| 49. පංසුකූලවග්ගො | 49. පංසුකූල වග්ග |
| 1. පංසුකූලසඤ්ඤකත්ථෙරඅපදානං | 1. පංසුකූල සඤ්ඤක ථේරාපදානය |
|
1
‘‘තිස්සො
පංසුකූලං ඨපෙත්වාන, විහාරං පාවිසී ජිනො.
|
1
“සියල්ල තෙමේම දත් අග්‍ර පුද්ගලවූ තිසස නම් බුදුවරයෙක් තෙම විය. (එම) සර්‍වඥ තෙම පවුල් (පාංශුකූල) සිවුරු තබා විහාරයට පිවිසිසේක.
|
|
2
‘‘විනතං
(සජ්ජිතං (ස්‍යා.), තියන්තං (පී.)) ධනුමාදාය, භක්ඛත්ථාය චරිං අහං;
මණ්ඩලග්ගං ගහෙත්වාන, කානනං පාවිසිං අහං.
|
2
“මම නවන ලද දුන්න ගෙන අහර පිණිස (වනයෙහි) හැසිරෙන්නෙමි. කඩුව ගෙන මම වනයට පිවිසියෙමි.
|
|
3
‘‘තත්ථද්දසං
චාපං තත්ථෙව නික්ඛිප්ප, සිරෙ කත්වාන අඤ්ජලිං.
|
3
“එකල්හි එහිදී ගසක් මුදුනෙහි එල්වන ලද පවුල් සිවුර දිකීමි. (දැක) දුන්න එහිම තබා සිරසෙහි ඇඳිලි බැඳ,
|
|
4
‘‘පසන්නචිත්තො සුමනො, විපුලාය ච පීතියා;
බුද්ධසෙට්ඨං සරිත්වාන, පංසුකූලං අවන්දහං.
|
4
“මම පහන් සිත් ඇත්තේ, සොම්නස්වූයේ, මහත්වූ ප්‍රීතියෙන් බුද්ධ ශ්‍රේෂ්ඨයන් සිහිකොට පංශුකූල චීවරයට වැන්දෙමි.
|
|
5
‘‘ද්වෙනවුතෙ ඉතො කප්පෙ, පංසුකූලමවන්දහං;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, වන්දනාය ඉදං ඵලං.
|
5
“මම මින් දෙයානූවන කපෙහි පසුල් සිවුරට වැන්දෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. වන්දනාවෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
6
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං, භවා සබ්බෙ සමූහතා;
නාගොව බන්ධනං ඡෙත්වා, විහරාමි අනාසවො.
|
6
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
7
‘‘ස්වාගතං
තිස්සො විජ්ජා අනුප්පත්තා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
7
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
8
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො, විමොක්ඛාපි ච අට්ඨිමෙ;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
8 |
| 2. බුද්ධසඤ්ඤකත්ථෙරඅපදානං | 2. බුද්ධ සඤ්ඤක ථේරාපදානය |
|
9
‘‘අජ්ඣායකො
ලක්ඛණෙ ඉතිහාසෙ ච, සනිඝණ්ඩුසකෙටුභෙ.
|
9
“(මම) ලක්‍ෂණ ශාස්ත්‍ර ඉතිහාසයෙහිද, නිඝණ්ඩු සහිතවූ කවීන්ට හිත ක්‍රියා කල්ප විකල්ප නම්වූ කෙටුභ ශාස්ත්‍රයෙහිද, ත්‍රිවේදයෙහිද පරතෙරට ගිය මන්ත්‍ර හදාරන්නාවූ මන්ත්‍රධරයෙක් වීමි.
|
|
10
‘‘නදීසොතපටිභාගා
තෙසාහං මන්තෙ
(මන්තං (ස්‍යා. ක.)) වාචෙමි, රත්තින්දිවමතන්දිතො.
|
10
“එකල්හි ගඟ සැඩ පහරක් මෙන් මාගේ සමීපයට ශිෂ්‍යයෝ එති. දිවා රෑ දෙක්හි අනලස්වූයේ ඔහුනට මම මන්ත්‍ර හදාරවමි.
|
|
11
‘‘සිද්ධත්ථො නාම සම්බුද්ධො, ලොකෙ උප්පජ්ජි තාවදෙ;
තමන්ධකාරං නාසෙත්වා, ඤාණාලොකං පවත්තයි.
|
11
“එකෙණෙහි සිද්‍ධාර්ත්‍ථ නම් සම්බුදුරජතෙමේ ලොව පහළවිය. (මෝහ නමැති) ගනඳුර නසා ඥානාලෝකය පැවැත්වූහ.
|
|
12
‘‘මම අඤ්ඤතරො සිස්සො, සිස්සානං සො කථෙසි මෙ;
සුත්වාන තෙ එතමත්ථං, ආරොචෙසුං මමං තදා.
|
12
“මාගේ එක්තරා ශිෂ්‍යයෙක් විය. හෙතෙම මාගේ සෙසු සිසුනට මෙය කීය. එකල්හි ඔවුහු මෙය අසා මට සැළකළාහුය. (කෙසේදයත්?)
|
|
13
‘‘බුද්ධො ලොකෙ සමුප්පන්නො, සබ්බඤ්ඤූ ලොකනායකො;
තස්සානුවත්තති ජනො, ලාභො අම්හං න විජ්ජති
(න හෙස්සති (සී. පී.)).
|
13
“සර්‍වඥවූ, ලෝකනායකවූ බුදුරජතෙම ලොව පහළවිය. ජනතෙමේ උන්වහන්සේට අනුවර්‍තනය වේ. අපට ලාභයක් නොවන්නේය (කියායි.)
|
|
14
‘‘අධිච්චුප්පත්තිකා බුද්ධා, චක්ඛුමන්තො මහායසා;
යංනූනාහං බුද්ධසෙට්ඨං, පස්සෙය්‍යං ලොකනායකං.
|
14
“මහත් යශස් ඇති, පසැස් ඇත්තාවූ බුදුවරයෝ (දිව්‍ය බ්‍රහ්මාදී කිසිවෙකුන්ගේ උපදේශ හේතු විරහිතව) ලොව පහළවන්නෝ වෙති. ලෝකනායකවූ (එම) බුද්ධ ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේ දකින්නෙම් නම් ඉතා යෙහෙකැයි (මම සිතීමි.)
|
|
15
‘‘අජිනං
අස්සමා අභිනික්ඛම්ම, සිස්සෙ ආමන්තයිං අහං.
|
15
“(සිතා) මාගේ අඳුන්දිවි සමද, වැහැරි සිවුරුද, පැන්කෙණ්ඩියද ගෙන, අසපුවෙන් නික්ම, සිසුනට ඇමතීමි.
|
|
16
‘‘ඔදුම්බරිකපුප්ඵංව, චන්දම්හි සසකං යථා;
වායසානං යථා ඛීරං, දුල්ලභො ලොකනායකො
(දුල්ලභා ලොකනායකා (සී.), දුල්ලභං ලොකනායකං (ස්‍යා. පී. ක.)).
|
16
“දිඹුල් ගස්වල මල් මෙන්ද, සඳෙහි සාවා මෙන්ද, කපුටාගේ කිරි මෙන්ද බුදුවරයෝ දුර්ලභයහ.
|
|
17
‘‘බුද්ධො ලොකම්හි උප්පන්නො, මනුස්සත්තම්පි දුල්ලභං;
උභොසු විජ්ජමානෙසු, සවනඤ්ච සුදුල්ලභං.
|
17
“(දැන් එම) බුදුරජතෙම ලොව උපන්නේය. මිනිසත්බවද දුලබය. මෙම (බුදේ‍ධාත්පාදය - මිනිසත්බව යන) දෙකම ඇතිකල්හි සද්‍ධර්‍මශ්‍රවණය අතිශයින් දුර්ලභය.
|
|
18
‘‘බුද්ධො ලොකෙ සමුප්පන්නො, චක්ඛුං ලච්ඡාම නො භවං;
එථ සබ්බෙ ගමිස්සාම, සම්මාසම්බුද්ධසන්තිකං.
|
18
“බුදුරජතෙම ලොව උපන්නේය. පින්වතුනි, (අපි) අපගේ ඇස ලබමු. එව්, (අපි) සියල්ලෝම සම්බුදුරජුන්ගේ සමීපයට යන්නෙමු.
|
|
19
‘‘කමණ්ඩලුධරා
තෙ ජටා භාරභරිතා, නික්ඛමුං විපිනා තදා.
|
19
“එකල්හි සියල්ලෝ කමඩලා (පැන්කෙණ්ඩි) දරන්නාහු, කුර සහිත අඳුන් දිවි සම් හඳින්නාහු, දළ මඩුළු බරින් බර වූවාහු වනයෙන් නික්මුනාහුය.
|
|
20
‘‘යුගමත්තං පෙක්ඛමානා, උත්තමත්ථං ගවෙසිනො;
ආසත්තිදොසරහිතා, අසම්භීතාව කෙසරී.
|
20
“වියද්ඩු පමණ දුර බලන්නාහු, උත්තමාර්ත්‍ථයවූ නිවන සොයන්නාහු, ඇලුම් දොස් නැත්තාහු, නිර්භය කෙශර සිංහයන් වැනි වූවාහුය.
|
|
21
‘‘අප්පකිච්චා අලොලුප්පා, නිපකා සන්තවුත්තිනො;
උඤ්ඡාය චරමානා තෙ, බුද්ධසෙට්ඨමුපාගමුං.
|
21
“ස්වල්පකෘත්‍ය ඇත්තාහු, ලොල් නොවූවාහු, ප්‍රඥා ඇත්තාහු, සන්හුන් පැවතුම් ඇත්තාහු, පිණ්ඩචරියාවෙහි හැසිරෙන්නාහු ඔවුහු බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේ සමීපයට එළඹුනාහුය.
|
|
22
‘‘දියඩ්ඪයොජනෙ
බුද්ධසෙට්ඨං සරිත්වාන, තත්ථ කාලඞ්කතො අහං.
|
22
“(එසේ එළඹෙන කල්හි) යොදුන් එකහමාරක් ශෙෂව (ඉතිරිව) ඇති කල්හි මාගේ (ශරීරයෙහි) ව්‍යාධියක් හටගත්තේය. බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේ සිහිපත්කොට එහිදී මම කළුරිය කෙළේ වෙමි.
|
|
23
‘‘චතුන්නවුතිතො
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, බුද්ධසඤ්ඤායිදං ඵලං.
|
23
“මින් සිව් අනූවන කපෙහිවූ එකල්හි (යම්) බුද්ධ සංඥාවක් ලැබූයෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුද්ධ සංඥාවෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
24
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං...පෙ.... විහරාමි අනාසවො.
|
24
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
25
‘‘ස්වාගතං
|
25
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
26
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
26 |
| 3. භිසදායකත්ථෙරඅපදානං | 3. භිසදායක ථේරාපදානය |
|
27
‘‘ඔගය්හ යං
(ඔගය්හාහං (සී. ස්‍යා. පී.)) පොක්ඛරණිං, නානාකුඤ්ජරසෙවිතං;
උද්ධරාමි භිසං තත්ථ, ඝාසහෙතු
(අසනහෙතු (ස්‍යා.)) අහං තදා.
|
27
“මම එකල්හි නොයෙක් හස්තීන් විසින් සෙව්නා ලද පොකුණකට බැස, සාදුක හේතුකොට ගෙන එහි නෙළුඹල උදුරමි.
