අක්කොසක සූත්‍රය

ත්‍රිපිටකය

අන්තර්ගතය තරුයෙදූ

(22) 2. අක්කොසකවග්ගො	(22) 2. අක්කොසක වර්‍ගය
1. අක්කොසකසුත්තං	1. අක්කොසක සූත්‍රය
211 ‘‘යො සො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අක්කොසකපරිභාසකො අරියූපවාදී සබ්‍රහ්මචාරීනං, තස්ස පඤ්ච ආදීනවා පාටිකඞ්ඛා. කතමෙ පඤ්ච? පාරාජිකො වා හොති ඡින්නපරිපන්ථො (ඡින්නපරිබන්ධො (ක.)), අඤ්ඤතරං වා සංකිලිට්ඨං ආපත්තිං ආපජ්ජති, බාළ්හං වා රොගාතඞ්කං ඵුසති, සම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. යො සො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අක්කොසකපරිභාසකො අරියූපවාදී සබ්‍රහ්මචාරීනං, තස්ස ඉමෙ පඤ්ච ආදීනවා පාටිකඞ්ඛා’’ති. පඨමං.	211 “මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂුවක් තෙම බ්‍රහ්මචාරීන්ට නින්‍දා පරිභව කරන්නේ, ආර්‍ය්‍යයන්ට දොස් කියන්නේ වේද, ඔහුගේ දෝෂ පසක් කැමතිවිය යුතුය. “කවර පසක්ද යත්? සිඳින ලද ලෝකෝත්තර මාර්‍ග ඇති පාරාජිකාවට පැමිණියෙක් හෝ වේ. එක්තරා ඉතා කිළුටු ඇවතකට හෝ පැමිණෙයි. දැඩිවූ බලවත් ව්‍යාධියක් හෝ ස්පර්‍ශ කරයි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මත්තෙහි සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි යන පසයි. “මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂුවක් තෙම බ්‍රහ්මචාරීන්ට නින්‍දා පරිභව කරන්නේ, ආර්‍ය්‍යයන්ට දොස් කියන්නේ වේද, ඔහුගේ දෝෂ පසක් කැමතිවිය යුතුය.
2. භණ්ඩනකාරකසුත්තං	2. ගන්ඩන කාරක සූත්‍රය
212 ‘‘යො සො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු භණ්ඩනකාරකො කලහකාරකො විවාදකාරකො භස්සකාරකො සඞ්ඝෙ අධිකරණකාරකො, තස්ස පඤ්ච ආදීනවා පාටිකඞ්ඛා. කතමෙ පඤ්ච? අනධිගතං නාධිගච්ඡති, අධිගතා (අධිගතං (සබ්බත්ථ)) පරිහායති, පාපකො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති, සම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. යො සො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු භණ්ඩනකාරකො කලහකාරකො විවාදකාරකො භස්සකාරකො සඞ්ඝෙ අධිකරණකාරකො, තස්ස ඉමෙ පඤ්ච ආදීනවා පාටිකඞ්ඛා’’ති. දුතියං.	212 “මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂුවක් තෙම දබර කරන්නෙක්, කළහ කරන්නෙක්, විරුද්‍ධ වාද කරන්නෙක්. විරුද්‍ධ කථාබස් කරන්නෙක්, සංඝයා කෙරෙහි අධිකරණ කරන්නෙක් වේද, ඔහුට දෝෂ පසක් කැමතිවිය යුතුයි. “කවර පසක්ද යත්? නොලබන ලද්ද නොලබයි. ලබන ලද්ද පිරිහෙළයි. ලාමකවූ කීර්ති ශබ්දයක් පැන නගියි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරුසේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි යන පසයි.” “මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂුවක් තෙම දබර කරන්නෙක්, කළහ කරන්නෙක්, විරුද්‍ධ වාද කරන්නෙක්. විරුද්‍ධ කථාබස් කරන්නෙක්, සංඝයා කෙරෙහි අධිකරණ කරන්නෙක් වේද, ඔහුට දෝෂ පසක් කැමතිවිය යුතුයි.
