ඇසට පෙනෙතත් භිත්ත්‍යාදියෙන් ආවරණය වුවහොත් නො පෙනේ. පොල් ගෙඩියක් දෙස බලන විට එහි පිට පොත්ත පෙනේ. පිටපොත්තෙන් වැසුණු පොල් කෙඳි, කොහුබත් නො පෙනේ. පොල් ලෙල්ලෙන් වැසෙන නිසා පොල්කටු නො පෙනේ. මෙසේ පෙනෙන හරියේ ඇති දෙය ඇසට ආවරණය වන්නාක් මෙන් සර්වඥතාඥානය ආවරණය කරන දෙයක් නැත. කාලය හෝ භිත්තිප්‍රාකාරපර්වතාදිය සර්වඥතා ඥානයට ආවරණය නොවේ. ඉදිරියෙහි කොතෙක් දේ ඇත ද ඒවායෙහි පැකිළීමක් නැතිව සර්වඥතාඥානය වුවමනා තැනට ගමන් කරන්නේ ය. එයට ආවරණයක් නැත. එබැවින් සර්වඥතාඥානයට ආනාවරණ ඥානය යි ද කියනු ලැබේ. ඒ බව පටිසම්භිදාමග්ගයෙහි “සබ්බං සඞ්ඛතමසඞ්ඛතං ජානාතීති සබ්බඤ්ඤුතඤාණං, තත්ථ ආවරණං නත්ථිති අනාවරණඤාණං” යනුවෙන් ප්‍රකාශිත ය.