|
|
28
‘‘භගවා තම්හි සමයෙ, පදුමුත්තරසව්හයො;
රත්තම්බරධරො
(රත්තකම්බලධරො (ස්‍යා.)) බුද්ධො, ගච්ඡති අනිලඤ්ජසෙ.
|
28
“එසමයෙහි රතුවන් සිවුරු දරන්නාවූ, භාග්‍යවත්වූ පදුමුත්තර නම්වූ බුදුරජතෙම අහස්මගෙහි වඩිති.
|
|
29
‘‘ධුනන්තො පංසුකූලානි, සද්දමස්සොසහං තදා;
උද්ධං නිජ්ඣායමානොහං, අද්දසං ලොකනායකං.
|
29
“එකල්හි පසුල් සිවුරු කම්පා කරන්නේ මම (එම) ශබ්දය ඇසීමි. උඩ බලන්නාවූ මම ලෝකනායකවූ බුදුරජුන් දුටුවෙමි.
|
|
30
‘‘තත්ථෙව ඨිතකො සන්තො, ආයාචිං ලොකනායකං;
මධුං භිසෙහි සවති, ඛීරං සප්පිං මුළාලිභි.
|
30
“(මම) එහිම සිටියේ බුදුරජුන්ගෙන් (මෙසේ) ඉල්ලීමි. මාගේ නෙළුඹල සහිතවූ මීද, කිරිද, ගිතෙල්ද, නෙළුඹු දැලිද, පසැස් ඇත්තාවූ බුදුරජතෙම පිළිගණීවා” ඉක්බිති මහත් යශස් ඇති කාරුණීකවූ ශාස්තෘතෙම අහසින් බැස,
|
|
31
‘‘පටිග්ගණ්හාතු මෙ බුද්ධො, අනුකම්පාය චක්ඛුමා;
තතො කාරුණිකො සත්ථා, ඔරුහිත්වා මහායසො.
|
31 |
|
32
‘‘පටිග්ගණ්හි මමං භික්ඛං, අනුකම්පාය චක්ඛුමා;
පටිග්ගහෙත්වා සම්බුද්ධො, අකා මෙ අනුමොදනං.
|
32
“පසැස් ඇති සර්‍වඥතෙම මාගේ භික්‍ෂාව අනුකම්පාවෙන් පිළිගත් සේක. බුදුරජතෙම (එය) පිළිගෙන මට අනුමෝදන් කළහ. (කෙසේදයත්?)
|
|
33
‘‘‘සුඛී
ඉමිනා භිසදානෙන, ලභස්සු විපුලං සුඛං’.
|
33
“මහ පින් ඇතියාණන් වහන්ස, සුව ඇත්තේ වන්න. ඔබගේ ගතිය සමෘද්‍ධ වේවා. මෙම නෙළුඹල දන කරණකොටගෙන මහත් සැප ලබම්වා.”
|
|
34
‘‘ඉදං
භික්ඛමාදාය සම්බුද්ධො, අම්බරෙනාගමා ජිනො.
|
34
“පදුමුත්තර නම් බුදුරජතෙමේ මෙය වදාරා, භික්‍ෂාව ගෙන පස්මරුන් දිනූ සර්‍වඥ තෙමේ අහසින් වැඩි සේක.
|
|
35
‘‘තතො
භිසං රුක්ඛෙ ලගෙත්වාන
(ලග්ගිත්වාන (ස්‍යා. ක.)), මම දානමනුස්සරිං.
|
35
“ඉක්බිති නෙළුඹල ගෙන මාගේ අසපුවට පැමිණයෙමි. නෙළුඹල ගසෙක්හි එල්වා මාගේ දානය සිහිපත් කෙළෙමි.
|
|
36
‘‘මහාවාතො වුට්ඨහිත්වා, සඤ්චාලෙසි වනං තදා;
ආකාසො අභිනාදිත්ථ, අසනියා ඵලන්තියා.
|
36
“එකල්හි මහා වාතයක් නැගී වනය කම්පා කෙළේය. හෙන පපුරන කල්හි අහස ශබ්ද පැවැත්වීය.
|
|
37
‘‘තතො මෙ අසනිපාතො, මත්ථකෙ නිපතී තදා;
සොහං නිසින්නකො සන්තො, තත්ථ කාලඞ්කතො අහුං.
|
37
“එකල්හි සෙනක් මාගේ හිස මතුයෙහි පතිතවීය. එහි හුන් මම කළුරිය කෙළෙමි.
|
|
38
‘‘පුඤ්ඤකම්මෙන සංයුත්තො, තුසිතං උපපජ්ජහං;
කළෙවරං මෙ පතිතං, දෙවලොකෙ රමිං අහං.
|
38
“මම පින්කම සහ යෙදුනේ, තුෂිත දෙව්ලොවෙහි ඉපදුනෙමි. මාගේ සිරුර පතිතවිය. මම දෙව්ලොවෙහි සිත් අලවා විසීමි.
|
|
39
‘‘ඡළසීතිසහස්සානි, නාරියො සමලඞ්කතා;
සායපාතං
(සායං පාතං (ස්‍යා. ක.)) උපට්ඨන්ති, භිසදානස්සිදං ඵලං.
|
39
“මැනවින් සරසන ලද සයාසූ දහසක් ස්ත්‍රීහු සවසද, උදෑසනද (මා) උවටැන් කෙරෙත්.
|
|
40
‘‘මනුස්සයොනිමාගන්ත්වා, සුඛිතො හොමහං සදා;
භොගෙ මෙ ඌනතා නත්ථි, භිසදානස්සිදං ඵලං.
|
40
“මම හැමකල්හි මිනිසත් බවට පැමිණ සුව ඇත්තේ වෙමි. මාගේ භෝගයෙහි අඩු බවක් නැත. නෙළුඹල දනෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
41
‘‘අනුකම්පිතකො තෙන, දෙවදෙවෙන තාදිනා;
සබ්බාසවා පරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
|
41
“ඉක්බිති තාදී ගුණ ඇති එම දේවාති දෙවියන් වහන්සේ විසින් අනුකම්පා කරන ලදී. සියළු ආශ්‍රව ක්‍ෂය විය. දැන් නැවත ඉපදීමක් නැත.
|
|
42
‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, යං භිසං
(භික්ඛං (සබ්බත්ථ)) අදදිං තදා;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, භිසදානස්සිදං ඵලං.
|
42
“එකල්හි සියක් දහස්වන කපෙහි වූ එකල්හි යම් භික්‍ෂාවක් දුනිම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. නෙළුඹල දනෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
43
‘‘කිලෙසා
|
43
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
44
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
44
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
45
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
45 |
| 4. ඤාණථවිකත්ථෙරඅපදානං | 4. ඤාණත්‍ථවික ථේරාපදානය |
|
46
‘‘දක්ඛිණෙ
උත්තමත්ථං ගවෙසන්තො, වසාමි විපිනෙ තදා.
|
46
“හිමවතට දකුණෙහි මට මැනවින් කරණ ලද අසපුවක් විය. එකල්හි උත්තමාර්ත්‍ථය සොයන්නේ වනයෙහි වෙසෙමි.
|
|
47
‘‘ලාභාලාභෙන
අන්වෙසන්තො ආචරියං, වසාමි එකකො අහං.
|
47
“මුල්වලින්ද, ඵලවලින්ද, ලාභ අලාභ දෙකින්ද, (සමව) තුටුවූයේ, මම ආචාර්‍ය්‍යයන් සොයමින් හුදකලාවම වෙසෙමි.
|
|
48
‘‘සුමෙධො නාම සම්බුද්ධො, ලොකෙ උප්පජ්ජි තාවදෙ;
චතුසච්චං පකාසෙති, උද්ධරන්තො මහාජනං.
|
48
“එකල්හි සුමෙධ නම් සම්බුදුරජතෙම ලොව පහළවූහ. (හෙතෙම) මහාජනයා (සසරින්) ගොඩලමින් චතුස්සත්‍යය ප්‍රකාශ කෙරෙති.
|
|
49
‘‘නාහං සුණොමි සම්බුද්ධං, නපි මෙ කොචි සංසති
(භාසති (සී.), සාසති (ස්‍යා. පී.));
අට්ඨවස්සෙ අතික්කන්තෙ, අස්සොසිං ලොකනායකං.
|
49
“(මෙතෙක්කල්) මම සම්බුදුරජුන් ගැන නොඅසමි. මට කිසිවෙක් එය නොකියයි. අට මසක් ඉක්මගිය කල්හි බුදුරජුන් (ගැන) ඇසීමි.
|
|
50
‘‘අග්ගිදාරුං
ඛාරිභාරං ගහෙත්වාන, නික්ඛමිං විපිනා අහං.
|
50
“මම ගිනි හා දර බැහැරකොට අසපුව හැමද පිරිකර කද ගෙන වනයෙන් නික්ම ගියෙමි.
|
|
51
‘‘එකරත්තිං
අනුපුබ්බෙන චන්දවතිං, තදාහං උපසඞ්කමිං.
|
51
“එකල්හි ගම්හි හෝ, නියම් ගම්හි හෝ එක් රැයක්ව වසන්නාවූ මම පිළිවෙලින් චන්ද්‍රවතී ගඟ වෙත එළඹියෙමි.
|
|
52
‘‘භගවා තම්හි සමයෙ, සුමෙධො ලොකනායකො;
උද්ධරන්තො බහූ සත්තෙ, දෙසෙති අමතං පදං.
|
52
“එසමයෙහි භාග්‍යවත්වූ සුමෙධ නම් බුදුරජතෙම බොහෝ සත්ත්‍වයන් (සසරින්) ගොඩලමින් අමෘත පදය (නිවන) දෙසති.
|
|
53
‘‘ජනකායමතික්කම්ම, වන්දිත්වා ජිනසාගරං;
එකංසං අජිනං කත්වා, සන්ථවිං ලොකනායකං.
|
53
“ජන සමූහයා ඉක්මවා (ගොස්) ගුණ සයුරක්වූ ජිනෙන්‍ද්‍රයන් වැඳ, අඳුන් දිවිසම සකස්කොට, බුදුරජුන්හට ස්තූති කරමි.
|
|
54
‘‘‘තුවං සත්ථා ච කෙතු ච, ධජො යූපො ච පාණිනං;
පරායනො
(පරායණො (සී. පී.)) පතිට්ඨා ච, දීපො ච ද්විපදුත්තමො.
|
54
“ඔබ සත්ත්‍වයනට ශාස්තෘ වෙහිය. කෙතුවක්ද, ධජයක්ද, යාගසමානයෙක්ද වෙහිය. (එසේම) විපදෝත්තම තෙම පරායණයක්ද, ප්‍රතිශ්ඨාවක්ද, ප්‍රදිපයක්ද වෙහිය.
|
|
55
‘‘‘නෙපුඤ්ඤො දස්සනෙ වීරො, තාරෙසි ජනතං තුවං;
නත්ථඤ්ඤො තාරකො ලොකෙ, තවුත්තරිතරො මුනෙ.
|
55
“චතුරාර්‍ය්‍ය සත්‍යය නම්වූ දර්‍ශනයෙහි නිපුන බව ඇති, වීරවූ, ඔබ ජන සමුහයා සසරින් තරණය කෙරෙහිය. මුනීන් වහන්ස, ලෙව්හි ඔබ වහන්සේට වඩා උසස් අනික් (සත්ත්‍වයන් දුක් සයුරින්) එතර කරන්නෙක් නැත.