3. සීලසුත්තං	3. සීලවිපත්‍යාදීනව සූත්‍රය
213 (මහාව. 209; දී. නි. 3.316) ‘‘පඤ්චිමෙ , භික්ඛවෙ, ආදීනවා දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. කතමෙ පඤ්ච? ඉධ, භික්ඛවෙ, දුස්සීලො සීලවිපන්නො පමාදාධිකරණං මහතිං භොගජානිං නිගච්ඡති. අයං, භික්ඛවෙ, පඨමො ආදීනවො දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, දුස්සීලස්ස සීලවිපන්නස්ස පාපකො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති. අයං, භික්ඛවෙ, දුතියො ආදීනවො දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, දුස්සීලො සීලවිපන්නො යඤ්ඤදෙව පරිසං උපසඞ්කමති - යදි ඛත්තියපරිසං, යදි බ්‍රාහ්මණපරිසං, යදි ගහපතිපරිසං, යදි සමණපරිසං - අවිසාරදො උපසඞ්කමති මඞ්කුභූතො. අයං, භික්ඛවෙ, තතියො ආදීනවො දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, දුස්සීලො සීලවිපන්නො සම්මූළ්හො කාලං කරොති. අයං, භික්ඛවෙ, චතුත්ථො ආදීනවො දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, දුස්සීලො සීලවිපන්නො කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. අයං, භික්ඛවෙ, පඤ්චමො ආදීනවො දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා දුස්සීලස්ස සීලවිපත්තියා. ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා සීලවතො සීලසම්පදාය. කතමෙ පඤ්ච? ඉධ, භික්ඛවෙ, සීලවා සීලසම්පන්නො අප්පමාදාධිකරණං මහන්තං භොගක්ඛන්ධං අධිගච්ඡති. අයං, භික්ඛවෙ, පඨමො ආනිසංසො සීලවතො සීලසම්පදාය. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සීලවතො සීලසම්පන්නස්ස කල්‍යාණො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති. අයං, භික්ඛවෙ, දුතියො ආනිසංසො සීලවතො සීලසම්පදාය. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සීලවා සීලසම්පන්නො යඤ්ඤදෙව පරිසං උපසඞ්කමති - යදි ඛත්තියපරිසං, යදි බ්‍රාහ්මණපරිසං , යදි ගහපතිපරිසං, යදි සමණපරිසං - විසාරදො උපසඞ්කමති අමඞ්කුභූතො. අයං භික්ඛවෙ, තතියො ආනිසංසො සීලවතො සීලසම්පදාය. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සීලවා සීලසම්පන්නො අසම්මූළ්හො කාලං කරොති. අයං, භික්ඛවෙ, චතුත්ථො ආනිසංසො සීලවතො සීලසම්පදාය. ‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සීලවා සීලසම්පන්නො කායස්ස භෙදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලොකං උපපජ්ජති. අයං, භික්ඛවෙ, පඤ්චමො ආනිසංසො සීලවතො සීලසම්පදාය. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා සීලවතො සීලසම්පදායා’’ති. තතියං.	213 “මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ ශීල විපත්තියෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි සීල විපත්තියට පැමිණියාවූ දුශ්ශීල තෙමේ ප්‍රමාදය හේතු කොට ගෙණ මහත්වූ සම්පත් පිරිහීමට පැමිණේ. මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ සීල විපත්තියෙහි මේ පළමුවන දෝෂය වේ. “මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. ශීල විපත්තියට පැමිණියාවූ දුශ්ශීලයාගේ ලාමකවූ කීර්ති ශබ්දයක් පැන නගියි. මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ ශීල විපත්තියෙහි මේ දෙවන දෝෂය වේ. මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීල විපත්තියට පැමිණියාවූ දුශ්ශීල තෙමේ ක්‍ෂත්‍රිය පිරිසකට හෝ බ්‍රාහ්මණ පිරිසකට හෝ ගාහපති පිරිසකට හෝ ශ්‍රමණ පිරිසකට හෝ යම් යම්ම පිරිසකට පැමිණේද, විශාරද නොව මතුවූයේ පැමිණෙයි. මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ ශීල විපත්ති යෙහි මේ තුන්වන දෝෂය