ දක්‍ෂ වේ. උපන් කුකුස ධර්මයෙන් දුරු කරන්නට දක්‍ෂ වේ. උපන් දෘෂ්ටීන් ධර්මයෙන් විවේචනය කරන්නට දක්‍ෂ වේ. උපන් ශීලය සමාදන් කරවන්නට දක්‍ෂ වේ. ශ්‍රේෂ්ඨ චිත්තයෙහි සමාදන් කරවන්නට දක්‍ෂ වේ. ශ්‍රේෂ්ඨ ප්‍රඥාවෙහි සමාදන් කරවන්නට දක්‍ෂ වේ. උපාලිය, මේ දස ධර්මයෙන් යුක්තවූ මහණහු විසින් උපසම්පදා කළ යුතුය.”
5. නිස්සයසුත්තං 5. නිස්සයදාන සූත්‍රය
6. සාමණෙරසුත්තං 6. සාමණෙරුපඨාන සූත්‍රය
7. සඞ්ඝභෙදසුත්තං 7. උපාලි සංඝභෙද සූත්‍රය
8. සඞ්ඝසාමග්ගීසුත්තං 8. උපාලිසාමග්ගි සූත්‍රය
9. පඨමආනන්දසුත්තං 9. ආනන්‍ද සංඝභෙද සූත්‍රය
10. දුතියආනන්දසුත්තං 10. ආනන්‍දසාමග්ගි සූත්‍රය