|
|
56
‘‘‘සක්කා ථෙවෙ
(හවෙ (සී. පී.) භවෙ (ස්‍යා. ක.)) කුසග්ගෙන, පමෙතුං සාගරුත්තමෙ
(සාගරුත්තමො (සී. ස්‍යා. පී.));
නත්වෙව තව සබ්බඤ්ඤු, ඤාණං සක්කා පමෙතවෙ.
|
56
“ඒකාන්තයෙන් මහසයුර තණ අගින් පමණ කරන්නට හැකිවන්නේ නමුදු ඔබ වහන්සේගේ සර්‍වඥතාඥානය ප්‍රමාණ කරන්නට නොහැක්කේය.
|
|
57
‘‘‘තුලදණ්ඩෙ
නත්වෙව තව පඤ්ඤාය, පමාණමත්ථි චක්ඛුම.
|
57
“පසැස් ඇත්තාණන් වහන්ස, තරාදි පියනෙහි තබා පොලොව දැරීමට හැකිවන්නේ නමුදු ඔබවහන්සේගේ ප්‍රඥාවෙහි ප්‍රමාණයක් (කරන්නට) නොහැක්කේමය.
|
|
58
‘‘‘ආකාසො මිනිතුං සක්කා, රජ්ජුයා අඞ්ගුලෙන වා;
නත්වෙව තව සබ්බඤ්ඤු, සීලං සක්කා පමෙතවෙ.
|
58
“අහස රැහැණකින් හෝ, අඟුලෙන් මැනීමට හැකිවන්නේ නමුදු සර්‍වඥයන් වහන්ස, ඔබවහන්සේගේ සිලය පමණ කරන්නට නොහැක්කෙමි.
|
|
59
‘‘‘මහාසමුද්දෙ
පරිමෙය්‍යානි එතානි, අප්පමෙය්‍යොසි චක්ඛුම’.
|
59
“මහසයුරෙහි දියද, අහසද, පොළොවද යන මේවා පමණකළ හැක්කාහු නමුදු, පසැස් ඇත්තානන් වහන්ස, ඔබ පමණ කළ නොහැකි ගුණ ඇත්තේ වෙහිය.”
|
|
60
‘‘ඡහි
අඤ්ජලිං පග්ගහෙත්වාන, තුණ්හී අට්ඨාසහං තදා.
|
60
“මහත් යසස් ඇති සර්‍වඤයන් වහන්සේට ගාථා සයකින් (මෙසේ) ස්තූතිකොට, එකල්හි මම ඇඳිලි බැඳගෙන නිශ්ශබ්දව සිටියෙමි.
|
|
61
‘‘යං වදන්ති සුමෙධොති, භූරිපඤ්ඤං සුමෙධසං;
භික්ඛුසඞ්ඝෙ නිසීදිත්වා, ඉමා ගාථා අභාසථ.
|
61
“මහත්වූ ප්‍රඥාව ඇති, මනා නුවණ ඇති, යමෙකුට සුමේධයයි ලෝවැස්සෝ කියත්ද, (එම සුමෙධ බුදුරජතෙම) භික්‍ෂු සංඝයා මැද හිඳ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.
|
|
62
‘‘‘යො මෙ ඤාණං පකිත්තෙසි, විප්පසන්නෙන චෙතසා;
තමහං කිත්තයිස්සාමි, සුණාථ මම භාසතො.
|
62
“යමෙක් පැහැදුනේ, සිය සිතින්ම මාගේ නුවණට පැසසීද, හේ කවරෙක්දැයි මම කියන්නෙමි. (එසේ) කියන්නාවූ මාගේ (වචනය) අසව්.
|
|
63
‘‘‘සත්තසත්තති කප්පානි, දෙවලොකෙ රමිස්සති;
සහස්සක්ඛත්තුං දෙවින්දො, දෙවරජ්ජං කරිස්සති.
|
63
“(මෙතෙම) සත් සැත්තෑ කපක් දෙව්ලොව සිත් අලවා වසන්නේය. දහස් වරක් දෙවනුව දිව්‍ය රාජ්‍යය කරන්නේය.
|
|
64
‘‘‘අනෙකසතක්ඛත්තුඤ්ච, චක්කවත්තී භවිස්සති;
පදෙසරජ්ජං විපුලං, ගණනාතො අසඞ්ඛියං.
|
64
“සියක් වර සක්විති රජ වන්නේය. (කරවනු ලබන) මහත්වූ ප්‍රදේශ රාජ්‍යය (මෙතෙකැයි) ගණන් වශයෙන් ගිණිය නොහැකිය.
|
|
65
‘‘‘දෙවභූතො
අනූනමනසඞ්කප්පො, තික්ඛපඤ්ඤො භවිස්සති’.
|
65
“මෙම කුශල ධර්‍මය හා යෙදුනේ, දෙවිවූයේ හෝ, මිනිස්වූයේ හෝ, අනූනවූ චිත්ත සංකල්ප ඇත්තේ, තියුණු නුවණ ඇත්තෙක් වන්නේය.
|
|
66
‘‘තිංසකප්පසහස්සම්හි, ඔක්කාකකුලසම්භවො;
ගොතමො නාම ගොත්තෙන, සත්ථා ලොකෙ භවිස්සති.
|
66
“මින් තිස් දහස්වන කපෙහි ඔක්කාක කුලයෙහි උපදින්නාවූ, නම්න් ගෞතම නම්වූ ශාස්තෘ තෙමේ ලොව පහළ වන්නේය.
|
|
67
‘‘අගාරා අභිනික්ඛම්ම, පබ්බජිස්සති කිඤ්චනො;
ජාතියා සත්තවස්සෙන, අරහත්තං ඵුසිස්සති.
|
67
“(මෙතෙම) ගිහිගෙන් නික්ම කිසිත් ධනයක් නොමැත්තකුසේ පැවිදි වන්නේය. උත්පත්තියෙන් සත් හැවිරිදි කල්හි රහත් බව ලබන්නීය.
|
|
68
‘‘යතො සරාමි අත්තානං, යතො පත්තොස්මි සාසනං;
එත්ථන්තරෙ න ජානාමි, චෙතනං අමනොරමං.
|
68
“යම් තැනක පටන්කොට තමා ගැන සිතම්ද, යම් තැනක පටන්කොට සසුනකට පැමිණියේ (පැවිදිවූයේ) වෙම්ද, මේ අතරතුර මනොඥ නොවූ සිතිවිල්ලක් ගැන නොදනිමි.
|
|
69
‘‘සංසරිත්වා භවෙ සබ්බෙ, සම්පත්තානුභවිං අහං;
භොගෙ
|
69
“මෙම සියළු භවයෙහි හැසිර සම්පත් අනුභව කෙළෙමි. මාගේ භෝගයෙහි අඩු බවක් නැත. සර්‍වඥතාඥානයට පැසසීමෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
70
‘‘තියග්ගී නිබ්බුතා මය්හං, භවා සබ්බෙ සමූහතා;
සබ්බාසවා පරික්ඛීණා, නත්ථි දානි පුනබ්භවො.
|
70
“මාගේ ත්‍රිවිධාග්නීහු නිවී ගියහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. දැන් නැවත ඉපදීමක් නැත.
|
|
71
‘‘තිංසකප්පසහස්සම්හි
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, ඵලං ඤාණස්ස ථොමනෙ.
|
71
“මින් තිස් දහස්වන කපෙහි (යම් එබඳු) නුවණකට පැසූයෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. සර්‍වඥතාඥානයට පැසසීමෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
72
‘‘කිලෙසා
|
72
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
73
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
73
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
74
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
74 |
| 5. චන්දනමාලියත්ථෙරඅපදානං | 5. චන්‍දන මාලිය ථේරාපදානය |
|
75
‘‘පඤ්ච කාමගුණෙ හිත්වා, පියරූපෙ මනොරමෙ;
අසීතිකොටියො හිත්වා, පබ්බජිං අනගාරියං.
|
75
“ප්‍රිය ස්වරූපවූ, මනරම්වූ පස්කම් ගුණ හැර, අසූ කෙලක් ධනයද හැර අනගාර්‍ය්‍ය නම්වූ සසුනෙහි පැවිදිවීමි.
|
|
76
‘‘පබ්බජිත්වාන කායෙන, පාපකම්මං විවජ්ජයිං;
වචීදුච්චරිතං හිත්වා, නදීකූලෙ වසාමහං.
|
76
“මම පැවිදිව කයින් පව්කම් දුරු කෙළෙමි. වාක් දුශ්චරිතයද හැර දමා ගං ඉවුරෙහි වසමි.
|
|
77
‘‘එකකං
නාහං ජානාමි බුද්ධොති, අකාසිං පටිසන්ථරං
(පටිසන්ධාරං (ක.)).
|
77
“හුදකළාව වසන්නාවූ මා වෙත බුද්ධ ශ්‍රේෂ්ඨ තෙමේ එළඹි සේක. බුදුරජයයි මම නොදනිමි. (එහෙත්) පිළිසඳර කථා කෙළෙමි.
|
|
78
‘‘කරිත්වා පටිසන්ථාරං, නාමගොත්තමපුච්ඡහං;
‘දෙවතානුසි ගන්ධබ්බො, අදු සක්කො පුරින්දදො.
|
78
“මම පිළිසඳර කථා කොට නම් ගොත් විචාළෙමි. (කෙසේද යත්?) (ඔබ) දේවතාවෙක් වෙහිද, නොඑසේ නම් පුරින්‍දද නම්වූ ශක්‍රයා වෙහිද,
|
|
79
‘‘‘කො වා ත්වං කස්ස වා පුත්තො, මහාබ්‍රහ්මා ඉධාගතො;
විරොචෙසි දිසා සබ්බා, උදයං සූරියො යථා.
|
79
“ඔබ කවරෙක් හෝ වෙහිද? කාගේ පුත්‍රයෙක් හෝ වෙහිද? මහා බ්‍රහ්මයා මෙහි පැමිණියේ දෝ? උදාවන හිරු මෙන් සියළු දිගුන් බබුළුවහිය.
|
|
80
‘‘‘සහස්සාරානි
කො වා ත්වං කස්ස වා පුත්තො, කථං ජානෙමු තං මයං;
නාමගොත්තං පවෙදෙහි, සංසයං අපනෙහි මෙ’.
|
80
“නිදුකාණෙනි, (ඔබගේ) පාදයෙහි දහසක් දැවි ඇති චක්‍ර (ලක්‍ෂණයෝ) පෙණෙත්. ඔබ කවරෙක් හෝ වෙහිද? කවරෙකුගේ පුත්‍රයෙක් හෝ වෙහිද? එය අපි කෙසේ දැනගනිමුද?
|
|
81
‘‘‘නම්හි දෙවො න ගන්ධබ්බො, නම්හි
(නාපි (සී.)) සක්කො පුරින්දදො;
බ්‍රහ්මභාවො ච මෙ නත්ථි, එතෙසං උත්තමො අහං.
|
81
“නම් ගොත් පවසනු මැනව. මාගේ සැක දුරුකරණු මැනව.” “මම දෙවියෙක් නොවෙමි. ගාන්‍ධර්‍වයෙක්ද නොවෙමි. පුරින්‍දද නම්වූ ශක්‍රයාද නොවෙමි.
|
|
82
‘‘‘අතීතො විසයං තෙසං, දාලයිං කාමබන්ධනං;
සබ්බෙ කිලෙසෙ ඣාපෙත්වා, පත්තො සම්බොධිමුත්තමං’.
|
82
“මට බ්‍රහ්මත්‍වයක්ද නැත. ඔවුනතුරෙන්ද මම උතුම්වෙමි. ඔවුන්ගේ විෂයය ඉක්මවූයේ වෙමි. කාම බන්‍ධනය ප්‍රදාලනය කෙළෙමි.