වේ. මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීල විපත්තියට පැමිණියාවූ දුශ්ශීල තෙම ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ සීල විපත්තියෙහි මේ සතරවන දෝෂය වේ මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීල විපත්තියට පැමිණියාවූ දුශ්ශීල තෙමේ ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැප නැති, දුකට පිහිටවූ නපුරුසේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදී. මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ සීල විපත්තියෙහි මේ පස්වන දෝෂය වේ. “මහණෙනි, දුශ්ශීලයාගේ ශීල විපත්තියෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි සීලයෙන් යුක්තවූ සිල්වත් තෙම අප්‍රමාදය හේතුකොට ගෙණ මහත්වූ සම්පත් රාශියට පැමිණේ. මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ පළමුවන ආනිශංසය වේ. මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීලයෙන් යුක්තවූ සිල්වත්හුගේ යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ දෙවන ආනිශංසය වේ. මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීලයෙන් යුක්තවූ සිල්වත් තෙමේ ක්‍ෂත්‍රිය පිරිසකට හෝ, බ්‍රාහ්මණ පිරිසකට හෝ, ගෘහපති පිරිසකට හෝ, ශ්‍රමණ පිරිසකට හෝ, යම් යම්ම පිරිසකට පැමිණියේද, නිර්භයව, මකුනොවී පැමිණෙයි. මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ තුන්වෙනි ආනිශංසය වේ. මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීලයෙන් යුක්තවූ සිල්වත් තෙමේ මුළානොවූයේ කළුරිය කරයි. මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ සතරවන ආනිශංසය වේ. මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. සීලයෙන් යුක්තවූ සිල්වත් තෙමේ ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම් දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදී. මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ පස්වන ආනිශංසය වේ. “මහණෙනි, සිල්වත්හුගේ සීල සම්පත්තියෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
4. බහුභාණිසුත්තං	4. බහුභාණ්‍යාදීනව සූත්‍රය
214 ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා බහුභාණිස්මිං පුග්ගලෙ. කතමෙ පඤ්ච? මුසා භණති, පිසුණං භණති, ඵරුසං භණති, සම්ඵප්පලාපං භණති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා බහුභාණිස්මිං පුග්ගලෙ. ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා මන්තභාණිස්මිං පුග්ගලෙ. කතමෙ පඤ්ච? න මුසා භණති, න පිසුණං භණති, න ඵරුසං භණති, න සම්ඵප්පලාපං භණති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලොකං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා මන්තභාණිස්මිං පුග්ගලෙ’’ති. චතුත්ථං.	214 “මහණෙනි, බොහෝකොට කථාකරන්නාවූ පුද්ගලයා කෙරෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්? බොරු කියයි. කේලාම් කියයි. ඵරුෂ වචන කියයි. හිස් වචන කියයි. ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, බොහෝකොට කථාකරන්නාවූ පුද්ගලයා කෙරෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “මහණෙනි, පමණ දැන කථා කරණ පුද්ගලයා කෙරෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්, බොරු නොකියයි. කේලාම් නොකියයි. ඵරුෂ වචන නොකියයි. හිස් වචන නොකියයි. ශරීරය බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම් දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, පමණ දැන කථා කරණ පුද්ගලයා කෙරෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