|
|
83
‘‘තස්ස
‘යදි බුද්ධොති සබ්බඤ්ඤූ, නිසීද ත්වං මහාමුනෙ.
|
83
“සියළු කෙළෙසුන් දවා, උතුම්වූ සම්‍යක් සම්බෝධියට පැමිණියේ වෙමි.” මම උන්වහන්සේගේ වචනය අසා මෙම වචනය කීමි.
|
|
84
‘තමහං පූජයිස්සාමි, දුක්ඛස්සන්තකරො තුවං’;
‘‘පත්ථරිත්වා ජිනචම්මං, අදාසි සත්ථුනො අහං.
|
84
“මහිමුනිවූ සර්‍වඥයන් වහන්ස, ඉදින් ඔබ බුදුවූයේ වෙහි නම් වැඩ හිඳිනු මැනවි. මම ඔබට පුදන්නෙමි. ඔබ දුක් කෙළවර කරන්නේ වෙහිය.”
|
|
85
‘‘නිසීදි තත්ථ භගවා, සීහොව ගිරිගබ්භරෙ;
ඛිප්පං පබ්බතමාරුය්හ, අම්බස්ස ඵලමග්ගහිං.
|
85
“මම අඳුන්දිවි සම් අතුරා ශාස්තෘන් වහන්සේට දුනිමි. භාග්‍යවත් තෙමේ ගිරි ගුහාවක සිංහයෙකු මෙන් එහි වැඩහුන් සේක.
|
|
86
‘‘සාලකල්‍යාණිකං පුප්ඵං, චන්දනඤ්ච මහාරහං;
ඛිප්පං
|
86
“මහා පර්‍වතයට නැග අඹ ගෙඩියක් ගතිමි. සල් කලණ මල්ද, මාහැඟි සඳුන්ද,
|
|
87
‘‘ඵලං බුද්ධස්ස දත්වාන, සාලපුප්ඵමපූජයිං;
චන්දනං අනුලිම්පිත්වා, අවන්දිං සත්ථුනො අහං.
|
87
“ඒ සියල්ල වහා ගෙන ලෝකනායකයන් වහන්සේ වෙත එළඹ එම බුදුරජුන්හට (අඹ) ඵල දී සල්මල් පිදීමි.
|
|
88
‘‘පසන්නචිත්තො සුමනො, විපුලාය ච පීතියා;
අජිනම්හි නිසීදිත්වා, සුමෙධො ලොකනායකො.
|
88
“මම සඳුන් ආලේපකොට, පහන් සිත් ඇත්තේ, සොම්නස්වූයේ, මහත්වූ ප්‍රීතියෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේට වැන්දෙමි.
|
|
89
‘‘මම කම්මං පකිත්තෙසි, හාසයන්තො මමං තදා;
‘ඉමිනා ඵලදානෙන, ගන්ධමාලෙහි චූභයං.
|
89
“සුමෙධ බුදුරජතෙම අඳුන්දිවි සමහි වැඩහිඳ එකල්හි මා තුටුකරමින් මාගේ කර්‍මය පැවසූහ. (කෙසේදයත්?)
|
|
90
‘‘‘පඤ්චවීසෙ කප්පසතෙ, දෙවලොකෙ රමිස්සති;
අනූනමනසඞ්කප්පො, වසවත්තී භවිස්සති.
|
90
“ගඳ - මල් - දෙවගය සහිත මෙම අම්බඵල දානය කරණකොටගෙන දෙදහස් පන්සියවන කපෙහි දෙව්ලොවෙහි සිත් අලවා වසන්නේය.
|
|
91
‘‘‘ඡබ්බීසතිකප්පසතෙ, මනුස්සත්තං ගමිස්සති;
භවිස්සති චක්කවත්තී, චාතුරන්තො මහිද්ධිකො.
|
91
“සම්පූර්‍ණවූ චිත්ත සංකල්පනා ඇති වශවර්ති දෙවියෙක්ද වන්නේය. දෙදහස් හසියවන කපෙහි මිනිසත්බවට යන්නේය.
|
|
92
‘‘‘වෙභාරං නාම නගරං, විස්සකම්මෙන මාපිතං;
හෙස්සති සබ්බසොවණ්ණං, නානාරතනභූසිතං.
|
92
“සිව් සයුරු හා සිව් මහ දිවයින් කෙළවරකොට ඇති, පෘථිවියට අධිපතිවූ, මහත් ඎද්‍ධි ඇති සක්විති රජෙක් වන්නේය. විශ්වකර්‍මයා විසින් මවන ලද වෙභාර නම් නගරයක්ද විය.
|
|
93
‘‘‘එතෙනෙව උපායෙන, සංසරිස්සති සො භවෙ
(යොනිසො (ස්‍යා. පී.));
සබ්බත්ථ පූජිතො හුත්වා, දෙවත්තෙ අථ මානුසෙ.
|
93
“(එය) නොයෙක් රුවනින් සරසන ලද සියල්ල ස්වර්‍ණමයවූයේ විය. හෙතෙම මෙම ක්‍රමයෙන්ම භවයෙහි සැරිසරන්නේය.
|
|
94
‘‘‘පච්ඡිමෙ භවෙ සම්පත්තෙ, බ්‍රහ්මබන්ධු භවිස්සති;
අගාරා අභිනික්ඛම්ම, අනගාරී භවිස්සති;
අභිඤ්ඤාපාරගූ හුත්වා, නිබ්බායිස්සතිනාසවො’.
|
94
“දිව අත්බවෙහිද, යලි මිනිස්බවෙහිද යන සියළු තන්හි පුදන ලදුයේම පශ්චිම භවය පැමිණි කල්හි බ්‍රාහ්මණයෙක් වන්නේය.
|
|
95
‘‘ඉදං
මම නිජ්ඣායමානස්ස, පක්කාමි අනිලඤ්ජසෙ.
|
95
“ගිහිගෙන් නික්ම අනගාර්‍ය්‍ය වන්නේය. අභිඥාවන්හි පරතෙරට ගියේම ආශ්‍රව රහිතව පිරිනිවන් පාන්නේය.”
|
|
96
‘‘තෙන
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසමගච්ඡහං.
|
96
“ලෝකනායකවූ සුමේධ බුදුරජතෙම මෙය වදාරා මා බලා සිටියදීම අහස් මගෙහි (අහසින්) වැඩි සේක.
|
|
97
‘‘තුසිතතො
භොගෙ මෙ ඌනතා නත්ථි, යම්හි ගබ්භෙ වසාමහං.
|
97
“තුෂිත දිව්‍ය ලෝකයෙන් චුතව මව් කුසෙහි උපනිමි. මම යම් ගැබක වෙසෙම්ද (එකල්හි) මාගේ භොගයෙහි අඩුබවක් නැත.
|
|
98
‘‘මාතුකුච්ඡිගතෙ මයි, අන්නපානඤ්ච භොජනං;
මාතුයා මම ඡන්දෙන, නිබ්බත්තති යදිච්ඡකං.
|
98
“මා මව් කුසෙහි පිළිසිඳගත් කල්හි මාගේ අදහසට අනුව මවට කැමතිතාක් ආහාරද පානද යන භෝජන පහළ වේ.
|
|
99
‘‘ජාතියා පඤ්චවස්සෙන, පබ්බජිං අනගාරියං;
ඔරොපිතම්හි කෙසම්හි, අරහත්තමපාපුණිං.
|
99
“උත්පත්තියෙන් පස් හැවිරිදි කල්හි අනගාර්‍ය්‍ය නම්වූ සසුනෙහි පැවිදි වීමි. කෙස් කැපූ කල්හි රහත් බවට පැමිණියෙමි.
|
|
100
‘‘පුබ්බකම්මං ගවෙසන්තො, ඔරෙන නාද්දසං අහං;
තිංසකප්පසහස්සම්හි, මම කම්මමනුස්සරිං.
|
100
“පූර්‍ව කර්‍මය පිරික්සන්නේ, මම එය අඩුවෙන් නොදුටිමි. තිස්දහස්වන කපෙහි (සිට) මාගේ කර්‍මය සිහි කෙළෙමි.
|
|
101
‘‘නමො තෙ පුරිසාජඤ්ඤ, නමො තෙ පුරිසුත්තම;
තව සාසනමාගම්ම, පත්තොම්හි අචලං පදං.
|
101
“පුරුෂ ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්ස, ඔබවහන්සේට නමස්කාර වේවා. පුරුෂොත්තමයන් වහන්ස, ඔබවහන්සේගේ සසුනට පැමිණ අචල පදයවූ නිවණට පැමිණියේ වෙමි.”
|
|
102
‘‘තිංසකප්පසහස්සම්හි, යං බුද්ධමභිපූජයිං;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, බුද්ධපූජායිදං ඵලං.
|
102
“තිස් දහස්වන කපෙහි යම් බුද්ධ පූජාවක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුද්ධ පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
103
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං...පෙ.... විහරාමි අනාසවො.
|
103
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
104
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
104
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
105
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
105 |
| 6. ධාතුපූජකත්ථෙරඅපදානං | 6. ධාතු පූජක ථේරාපදානය |
|
106
‘‘නිබ්බුතෙ ලොකනාථම්හි, සිද්ධත්ථෙ ලොකනායකෙ;
මම ඤාතී සමානෙත්වා, ධාතුපූජං අකාසහං.
|
106
“ලෝකනායකවූ සිද්‍ධාර්ත්‍ථ බුදුරජුන් පිරිනිවි කල්හි මම මාගේ ඥාතීන් රැස්කොට ධාතු පූජාවක් කෙළෙමි.
|
|
107
‘‘චතුන්නවුතිතො කප්පෙ, යං ධාතුමභිපූජයිං;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, ධාතුපූජායිදං ඵලං.
|
107
“මින් සිව් වන කපෙහි යම් ධාතු පූජාවක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. ධාතු පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
108
‘‘කිලෙසා
|
108
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
109
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
109
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
110
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
110 |
| 7. පුලිනුප්පාදකත්ථෙරඅපදානං | 7. පුලිනුප්පාද ථේරාපදානය |
|
111
‘‘පබ්බතෙ
තත්ථ මෙ චඞ්කමො ආසි, අමනුස්සෙහි මාපිතො.
|
111
“හිමවත් පව්වෙහි දෙවල නම්වූ තවුසෙක් විය. එහි අමනුෂ්‍යයන් විසින් මවන ලද මාගේ සක්මණ විය.
|
|
112
‘‘ජටාභාරෙන
උත්තමත්ථං ගවෙසන්තො, විපිනා නික්ඛමිං තදා.
|
112
“එකල්හි දළමළුඩු බරින් බරවූ කමඬලා (පැන් කෙණ්ඩි) දරන්නාවූ උත්තමාර්ත්‍ථයවූ නිවන සොයන (මම) වනයෙන් නික්මුනෙමි.
|
|
113
‘‘චුල්ලාසීතිසහස්සානි, සිස්සා මය්හං උපට්ඨහුං;
සකකම්මාභිපසුතා, වසන්ති විපිනෙ තදා.
|
113
“එකල්හි මට අසූහාරදහසක් ශිෂ්‍යයෝ උවටැන් කළාහුය. (ඔවුහු) ස්වකීය කටයුතුවල යෙදුනාහු වනයෙහි වෙසෙත්.
|
|
114
‘‘අස්සමා අභිනික්ඛම්ම, අකං පුලිනචෙතියං;
නානාපුප්ඵං සමානෙත්වා, තං චෙතියමපූජයිං.
|
114
“අසපුවෙන් නික්ම වැලි සෑයක් කෙළෙමි. නොයෙක් මල් රැස්කොට එම සෑය පිදීමි.
|
|
115
‘‘තත්ථ චිත්තං පසාදෙත්වා, අස්සමං පවිසාමහං;
සබ්බෙ සිස්සා සමාගන්ත්වා, එතමත්ථං පුච්ඡිංසු මං
(එතමත්ථමපුච්ඡු මං (සී.), එතමත්තං අපුච්ඡිංසු (ස්‍යා. ක.)).
|
115
“මම එහි සිත පහදවා අසපුවට පිවිසියෙමි. සියළු ශිෂ්‍යයෝ රැස්ව මාගෙන් මෙම කරුණ විචාළාහුය. (කෙසේද යත්?)
|
|
116
‘‘‘පුලිනෙන කතො ථූපො
(කතො ථූපෙ (සී.)), යං ත්වං දෙව
(දෙවං (සී. පී.)) මස්සති;
මයම්පි ඤාතුමිච්ඡාම, පුට්ඨො ආචික්ඛ නො තුවං’.
|
116
“ඔබ වැලියෙන් කළ සෑයක්හි යම් දෙවියෙකුට නමස්කාර කෙරෙහිද, (එම දෙවියා) අපිදු දැන ගැනීමට කැමැත්තෙමු. අප විසින් විචාරණ ලද ඔබ අපට (එය) කියනු මැනව.”
|
|
117
‘‘‘නිද්දිට්ඨා නු
(නිද්දිට්ඨා නො (සී. පී.), දිට්ඨානො වො (ස්‍යා.)) මන්තපදෙ, චක්ඛුමන්තො මහායසා;
තෙ ඛො අහං නමස්සාමි, බුද්ධසෙට්ඨෙ මහායසෙ’.
|
117
“අප විසින් මන්ත්‍ර පදයෙහි දක්වන ලද මහත් යසස් ඇති බුදුවරු වෙති. මම මහත් යශස් ඇති එම බුද්ධ ශ්‍රේෂ්ඨයන් නමදින්නෙමි.
|
|
118
‘‘‘කීදිසා තෙ මහාවීරා, සබ්බඤ්ඤූ ලොකනායකා;
කථංවණ්ණා කථංසීලා, කීදිසා තෙ මහායසා’.
|
118
“ඒ මහාවීරවූ, සර්‍වඥවූ ලොකනායකවරයෝ කෙබඳු වෙත්ද? කෙසේවූ සටහන් ඇත්තෝ වෙත්ද? කෙසේවූ ස්වභාව ඇත්තෝ වෙත්ද? ඒ මහත් යසස් ඇත්තෝ කෙබඳු වූවෝ වෙත්ද?
|
|
119
‘‘‘බාත්තිංසලක්ඛණා
නෙත්තා ගොපඛුමා තෙසං, ජිඤ්ජුකා ඵලසන්නිභා.
|
119
“බුදුවරයෝ දෙතිස් (මහපුරිස්) ලකුණු ඇත්තෝය. සතළිසක් දත් ඇත්තෝය. උන්වහන්සේලාගේ වස්සෙකුගේ බඳු ඇස් පිහාටු ඇති, ඔලිඳ ගෙඩි වැනි නේත්‍රයෝ වෙති.
|
|
120
‘‘‘ගච්ඡමානා ච තෙ බුද්ධා, යුගමත්තඤ්ච පෙක්ඛරෙ;
න තෙසං ජාණු නදති, සන්ධිසද්දො න සුය්‍යති.
|
120
“ගමන් කරන්නාවූ බුදුවරයෝ විය. පමණවූම දුර බලත්. උන්වහන්සේලාගේ දණහිස් ශබ්ද නොකරයි. (අත් පා ආදී) සන්ධීන්හි ශබ්දයක් නොඇසේ.
|
|
121
‘‘‘ගච්ඡමානා ච සුගතා, උද්ධරන්තාව ගච්ඡරෙ;
පඨමං දක්ඛිණං පාදං, බුද්ධානං එස ධම්මතා.
|
121
“ගමන් කරන්නාවූ බුදුවරයෝ පළමුකොට දකුණු පය ඔසවමින් (පෙරට තබමින්) යන්නාහ. මේ බුදුවරයන්ගේ ධර්‍මතාවකි.
|
|
122
‘‘‘අසම්භීතා
නෙවුක්කංසෙන්ති අත්තානං, නො ච වම්භෙන්ති පාණිනං.
|
122
“ඒ බුදුවරයෝ කෙශර සිංහරාජයන් මෙන් නිර්භීතය. තමා උසස්කොට නොදක්වත්. ප්‍රාණීන් හෙලා නොදකිත්.
|
|
123
‘‘‘මානාවමානතො මුත්තා, සමා සබ්බෙසු පාණිසු;
අනත්තුක්කංසකා බුද්ධා, බුද්ධානං එස ධම්මතා.
|
123
“මාන - අවමාන දෙකින් මිදුනාහු සව් සතුන් කෙරෙහි සම සිත් ඇත්තෝය. බුදුවරයෝ තමා උසස්කොට නොදක්වන්නෝය. බුදුවරයන්ගේ මේ ධර්‍මතාවකි.
|
|
124
‘‘‘උප්පජ්ජන්තා
ඡප්පකාරං පකම්පෙන්ති, කෙවලං වසුධං ඉමං.
|
124
“(ලොව) උපදින්නාවූ එම බුදුවරයෝ (විශේෂ) ආලෝකයක් දක්වත්. හුදෙක් මෙම පෘථිවිය ආකාර සයකින් කම්පා කෙරෙත්.
|
|
125
‘‘‘පස්සන්ති
පවස්සති මහාමෙඝො, බුද්ධානං එස ධම්මතා.
|
125
“මේ බුදුවරයෝ නිරයද දකිත්. (ලොව පහළවන) එකල්හි නිවීයෙයි. මහවැසි වසියි. බුදුවරයන්ගේ මේ ධර්‍මතායි.
|
|
126
‘‘‘ඊදිසා තෙ මහානාගා, අතුලා ච
(තෙ (ස්‍යා. ක.)) මහායසා;
වණ්ණතො අනතික්කන්තා, අප්පමෙය්‍යා තථාගතා’.
|
126
“අතුල්‍ය (අසම)වූ, මහත් යසස් ඇති, අති ශ්‍රේෂ්ඨවූ ඒ බුදුවරයෝ රූපකාය සම්පත්තියෙන් නොඉක්මවිය හැක්කේය. තථාගතවරයෝ අපමණවූ ගුණ ඇත්තෝය.
|
|
127
‘‘‘අනුමොදිංසු මෙ වාක්‍යං, සබ්බෙ සිස්සා සගාරවා;
තථා ච පටිපජ්ජිංසු, යථාසත්ති යථාබලං’.
|
127
“සියළු ශිෂ්‍යයෝ මාගේ වචනය ගෞරව සහිතව පිළිගත්තාහුය. (වචනයට අනුව තුටුවන) (ඔවුන්ගේ) ශක්තියවූ පමණින්, බලයවූ පමණින් එසේම පිළිපැද්දාහුය.
|
|
128
‘‘පටිපූජෙන්ති පුලිනං, සකකම්මාභිලාසිනො;
සද්දහන්තා මම වාක්‍යං, බුද්ධසක්කතමානසා
(බුද්ධත්තගතමානසා (සී. ස්‍යා. පී.)).
|
128
“ස්වකීය කර්‍මාභිලාෂීවූ (ඔවුහු) මාගේ වචනය අදහන්නාහූ, බුදුබවට ගිය සිත් ඇත්තාහූ වැලි (සෑය) පුදත්.”
|
|
129
‘‘තදා චවිත්වා තුසිතා, දෙවපුත්තො මහායසො;
උප්පජ්ජි මාතුකුච්ඡිම්හි, දසසහස්සි කම්පථ.
|
129
“එකල්හි මහත් යශස් ඇති (බෝසත්) දිව්‍යපුත්‍ර තෙමේ තුෂිත දිව්‍ය ලෝකයෙන් චුතව මව්කුසෙහි උපන්නේය. දසදහසක් ලෝදා කම්පාවිය.
|
|
130
‘‘අස්සමස්සාවිදූරම්හි, චඞ්කමම්හි ඨිතො අහං;
සබ්බෙ සිස්සා සමාගන්ත්වා, ආගච්ඡුං මම සන්තිකෙ.
|
130
“මම අසපුවට නුදුරෙහි සක්මනෙහි සිටියේ වෙමි. සියළු ශිෂ්‍යයෝ රැස්ව මාගේ සමීපයට පැමිණියාහුය.
|
|
131
‘‘උසභොව මහී නදති, මිගරාජාව කූජති;
සුසුමාරොව
(සුංසුමාරොව (සී. ස්‍යා. පී.)) සළති, කිං විපාකො භවිස්සති.
|
131
“(පැමිණ) “පෘථිවිය ඎෂභයෙකු මෙන් නාද කෙරෙයි. සිංහයෙකු මෙන් ශබ්ද පවත්වයි. සුංසුමාර නම් ජලචර ව්‍යාල මත්ස්‍යයෙකුසේ සැළෙයි. (මින්) කවර විපාකයක් වන්නේදැ” යි (ඇසූහ.’
|
|
132
‘‘යං
සො දානි භගවා සත්ථා, මාතුකුච්ඡිමුපාගමි.
|
132
“වැලි සෑය සමීපයෙහිදී (මම) යම් බුදුවරයෙකු ගැන කීයෙම්ද? ඒ භාග්‍යවත් ශාස්තෘ තෙමේ දැන් මව්කුසට එළඹියේය.
|
|
133
‘‘තෙසං ධම්මකථං වත්වා, කිත්තයිත්වා මහාමුනිං;
උය්‍යොජෙත්වා සකෙ සිස්සෙ, පල්ලඞ්කමාභුජිං අහං.
|
133
“ඔවුනට ධර්‍ම කථාව කියා මහාමුනිවූ බුදුරජුන්හට පසසා සිය සිසුන් පිටත්කොට යවා මම පලඟ බැඳගතිමි.
|
|
134
‘‘බලඤ්ච වත මෙ ඛීණං, බ්‍යාධිනා
(බ්‍යාධිතො (සී. ස්‍යා. පී. ක.)) පරමෙන තං;
බුද්ධසෙට්ඨං සරිත්වාන, තත්ථ කාලඞ්කතො
(කාලකතො (සී. පී.)) අහං.
|
134
“එකාන්තයෙන්ම මාගේ (ශරීර) බලයද ක්‍ෂයවිය. බලවත් ව්‍යාධියකින් මම පෙළුනේ වෙමි. මම බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේ සිහිපත්කොට එහි කළුරිය කෙළේ වෙමි.
|
|
135
‘‘සබ්බෙ සිස්සා සමාගන්ත්වා, අකංසු චිතකං තදා;
කළෙවරඤ්ච මෙ ගය්හ, චිතකං අභිරොපයුං.
|
135
“එකල්හි සියළු ශිෂ්‍යයෝ රැස්ව චිතකයක් කළාහුය. මාගේ මෘත දේහය ගෙන සෑයට නැංවූහ.
|
|
136
‘‘චිතකං පරිවාරෙත්වා, සීසෙ කත්වාන අඤ්ජලිං;
සොකසල්ලපරෙතා තෙ, වික්කන්දිංසු සමාගතා.
|
136
“සෑය පිරිවරා හිඳ, ඇඳිලි බැඳ, සෝක හුලින් පෙඵනාහු රැස්වූ (එම) ශිෂ්‍යයෝ හැඬුවාහුය.