5. පඨමඅක්ඛන්තිසුත්තං	5. පඨම අක්ඛන්තාදීනව සූත්‍රය
215 ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා අක්ඛන්තියා. කතමෙ පඤ්ච? බහුනො ජනස්ස අප්පියො හොති අමනාපො, වෙරබහුලො ච හොති, වජ්ජබහුලො ච, සම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා අක්ඛන්තියා. ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා ඛන්තියා. කතමෙ පඤ්ච? බහුනො ජනස්ස පියො හොති මනාපො, න වෙරබහුලො හොති, න වජ්ජබහුලො, අසම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලොකං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා ඛන්තියා’’ති. පඤ්චමං.	215 “මහණෙනි, නොඉවසීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. බොහෝ දෙනාට අප්‍රියවූ, අමනාපවූවෙක් වේ. වෛර බහුලකොට ඇත්තේද වේ. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, නොඉවසීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “මහණෙනි, ඉවසීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. බොහෝ දෙනාට ප්‍රියවූවෙක්, මන වඩන්නෙක් වේ, වෛර බහුලකොට ඇත්තෙක් නොවේ. වරද බහුලකොට ඇත්තෙක් නොවේ. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම් දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, ඉවසීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
6. දුතියඅක්ඛන්තිසුත්තං	6. දුතිය අක්ඛන්තාදීනව සූත්‍රය
216 ‘‘පඤ්චිමෙ , භික්ඛවෙ, ආදීනවා අක්ඛන්තියා. කතමෙ පඤ්ච? බහුනො ජනස්ස අප්පියො හොති අමනාපො, ලුද්දො ච හොති, විප්පටිසාරී ච, සම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා අක්ඛන්තියා. ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා ඛන්තියා. කතමෙ පඤ්ච? බහුනො ජනස්ස පියො හොති මනාපො, අලුද්දො ච හොති, අවිප්පටිසාරී ච, අසම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලොකං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා ඛන්තියා’’ති. ඡට්ඨං.	216 “මහණෙනි, නොඉවසීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. බොහෝ දෙනාට අප්‍රියවූවෙක්, අමනාපවූවෙක් වේ. රෞද්‍ර වූවෙක්ද වේ. විපිලිසර ඇත්තෙක්ද වේ. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, නොඉවසීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “මහණෙනි, ඉවසීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. බොහෝ දෙනාට ප්‍රියවූවෙක්, මන වඩන්නෙක් වේ, රෞද්‍ර නොවූවෙක්ද වේ. විපිළිසර නැත්තෙක්ද වේ. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම් දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, ඉවසීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
7. පඨමඅපාසාදිකසුත්තං	7. පඨම අපාසාදික සූත්‍රය
217 ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා අපාසාදිකෙ. කතමෙ පඤ්ච? අත්තාපි අත්තානං උපවදති, අනුවිච්ච විඤ්ඤූ ගරහන්ති, පාපකො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති, සම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා අපාසාදිකෙ. ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා පාසාදිකෙ . කතමෙ පඤ්ච? අත්තාපි අත්තානං න උපවදති, අනුවිච්ච විඤ්ඤූ පසංසන්ති, කල්‍යාණො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති, අසම්මූළ්හො කාලං කරොති, කායස්ස භෙදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලොකං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා පාසාදිකෙ’’ති. සත්තමං.	217 “මහණෙනි, ප්‍රසාද නොඑලවීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. තෙමේද තමාට දොස් කියයි. දැන නුවණැත්තෝ නින්‍දා කරත්. ලාමකවූ කීර්ති ශබ්දයක් පැන නගියි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරුසේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, ප්‍රසාද නොඑලවීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “මහණෙනි, ප්‍රසාද එලවීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. තෙමේද තමාට දොස් නොකියයි. දැන නුවණැත්තෝ ප්‍රසංශා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම් දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි. “මහණෙනි, ප්‍රසාද එලවීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
8. දුතියඅපාසාදිකසුත්තං	8. දුතිය අපාසාදික සූත්‍රය
218 ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා අපාසාදිකෙ. කතමෙ පඤ්ච? අප්පසන්නා නප්පසීදන්ති, පසන්නානඤ්ච එකච්චානං අඤ්ඤථත්තං හොති, සත්ථුසාසනං අකතං (න කතං (ස්‍යා. කං. ක.)) හොති, පච්ඡිමා ජනතා දිට්ඨානුගතිං ආපජ්ජති, චිත්තමස්ස නප්පසීදති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා අපාසාදිකෙ. ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා පාසාදිකෙ. කතමෙ පඤ්ච? අප්පසන්නා පසීදන්ති, පසන්නානඤ්ච භිය්‍යොභාවො හොති, සත්ථුසාසනං කතං හොති, පච්ඡිමා ජනතා දිට්ඨානුගතිං ආපජ්ජති, චිත්තමස්ස පසීදති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා පාසාදිකෙ’’ති. අට්ඨමං.	218 “මහණෙනි, ප්‍රසාද නොඑලවීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. ප්‍රසන්න නුවූවාහු නොපහදිත්. ප්‍රසන්නවූද, ඇතැමුන්ගේ අන් පරිදි බව වේ. ශාස්තෲන් වහන්සේගේ අනුශාසනය නොකරණ ලද්දේ වේ. පශ්චිම ජනතාව දෘෂ්ටානුගතියට පැමිණේ. මොහුගේ සිත නොපහදියි යන පසයි. “මහණෙනි, ප්‍රසාද නොඑලවීමෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “මහණෙනි, ප්‍රසාද එලවීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්. ප්‍රසන්න වූවාහු පහදිත්. ප්‍රසන්නවූවන්ගේද වැඩිවීම වේ. ශාස්තෲන් වහන්සේගේ අනුශාසනය කරණ ලද්දේ වේ. පශ්චිම ජනතාව දෘෂ්ටානුගතියට පැමිණේ. මොහුගේ සිත පහදියි යන පසයි.” “මහණෙනි, ප්‍රසාද එලවීමෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
9. අග්ගිසුත්තං	9. අග්ග්‍යාදීනව සූත්‍රය
219 ‘‘පඤ්චිමෙ , භික්ඛවෙ, ආදීනවා අග්ගිස්මිං. කතමෙ පඤ්ච? අචක්ඛුස්සො, දුබ්බණ්ණකරණො, දුබ්බලකරණො, සඞ්ගණිකාපවඩ්ඪනො (සඞ්ගණිකාපවද්ධනො (සී.), සඞ්ගණිකාරාමබද්ධනො (ක.)), තිරච්ඡානකථාපවත්තනිකො හොති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා අග්ගිස්මි’’න්ති. නවමං.	219 “මහණෙනි, ගින්නෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්? ඇස්වලට හිත නොවේ. දුර්‍වර්‍ණ කරන්නේ වේ. දුර්‍වල කරන්නේ වේ. ගණසඞ්ගනිකාව (රැස්වීම) වඩන්නේ වෙයි. තිරිසන් කථා පවත්වන්නේ වෙයි. යන පසයි. “මහණෙනි, ගින්නෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
10. මධුරාසුත්තං	10. මධුරාදීනව සූත්‍රය
220 ‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා මධුරායං. කතමෙ පඤ්ච? විසමා, බහුරජා, චණ්ඩසුනඛා, වාළයක්ඛා, දුල්ලභපිණ්ඩා - ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා මධුරාය’’න්ති. දසමං.	220 “මහණෙනි, මධුරා නම් නුවරෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. “කවර පසක්ද යත්? විෂම වේ. බොහෝ රජස් ඇත්තී වේ. චණ්ඩ සුනඛයන් ඇත්තීය. වල් සතුන් ඇත්තීය. දුර්ලභ ආහාර ඇත්තීය යන පසයි.” “මහණෙනි, මධුරා නම් නුවරෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.