|
|
137
‘‘තෙසං ලාලප්පමානානං, අගමං චිතකං තදා;
‘අහං ආචරියො තුම්හං, මා සොචිත්ථ සුමෙධසා.
|
137
“ඔවුන් විලාප කියමින් හඬද්දී (එම) චිතකය සමීපයට ගියෙමි. (ගොස් මෙසේ කීමි.) “මම තොපගේ ආචාර්‍ය්‍යයා වෙමි. ශෝක නොකරව්. මනා නුවණින් යුතුව, යහපත්වූ කටයුතුවල දිවා රෑ දෙක්හි අනලස්වූයේ උත්සාහ වඩව්. තොප විසින් (අෂ්ට දුෂ්ටක්‍ෂණ විනිර්මුක්ත බුද්ධොත්පාද) ක්‍ෂණය පිළියෙළ කර ගන්නා ලදී.
|
|
138
‘‘‘සදත්ථෙ
මා වො පමත්තා අහුත්ථ
(අහුවත්ථ (සී.)), ඛණො වො පටිපාදිතො’.
|
138 |
|
139
‘‘සකෙ සිස්සෙනුසාසිත්වා, දෙවලොකං පුනාගමිං;
අට්ඨාරස ච කප්පානි, දෙවලොකෙ රමාමහං.
|
139
“(මෙසේ) සිය සිසුනට අනුශාසනා කොට යලි දෙව්ලොවට ආයෙමි. මම අටළොස් කපක් දෙව්ලොව සිත් අලවා විසීමි.
|
|
140
‘‘සතානං
අනෙකසතක්ඛත්තුඤ්ච, දෙවරජ්ජමකාරයිං.
|
140
“මම පන්සිය වරක් සක්විති රජ වීමි. පන්සියක් වර දිව්‍ය රාජ්‍යය කෙළෙමි.
|
|
141
‘‘අවසෙසෙසු කප්පෙසු, වොකිණ්ණො
(වොකිණ්ණං (සී. ස්‍යා. ක.)) සංසරිං අහං;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, උප්පාදස්ස ඉදං ඵලං
(පුලිනපූජායිදං ඵලං (සී.)).
|
141
“මම සෙසු කල්පයන්හි (දෙව් - මිනිස් දෙගතියෙහි) මිශ්‍ර වශයෙන් සැරි සැරීමි. (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. වැලි සෑ පිදීමෙහි මේ විපාතයයි.
|
|
142
‘‘යථා
තථෙවාහම්පි සමයෙ, පුප්ඵිතොම්හි මහෙසිනා.
|
142
“සඳ රැස් සහිත මසෙහි යම්සේ වෘක්‍ෂයෝ පිපෙත්ද, එසේම සුදුසු කල්හි මහර්ෂීවූ බුදුරජුන් විසින් පුබුදුවන ලදුයේ වෙමි.
|
|
143
‘‘වීරියං මෙ ධුරධොරය්හං, යොගක්ඛෙමාධිවාහනං;
නාගොව බන්ධනං ඡෙත්වා, විහරාමි අනාසවො.
|
143
“යොග ක්‍ෂෙම නම්වූ නිවණ දක්වාම උසුලාගෙන යන්නාවූ මාගේ ධූරවාහක (ගව)යා වීර්‍ය්‍යයයි. ඇත් රජෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
144
‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, යං බුද්ධමභිකිත්තයිං;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, කිත්තනාය ඉදං ඵලං.
|
144
“(මින්) සියක් දහස්වන කපෙහි බුදුරජුන්හට යම් පැසසීමක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. ගැණ කීර්‍තනයෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
145
‘‘කිලෙසා
|
145
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
146
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
146
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
147
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
147 |
| 8. තරණියත්ථෙරඅපදානං | 8. තරණිය ථේරාපදානය |
|
148
‘‘අත්ථදස්සී තු භගවා, සයම්භූ ලොකනායකො;
විනතා නදියා තීරං
(තීරෙ (ස්‍යා. පී. ක.)), උපාගච්ඡි තථාගතො.
|
148
“සියල්ල තෙමේම අවබෝධ කළාවූ, ලෝකනායකවූ, භාග්‍යවත්වූ අත්ථදස්සී බුදුරජතෙමේ චින්තා නදී තීරයට වැඩි සේක.
|
|
149
‘‘උදකා අභිනික්ඛම්ම, කච්ඡපො වාරිගොචරො;
බුද්ධං තාරෙතුකාමොහං, උපෙසිං ලොකනායකං.
|
149
“(එකල මම) ජලයෙහි හැසිරෙන්නාවූ කැසුබුවෙක් (වීමි.) බුදුරජුන් ගඟින් එතර කරනු කැමැති මම එම සර්‍වඥයන් වහන්සේ වෙත එළඹියෙමි. (එළඹ මෙසේ කීමි.)
|
|
150
‘‘‘අභිරූහතු
අහං තං තාරයිස්සාමි, දුක්ඛස්සන්තකරො තුවං’.
|
150
“මහාමුනිවූ බුදුරජතෙමේ මාගේ පිටට නගීවා. ඒ ඔබ මම තරණය කරන්නෙමි. ඔබ (ලෝකයාගේ) දුක් කෙළවර කරන්නේ වෙහිය.” (කියායි.)
|
|
151
‘‘මම සඞ්කප්පමඤ්ඤාය, අත්ථදස්සී මහායසො;
අභිරූහිත්වා මෙ පිට්ඨිං, අට්ඨාසි ලොකනායකො.
|
151
“මහත් යසස් ඇති අත්ථදස්සී බුදුරජතෙම මාගේ අදහස දැන, මාගේ පිටට නැගී සිටි සේක.
|
|
152
‘‘යතො සරාමි අත්තානං, යතො පත්තොස්මි විඤ්ඤුතං;
සුඛං මෙ තාදිසං නත්ථි, ඵුට්ඨෙ පාදතලෙ යථා.
|
152
“යම් තැනක පටන් කොට තමා සිහි කෙරෙම්ද, යම් තැනක පටන් කොට නැණවත් බවට පැමිණියේ වෙම්ද, ඔබ වහන්සේගේ පාද තලය ස්පර්‍ශවූ කල්හි ඇතිවූ ඒ සුවය යම්සේද, එබඳු සුවයක් මට (මේ තාක්) නැත.
|
|
153
‘‘උත්තරිත්වාන සම්බුද්ධො, අත්ථදස්සී මහායසො;
නදීතීරම්හි ඨත්වාන, ඉමා ගාථා අභාසථ.
|
153
“මහත් යසස් ඇති අත්ථදස්සී බුදුරජතෙම එතරවී ගංතෙර සිටගෙන මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක. (කෙසේද යත්?)
|
|
154
‘‘‘යාවතා
අයඤ්ච කච්ඡපො රාජා, තාරෙසි මම පඤ්ඤවා.
|
154
“මේ ගඟ සැඩපහර තරණය කරමැයි (මා තුළ) යම්තාක් සිතක් පවතීද (එවිට) පැණවත් (මේ) කැසුබු රජතෙම මා එතර කරවීය.
|
|
155
‘‘‘ඉමිනා බුද්ධතරණෙන, මෙත්තචිත්තවතාය ච;
අට්ඨාරසෙ කප්පසතෙ, දෙවලොකෙ රමිස්සති.
|
155
“මේ බුදුරජුන් තරණය කිරීම කරණකොටගෙනද, (ඇතිවූ) මෙත්සිත ඇතිබව කරණකොටගෙනද අටළොස්වන කපෙහි දෙව්ලොව සිත් අලවා වසන්නේය.
|
|
156
‘‘‘දෙවලොකා ඉධාගන්ත්වා, සුක්කමූලෙන චොදිතො;
එකාසනෙ නිසීදිත්වා, කඞ්ඛාසොතං තරිස්සති.
|
156
“කුශල මූලයෙන් මෙහෙයන ලදුයේ, දෙව්ලොවින් මෙහි පැමිණ, හුනස්නෙහිම හිඳ, සැකය නැමැති සැජපහර තරණය කරන්නේය” (කියායි.)
|
|
157
‘‘‘යථාපි
සම්මාධාරෙ පවච්ඡන්තෙ, ඵලං තොසෙති කස්සකං
(කස්සකෙ (ස්‍යා.)).
|
157
“යම්සේ සරු කෙතක රෝපණය කරන ලද ස්වල්පවූද බිජුවට මැනවින් වැසිවසින කල්හි (එහි) සශ්‍යඵලය ගොවියා තුටු කරයි.
|
|
158
‘‘‘තථෙවිදං බුද්ධඛෙත්තං, සම්මාසම්බුද්ධදෙසිතං;
සම්මාධාරෙ පවච්ඡන්තෙ, ඵලං මං තොසයිස්සති’.
|
158
“එසේම මේ බුද්ධ ක්‍ෂෙත්‍රය සම්බුදුරජුන් විසින් දෙසන ලද (දහම් නමැති) වැසි මැනවින් වස්නා කල්හි (එම) සශ්‍යඵලය තෙම ගොවියා තුටු කරයි.
|
|
159
‘‘පධානපහිතත්තොම්හි, උපසන්තො නිරූපධි;
සබ්බාසවෙ පරිඤ්ඤාය, විහරාමි අනාසවො.
|
159
“වීර්‍ය්‍යයෙහි මෙහෙයන ලද සිත් ඇත්තේ වෙමි. උපශාන්තවූයේ, උපධි රහිතවූයේ සියළු ආශ්‍රවයන් (ප්‍රහාණ පරිඥා වශයෙන්) දැන ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
160
‘‘අට්ඨාරසෙ
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, තරණාය ඉදං ඵලං.
|
160
“අටළොස් සියවන කපෙහිවූ එකල්හි යම් කර්‍මයක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුදුරජුන් තරණය කිරීමෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
161
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං...පෙ.... විහරාමි අනාසවො.
|
161
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
162
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
162
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
163
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
163 |
| 9. ධම්මරුචියත්ථෙරඅපදානං | 9. ධම්මරුචි ථේරාපදානය |
|
164
‘‘යදා
‘අපරිමෙය්‍යෙ ඉතො කප්පෙ, අයං බුද්ධො භවිස්සති.
|
164
“යම් කලෙක්හි පස්මරුන් දිනූ දීපඞ්කර බුදුරජතෙම සුමේධ තවුසාහට මෙය (විවරණ වශයෙන්) ප්‍රකාශ කළහ. (කෙසේද යත්?) මින් අපරිමෙය්‍ය කල්පයෙහි මෙතෙම බුදුවන්නේය.
|
|
165
‘‘‘ඉමස්ස ජනිකා මාතා, මායා නාම භවිස්සති;
පිතා සුද්ධොදනො නාම, අයං හෙස්සති ගොතමො.
|
165
“(එකල්හි) මොහුගේ ජනක මාතාව මායා නම් වන්නීය. පියතෙම සුදේ‍ධාදන නම් වන්නේය. මෙතෙම ගෞතම නම් වන්නේය.
|
|
166
‘‘‘පධානං පදහිත්වාන, කත්වා දුක්කරකාරිකං;
අස්සත්ථමූලෙ සම්බුද්ධො, බුජ්ඣිස්සති මහායසො.
|
166
“වීර්‍ය්‍ය වඩා, දුෂකර ක්‍රියා කොට, ඇසතු බෝරුක් මුල්හිදී මහත් යසස් ඇති මෙතෙම සම්‍යක් සම්බුද්‍ධ වන්නේය.
|
|
167
‘‘‘උපතිස්සො කොලිතො ච, අග්ගා හෙස්සන්ති සාවකා;
ආනන්දො නාම නාමෙන
(ආනන්දො නාමුපට්ඨාකො (ස්‍යා.)), උපට්ඨිස්සතිමං ජිනං.
|
167
“උපතිස්ස තෙමේද, කෝලිත තෙමේද අග්‍රශ්‍රාවකයෝ වන්නාහුය. මේ බුදුරජුන්හට ආනන්‍ද නම් තැනැත්තේ උවටැන් කරන්නේය.
|
|
168
‘‘‘ඛෙමා
චිත්තො ආළවකො චෙව, අග්ගා හෙස්සන්තුපාසකා.
|
168
“ඛෙමා තොමෝද, උත්පලවර්‍ණා තොමෝද අග්‍රශ්‍රාවිකාවෝ වන්නාහුය. චිත්ත තෙමේද, ආලවක තෙමේද අග්‍රොපාසකයෝ වන්නාහුය.
|
|
169
‘‘‘ඛුජ්ජුත්තරා
බොධි ඉමස්ස වීරස්ස, අස්සත්ථොති පවුච්චති’.
|
169
“ඛුජ්ජුත්තරාවෝද, නන්‍ද මාතා තොමෝද අග්‍රොපාසිකාවෝ වන්නාහුය. මෙම (සර්‍වඥ) වීරයන් වහන්සේගේ බෝධිය ඇසතුයයි කියනු ලැබේ.
|
|
170
‘‘ඉදං
ආමොදිතා නරමරූ, නමස්සන්ති කතඤ්ජලී.
|
170
“අසමවූ මහර්ෂීන් වහන්සේගේ මෙම වචනය අසා සතුටුවූ දෙව් මිනිස්සු කරන ලද ඇඳිලි ඇත්තාවූ නමස්කාර කෙරෙත්.
|
|
171
‘‘තදාහං මාණවො ආසිං, මෙඝො නාම සුසික්ඛිතො;
සුත්වා බ්‍යාකරණං සෙට්ඨං, සුමෙධස්ස මහාමුනෙ.
|
171
“එකල්හි මම සුශික්‍ෂිතවූ මෙඝ නම් මානවකයෙක් වීමි. සුමෙධ බුදුරජුන්ගේ එම ශ්‍රේෂ්ඨ විවරණය අසා, මහාමුනිවූ, කුළුණුබර අදහස් ඇති සුමෙධ බුදුරජුන් කෙරෙහි විශ්වාස ඇත්තේව පැවිදිවන්නාවූ එම (සුමේධ) වීරයන් සමග ඒ අනුව පැවිදිවීමි.
|
|
172
‘‘සංවිසට්ඨො භවිත්වාන, සුමෙධෙ කරුණාසයෙ
(කරුණාලයෙ (ස්‍යා.));
පබ්බජන්තඤ්ච තං වීරං, සහාව අනුපබ්බජිං.
|
172 |
|
173
‘‘සංවුතො පාතිමොක්ඛස්මිං, ඉන්ද්‍රියෙසු ච පඤ්චසු;
සුද්ධාජීවො සතො වීරො, ජිනසාසනකාරකො.
|
173
“ප්‍රාතිමොක්‍ෂ සංවරයෙහිද, පඤ්චවිධ ඉන්‍ද්‍රිය සංවරයෙහිද සංවෘතවූයේ, පිරිසිදු ආජීවය ඇත්තේ, සිහියෙන් යුතුවූයේ, බුදුසසුන කරන්නාවූ වීරයෙක්ව,
|
|
174
‘‘එවං විහරමානොහං, පාපමිත්තෙන කෙනචි;
නියොජිතො අනාචාරෙ, සුමග්ගා පරිධංසිතො.
|
174
“මෙසේ වාසය කරන්නාවූ මම කිසියම් පාපමිත්‍රයෙකු සමග අනාචාරයෙහි යෙදුනේ (සුමගින් ගිලිහී) විපතට පත්වූයේ,
|
|
175
‘‘විතක්කවසිකො හුත්වා, සාසනතො අපක්කමිං;
පච්ඡා තෙන කුමිත්තෙන, පයුත්තො මාතුඝාතනං.
|
175
“විතර්‍කයට වසඟවූවෙක්ව සසුනෙන් බැහැරවීමි. පසුව එම පාපමිත්‍රයා විසින් මම මාතෘඝාතක කර්‍මයෙහි යොදවන ලදී.
|
|
176
‘‘අකරිං ආනන්තරියං
(අකරිං නන්තරියඤ්ච (ස්‍යා. ක.)), ඝාතයිං දුට්ඨමානසො;
තතො චුතො මහාවීචිං, උපපන්නො සුදාරුණං.
|
176
“දුෂ්ඨ සිත් ඇත්තේ (මම) මව මැරීමි. ආනන්තර්‍ය්‍ය කර්‍මයක් කෙළෙමි. එම ආත්ම බවෙන් චුතවුයේ, ඉතා දරුණු (දුක් ඇති) මහා අවීචි නරකයෙහි උපන්නේ වෙමි.
|
|
177
‘‘විනිපාතගතො
න පුනො අද්දසං වීරං, සුමෙධං නරපුඞ්ගවං.
|
177
“දුගතියට ගියේ, බොහෝ කාලයක් දුඃඛිතව හැසුරුනෙමි. නැවත නරශ්‍රේෂ්ඨවූ සුමෙධ වීරයා නොදුටිමි.
|
|
178
‘‘අස්මිං
දිස්වාහං සාගරෙ නාවං, ගොචරත්ථමුපාගමිං.
|
178
“මෙම කල්පයෙහි සමුද්‍රයෙහි තිමිඞ්ගල නම් මත්ස්‍යයෙක් වීමි. මහ සයුරෙහි නැවක් දැක ගොදුරු පිණිස (ඒ නැව වෙත) එළඹියෙමි.
|
|
179
‘‘දිස්වා මං වාණිජා භීතා, බුද්ධසෙට්ඨමනුස්සරුං;
ගොතමොති මහාඝොසං, සුත්වා තෙහි උදීරිතං.
|
179
“මා දැක බියපත්වූ වෙළෙන්දෝ, බුද්‍ධශ්‍රේෂඨයන් වහන්සේ සිහි කළාහුය. ඔවුන් විසින් කියන ලද “ගෞතම” යන මහ හඬ අසා,
|
|
180
‘‘පුබ්බසඤ්ඤං සරිත්වාන, තතො කාලඞ්කතො අහං;
සාවත්ථියං කුලෙ ඉද්ධෙ, ජාතො බ්‍රාහ්මණජාතියං.
|
180
“පූර්‍ව (දීපඞ්කර විවරණ) සංඥාව සිහිකොට ඉන් කළුරිය කළ මම සැවැත්නුවර ආඪ්‍යවූ කුලයක බ්‍රාහ්මණ ජාතියෙහි උපනිමි.
|
|
181
‘‘ආසිං ධම්මරුචි නාම, සබ්බපාපජිගුච්ඡකො;
දිස්වාහං ලොකපජ්ජොතං, ජාතියා සත්තවස්සිකො.
|
181
“ධර්‍මරුචි” නම්වූ සියළු පව් පිළිකුල් කරන්නෙක් වීමි. උත්පත්තියෙන් සත් හැවිරිදිවූ මම ලොව බබුළුවන්නාවූ බුදුරජුන් දැක,
|
|
182
‘‘මහාජෙතවනං
උපෙමි බුද්ධං තික්ඛත්තුං, රත්තියා දිවසස්ස ච.
|
182
“දෙව්රම් වෙහෙරට ගොස් අනගාර්‍ය්‍ය නම්වූ සසුනෙහි පැවිදිවීමි. රාත්‍රියෙහිද, දිවා කල්හිද බුදුරජුන් වෙත තෙවිටක් එළඹෙමි.
|
|
183
‘‘තදා දිස්වා මුනි ආහ, චිරං ධම්මරුචීති මං;
තතොහං අවචං බුද්ධං, පුබ්බකම්මපභාවිතං.
|
183
“එකල්හි සර්‍වඥ තෙම ධර්‍මරුචි නම්වූ මා බොහෝ කලකින් දැක මෙසේ වදාළ සේක. ඉක්බිති පූර්‍ව කර්‍මයෙන් ප්‍රභාවිතවූ බුදුරජුන්හට (මෙසේ) කීමි.
|
|
184
‘‘සුචිරං සතපුඤ්ඤලක්ඛණං, පතිපුබ්බෙන විසුද්ධපච්චයං;
අහමජ්ජසුපෙක්ඛනං
|
184
“පෙර දිවකුරු බුදුන් හමුවෙහි සපිරූ පිරිසිදු පාරමී සමූහ ඇති, සියයක් පින් ලකුණු ඇති, සුන්දර දැකුම් ඇති, උපමා විෂයාතික්‍රාන්ත ශරීර ඇති ඔබ බොහෝ කලකට පසු මම අද ඒකාන්තයෙන් දකිමි.
|
|
185
‘‘සුචිරං විහතත්තමො මයා, සුචිරක්ඛෙන නදී විසොසිතා;
සුචිරං අමලං විසොධිතං, නයනං ඤාණමයං මහාමුනෙ.
|
185
“මහා මුනීන් වහන්ස, ඔබ විසින් නසන ලද මොහඳුරු ඇත්තේය. මැනවින් රැකීම් වශයෙන් (තෘෂ්ණා) නදී තොමෝ වියලන ලද්දීය. බොහෝ කලකට පසු නිර්මලවූ නිවන සාක්‍ෂාත් කරන ලදී. ඥානමයවූ දිව්‍ය චක්‍ෂුසය බොහෝ කලකට පසු ලබන ලදී.
|
|
186
‘‘චිරකාලසමඞ්ගිතො
පුනරජ්ජසමාගතො තයා, න හි නස්සන්ති කතානි ගොතම.
|
186
“ගෞතමයන් වහන්ස, බොහෝ කලකට පසු ඔබවහන්සේ සමග එක්වූයේ වෙමි. (පෙර එක්ව සිට) නැවත අතරතුර බොහෝ කලක් (ඔබෙන් වෙන්ව) නටුයේ වෙමි. නැවත (පෙර මෙන්) අද ඔබවහන්සේ සමග එක්වූයේ වෙමි. කරනලද කර්‍මයෝ විනාශ නොවෙත්.
|
|
187
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං...පෙ.... විහරාමි අනාසවො.
|
187
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
188
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
188
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
189
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
189 |
| 10. සාලමණ්ඩපියත්ථෙරඅපදානං | 10. සාලමණ්ඩපිය ථේරාපදානය |
|
190
‘‘අජ්ඣොගාහෙත්වා
සාලපුප්ඵෙහි සඤ්ඡන්නො, වසාමි විපිනෙ තදා.
|
190
“සල් වනයට පිවිස මට අසපුවක් කරනලදී. එකල්හි සල්මල්වලින් ගැවසීගත්තේ එම වනයෙහි වෙසෙමි.
|
|
191
‘‘පියදස්සී ච භගවා, සයම්භූ අග්ගපුග්ගලො;
විවෙකකාමො සම්බුද්ධො, සාලවනමුපාගමි.
|
191
“සියල්ල තෙමේම අවබෝධ කළාවූ භාග්‍යවත් පියදස්සී සම්බුදුරජතෙම විවේක සැප කැමැත්තේ, සල් වනයට එළඹිසේක.
|
|
192
‘‘අස්සමා අභිනික්ඛම්ම, පවනං අගමාසහං;
මූලඵලං ගවෙසන්තො, ආහිණ්ඩාමි වනෙ තදා.
|
192
“මම අසපුවෙන් නික්ම වනයට ගියෙමි. එකල්හි මුල් හා ඵල සොයමින් වනයෙහි ඇවිදීමි.
|
|
193
‘‘තත්ථද්දසාසිං
සුනිසින්නං සමාපන්නං, විරොචන්තං මහාවනෙ.
|
193
“එම වනයෙහි බබලන්නාවූ, වැඩහුන්නාවූ සමාධියට සමවන්, මහත් යසස් ඇති පියදස්සී සම්බුදුරජුන් දුටිමි.
|
|
194
‘‘චතුදණ්ඩෙ
මණ්ඩපං සුකතං කත්වා, සාලපුප්ඵෙහි ඡාදයිං.
|
194
“මම බුදුරජුන් (සිටින තැන වැසෙන සේ එයට) මතුයෙහි (දඬු සතරක් එකට තබා කෙළවරකින් එකට බැඳගත්) චතුර්දණ්ඩය තබා, මනා මඩුවක් කොට සල් මල්වලින් ගැවසීමි.
|
|
195
‘‘සත්තාහං ධාරයිත්වාන, මණ්ඩපං සාලඡාදිතං;
තත්ථ චිත්තං පසාදෙත්වා, බුද්ධසෙට්ඨමවන්දහං.
|
195
“මම සල්මල්වලින් වසන ලද මණ්ඩපය සතියක් දරා එහි සිත පහදවා බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේට වැන්දෙමි.
|
|
196
‘‘භගවා
යුගමත්තං පෙක්ඛමානො, නිසීදි පුරිසුත්තමො.
|
196
“පුරුෂොත්තමවූ භාග්‍යවත් තෙමේ සමාධියෙන් නැගිට වියදඬු පමණ දුර බලනුයේ වැඩහුන්සේක.
|
|
197
‘‘සාවකො වරුණො නාම, පියදස්සිස්ස සත්ථුනො;
වසීසතසහස්සෙහි, උපගච්ඡි විනායකං.
|
197
“පියදස්සී බුදුරජුන්ගේ වරුණ නම් ශ්‍රාවකතෙමේ ලක්‍ෂයක් රහතුන් සමග බුදුරජුන් වෙත එළඹියේය.
|
|
198
‘‘පියදස්සී ච භගවා, ලොකජෙට්ඨො නරාසභො;
භික්ඛුසඞ්ඝෙ නිසීදිත්වා, සිතං පාතුකරී ජිනො.
|
198
“පස්මරුන් දිනූ, ලෝකජ්‍යෙෂ්ඨවූ, නරශ්‍රේෂ්ඨවූ පියදස්සී භාග්‍යවත් තෙමේ බික් සඟන මැද හිඳ සිනා පහළ කළ සේක.
|
|
199
‘‘අනුරුද්ධො උපට්ඨාකො, පියදස්සිස්ස සත්ථුනො;
එකංසං චීවරං කත්වා, අපුච්ඡිත්ථ මහාමුනිං.
|
199
“පියදස්සී බුදුරජුන්ගේ අනුරුද්ධ නම් උපාසක තෙමේ සිවුරු එකස්කොට බුදුරජුන්ගෙන් (මෙසේ) විචාළේය.
|
|
200
‘‘‘කො නු ඛො භගවා හෙතු, සිතකම්මස්ස සත්ථුනො;
කාරණෙ විජ්ජමානම්හි, සත්ථා පාතුකරෙ සිතං’.
|
200
“භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, ශාස්තෘවූ ඔබවහන්සේගේ සිනා පහළකිරීමට හේතුව කිම? ශාස්තෘ තෙමේ කරුණක් ඇති කල්හිම සිනා පහළකරන්නාහ.” (කියායි.)
|
|
201
‘‘‘සත්තාහං සාලච්ඡදනං
(පුප්ඵඡදනං (සී. ස්‍යා. පී.)), යො මෙ ධාරෙසි මාණවො;
තස්ස කම්මං සරිත්වාන, සිතං පාතුකරිං අහං.
|
201
“යම් මානවකයෙක් තෙම සතියක් මුළුල්ලෙහි මට මල් කෙවෙනියක් දැරීද, ඔහුගේ (ඒ) කර්‍මය සිහිකොට මම සිනා පහළ කෙළෙමි.
|
|
202
‘‘‘අනොකාසං න පස්සාමි, යත්ථ
(යං තං (ස්‍යා. පී. ක.)) පුඤ්ඤං විපච්චති;
දෙවලොකෙ
|
202
“යම් තැනක (එම) පිණ විපාක දේ නම් (එබඳු) ඉඩ ඇති තැනක් මම නොදකිමි. දෙව්ලොවෙහි හෝ, මිනිස් ලොවෙහි හෝ ඇති අවකාශයද නොසෑහේ.
|
|
203
‘‘‘දෙවලොකෙ
යාවතා පරිසා තස්ස, සාලච්ඡන්නා භවිස්සති.
|
203
“පුණ්‍යකර්‍මය හා යෙදුනාවූ දෙව්ලොව වසන ඔහුගේ පිරිස යම්තාක් නම් (ඒතාක්) එම පිරිස් තොමෝ සල් සෙවනයෙන් වසනලද්දී වන්නීය.
|
|
204
‘‘‘තත්ථ දිබ්බෙහි නච්චෙහි, ගීතෙහි වාදිතෙහි ච;
රමිස්සති සදා සන්තො, පුඤ්ඤකම්මසමාහිතො.
|
204
“පූර්‍වකර්‍ම විපාකය සහ යෙදුනේ එහි දිව්‍යමයවූ නෘත්‍යයන්ගෙන්ද හැම කල්හි සිත් අලවා වසන්නේය.
|
|
205
‘‘‘යාවතා පරිසා තස්ස, ගන්ධගන්ධී භවිස්සති;
සාලස්ස පුප්ඵවස්සො ච, පවස්සිස්සති තාවදෙ.
|
205
“ඔහුගේ පිරිස යම්තාක් නම් (ඒතාක්ම) සුගන්ධයන්ගෙන් සුගන්ධවත් වූයේ වන්නේය. එකෙණෙහි මල් වැසිද වසින්නේය.
|
|
206
‘‘‘තතො චුතොයං මනුජො, මානුසං ආගමිස්සති;
ඉධාපි සාලච්ඡදනං, සබ්බකාලං ධරිස්සති
(ධරියති (සී. පී.)).
|
206
“මේ මිනිස්තෙම (එසේ) දෙව්ලොවින් චුතව (නැවත) මිනිසත් බවට පැමිණෙන්නේ නම් මේ මිනිස් ලොවෙහිද හැමකල්හිම සල්මල් සෙවෙනියක් දරන්නේය.
|
|
207
‘‘‘ඉධ
පරිවාරෙස්සන්ති මං නිච්චං, බුද්ධපූජායිදං ඵලං.
|
207
“මෙහි කයිතාලම්වලින් යුත් නැටුම්ද, ගැයුම්ද මා නිතර පිරිවරන්නාහුය. බුද්ධ පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
208
‘‘‘උග්ගච්ඡන්තෙ ච සූරියෙ, සාලවස්සං පවස්සති;
පුඤ්ඤකම්මෙන සංයුත්තං, වස්සතෙ සබ්බකාලිකං.
|
208
“හිරු උදාවන කල්හි සල්මල් වැසි වසී. පුණ්‍ය කර්‍මය හා සංයුක්තවූ ඔහුට (එම වැසි) සර්‍වකාලිකව වසී.
|
|
209
‘‘‘අට්ඨාරසෙ කප්පසතෙ, ඔක්කාකකුලසම්භවො;
ගොතමො නාම ගොත්තෙන, සත්ථා ලොකෙ භවිස්සති.
|
209
“අටළොස් සියවන කපෙහි ඔක්කාක කුලයෙහි උපන්නාවූ, නම්න් ගෞතම නම්වූ ශාස්තෘ තෙමේ ලොව පහළවන්නාහ.
|
|
210
‘‘‘තස්ස ධම්මෙසු දායාදො, ඔරසො ධම්මනිම්මිතො;
සබ්බාසවෙ පරිඤ්ඤාය, නිබ්බායිස්සතිනාසවො.
|
210
“උන්වහන්සේගේ ධර්‍මයෙහි දායාදීවූ, ධර්‍මයෙහිම නිර්මිතකළාක් වැනිවූ, ඖරස බුද්ධපුත්‍ර වූයේ, සියළු ආශ්‍රවයන් (ප්‍රහාණ පරිඥා වශයෙන්) දැන, ආශ්‍රව රහිතව පිරිනිවෙන්නේය.
|
|
211
‘‘‘ධම්මං අභිසමෙන්තස්ස, සාලච්ඡන්නං භවිස්සති;
චිතකෙ ඣායමානස්ස, ඡදනං තත්ථ හෙස්සති’.
|
211
“ධර්‍මය අවබෝධ කරන්නාවූ මොහුට සල්මල් සෙවෙනියක් වන්නේය. පිරිනිවීමෙන් පසු චිතකය දැවෙන කල්හිද සෙවෙනිය වන්නේය.
|
|
212
‘‘විපාකං කිත්තයිත්වාන, පියදස්සී මහාමුනි;
පරිසාය ධම්මං දෙසෙසි, තප්පෙන්තො ධම්මවුට්ඨියා.
|
212
“මහාමුනිවූ පියදස්සී බුදුරජතෙමේ (මෙම පුණ්‍ය කර්‍මයෙහි) විපාකය වදාරා, දහම් වැස්සෙන් වැසීමට පත්කරමින් පිරිසට දහම් දෙසූහ.
|
|
213
‘‘තිංසකප්පානි
සට්ඨි ච සත්තක්ඛත්තුඤ්ච, චක්කවත්තී අහොසහං.
|
213
“මම දෙවියන් අතරෙහි තිස්කපක් දිව්‍ය රාජ්‍යය කරවීමි. සත්සැට වරක් සක්විති රජ වීමි.
|
|
214
‘‘දෙවලොකා ඉධාගන්ත්වා, ලභාමි විපුලං සුඛං;
ඉධාපි සාලච්ඡදනං, මණ්ඩපස්ස ඉදං ඵලං.
|
214
“දෙව්ලොවින් මෙහි පැමිණ මහත්වූ සැප ලබමි. මෙහිද සර්‍වකාලිකවූ සල්මල් සෙවෙනියක් වන්නේය.
|
|
215
‘‘අයං පච්ඡිමකො මය්හං, චරිමො වත්තතෙ භවො;
ඉධාපි සාලච්ඡදනං, හෙස්සති සබ්බකාලිකං.
|
215 |
|
216
‘‘මහාමුනිං තොසයිත්වා, ගොතමං සක්‍යපුඞ්ගවං;
පත්තොම්හි අචලං ඨානං, හිත්වා ජයපරාජයං.
|
216
“ශාක්‍යකුළ ශ්‍රේෂ්ඨවූ, ගෞතම බුදුරජුන් තුටුකොට ජය පරාජය හැර අචල ස්ථානයවූ නිවණට පැමිණියේ වෙමි.
|
|
217
‘‘අට්ඨාරසෙ
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, බුද්ධපූජායිදං ඵලං.
|
217
“අටළොස් සියවන කපෙහි යම් බුද්ධ පූජාවක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුද්ධ පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.
|
|
218
කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං...පෙ.... විහරාමි අනාසවො.
|
218
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
|
|
219
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
|
219
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.
|
|
220
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
|
220 |